تبیان، دستیار زندگی
شبکه اکتین در مقابل کشش بسیار مقاوم تر از دو رشته دیگر است، ولی در کشش بیش از 20 درصد قطعه قطعه می شود...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

رشته های حد واسط (بخش دوم)

شبکه اکتین در مقابل کشش بسیار مقاوم تر از دو رشته دیگر است، ولی در کشش بیش از 20 درصد قطعه قطعه می شود.

رشته های حد واسط (بخش دوم)

در مطلب قبل دانستید که این رشته ها قدرت کشش بالایی دارند، همچنین برخلاف دو نوع رشته دیگر، هرچه به این رشته ها کشش بیشتری وارد شود، مقاومت بیشتر (تغییر شکل کمتری) نشان می دهند. در ادامه توضیحات بیشتری درباره رشته های حد واسط و نوروفیلامنت ها و لامین ها خواهیم داد.

دانستید که، فیلمان های حد واسط مرکب از کراتین ها و پروتئین های ساختمانی در برخی سلول های اپیدرم مهره داران می باشند. فیلامنت های حد واسط در اوره حل می شوند و به وسیله کروماتوگرافی تعویض یونی استخراج می شوند. هنگامی که اوره را با دیالیز از محیط عمل خارج می کنند اینها مجدداً به شکل پلیمریزه در می آیند. برخلاف میکروتوبول ها و میکروفیلامنت ها، فیلامنت های حد واسط با نوکلئوتیدها برهمکنش ندارند. فیلامنت های حد واسط برخلاف اکتین و میکروتوبول از لحاظ توالی آمینواسیدی و وزن مولکولی متنوع و متفاوت می باشند.

تونوفیلامنت ها به 5 گروه III, II,I و IV سیتوپلاسمی و خانواده V هسته ای تقسیم می شوند.

انواع تونوفیلامنت عملکرد آنها

تیپ I-کراتین های اسیدی  در سلول های پوششی وجود دارند.

تیپ II-کراتین های بازی در سلول های اپی تلیال وجود دارند.

تیپ III شامل ویمنتین در مزانشیو، دسمین در سلول های ماهیچه ای، پری فرین در پری فرال و نرون های CNS و پروتئین اسیدی فیبری گلیا در سلول های گلیه و آستروسیت ها وجود دارند.

تیپ IV این تیپ شامل نورو فیلامنت است که در نورون های بالغ دستگاه عصبی مرکزی و محیطی وجود دارند.

تیپ V لامین های A، B، C در هسته تمام سلول ها و برای نگه داشتن هسته در سلول بکار برده می شود.

با استفاده از آنتی بادی های مونوکلونال اختصاصی نوع زیر واحد فیلامنت را تشخیص می دهند. جمع و جور شدن ریز رشته های بینابینی برعکس سایر اجزای اسکلت سلولی نیازی به ATP یا GTP ندارند. تجمع سیتوکراتین در سلول های کبدی عاملی برای تشخیص سیروز کبدی است.

رشته های حد واسط (بخش دوم)

پروتئین های رشته های حد واسط زیر واحدهای تشکیل دهنده رشته های حد واسط هستند. این پروتئین ها 353250 بر مبنای شباهت در توالی در 6 گروه (I تا VI) جای می گیرند. تمام رشته های حد واسط یک دومین استوانه ای مرکزی دارند که در دو طرف آن دومین های سر و دم قرار گرفته اند. طول دومین استوانه ای در تمام پروتئین های رشته های حد واسط سیتوپلاسمی یا هسته ای در پستانداران تقریبا ثابت است و بیشتر این پروتئین ها بین 40 تا 70 کیلو دالتون جرم دارند.

دو پروتئین رشته های حد واسط از طریق دومین های استوانه ای خود و با تشکیل پیچ پیچیده به صورت همسو به یکدیگر متصل می شوند تا یک دیمر را تشکیل دهند. دو دیمر نیز از سمت پایانه N زیر واحدهای خود به یکدیگر متصل می شوند تا یک تترامر را به وجود آورند که دارای تقارن است. (شکل1)

رشته های حد واسط (بخش دوم)

شکل1: سوار شدن رشته های حد واسط سیتوپلاسمی (روی تصویر کلیک کنید.)

سوار شدن رشته های حد واسط با تشکیل سریع دیمرها آغاز می شود. در مورد رشته های سیتوپلاسمی، تترامرها احتمالا حالت کمینه این پروتئین ها در جاندار هستند. بر همکنش عرضی 8 تترامر قطعا کوتاه (60 نانومتر) و ضخیم (16 نانومتر) موسوم به رشته های طول واحد یا ULF* ایجاد می کند که می توانند در طول به دنبال هم قرار گیرند و رشته حد واسط نابالغ را ایجاد کنند. در پی آن، فشردگی صورت بندی رشته نابالغ منجر به تشکیل رشته حد واسط بالغ با ضخامت حدود 10 نانومتر می شود. در بالا، مدلی اتمی از ویمنتین، نوعی رشته حد واسط نشان داده شده است. 

ادامه دارد ...

منبع: https://www.google.com

مرکز یادگیری سایت تبیان، تهیه کننده: مرجان سلیمانیان

تنظیم کننده: محبوبه همت