کنکور ما و کنکور دیگران!
در این چند روزه، عکس زیر در شبکه های مجازی پخش شده است و در توضیح آن نوشته اند: «این نه مانور زلزله است، نه آموزش تکاوری، بلکه در هندوستان سر جلسه کنکور، والدین هستند که به بچه هایشان تقلب می رسانند.
زینب شاه مرادی - مرکز یادگیری تبیان
آن ها خود را از در و دیوار مدرسه بالا کشیده اند تا از پنجره های کلاس ها به شکلی غیر قانونی، اطلاعات مورد نیاز فرزندانشان را برای کسب امتیاز بیشتر در تست به آن ها برسانند.»
تا حالا ما شنیده بودیم که در هند کنکور برگزار نمی شود و برای معدل نیز اهمیتی قایل نیستند. به همین دلیل جوانان زیادی از ایران برای فرار از درس خواندن و کنکور دادن به هندوستان می روند و در دانشگاه های آنجا تحصیل می کنند؛ دانشگاه هایی که هزینۀ تحصیل در رشتۀ پزشکی و دندانپزشکی را به صورت یکجا و جرینگی می گیرند تا اگر دانشجویی اواسط تحصیل پشیمان شد و خواست انصراف دهد، آن ها پیشاپیش سود خود را کرده باشند !
اما اگر این عکس واقعی باشد، می توانیم به چند نکته برسیم :
1- کنکور در ایران با امنیت و نظم و انضباط بیشتری برگزار می شود تا در هند. بدون شک، هنگام برگزاری آزمون سراسری، در هیچ کجای ایران، سر و کله کسی از در و پنجرۀ محل برگزاری آزمون سبز نمی شود تا به داوطلبی تقلب برساند !
2- والدین ایرانی از سطح فرهنگی بالاتری نسبت به سایل ملل برخوردارند و می دانند که فرندشان باید جان بکند و درس بخواند، نه اینکه آن ها در یک عملیات انتحاری از در و دیوار آویزان شوند تا تقلب برسانند و فرزندشان را زورکی به دانشگاه بفرستند !
3- حوزه های برگزاری آزمون های ما بسیار آبرومندتر از حوزه های امتحانی سایر کشورهاست؛ این ساختمان مثل یک ساختمان نیمه کاره است !
کنکور در چین
پر جمعیت ترین کشور دنیا انگار کنکورش هم یک نمایش همگانی است. نگاه کنید، همه با لباس های فرم، یک رنگ و یکسان، و در حالتی مشابه، کنکور می دهند. شما در این جمع کمتر کسی را می بینید که در حالتی متفاوت به سؤال ها پاسخ بدهد؛ انگار از روی یک نفر، مابقی را کپی پیست کرده اند! راستی نیمکت هایشان هم پشت ندارد و باید تمام طول آزمون را قوز کنند !
کنکور در ایران
زمانی که ما کنکور می دادیم، خانواده ها اصلاً با خبر نمی شدند. خودمان صبح زود بیدار می شدیم، صبحانه می خوردیم و روی نوک پا لباس می پوشیدیم و از خانه می زدیم بیرون که مبادا در روز تعطیل، دیگران را بدخواب کنیم؛ اما این روزها، نه تنها تمام اهالی خانه، بچه ها را پشتیبانی می کنند، بلکه با اسکورت چند نفری به سر جلسۀ آزمون می برند و تمام مدت آزمون هم والدین در پشت درهای محل برگزاری، کتاب دعا در دست منتظر می مانند؛ مثلاً آزمون همین امسال، کور شوم اگر دروغ بگویم، یکی از والدین، از بیرون آمدن فرزندش از جلسه آزمون سراسری، فیلمبرداری می کرد؛ انگار که فرزندش از المپیاد جهانی یا جام جهانی با مدالی رنگین برگشته است!
کنکور در افغانستان
نمی دانم می شود این عکس را دید و بغض نکرد؟ می شود شانه بالا انداخت و گفت کاری از دست ما بر نمی آید؟ بدون شک هر «کنکوری» می داند که ذات هر امتحانی، بویژه کنکور، با اضطراب و نگرانی پیوند خورده است؛ حال اگر قرار باشد که این آزمون سرنوشت ساز، روی زمین برفی و بدون هر گونه امکانات ابتدایی برگزار شود، براستی آزمونی بسیار سخت و طاقت فرسا خواهد شد.
منبع: پیک سنجش
