تبیان، دستیار زندگی
پروتئین های ارتباط دهنده متقابل اکتین، رشته های اکتین را در رشته ها یا شبکه ها سازمان دهی می کنند...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

پروتئین های متصل به اکتین - بخش دوم

پروتئین های ارتباط دهنده متقابل اکتین، رشته های اکتین را در رشته ها یا شبکه ها سازمان دهی می کنند.

مرکز یادگیری سایت تبیان - مرجان سلیمانیان

پروتئین های متصل به اکتین - بخش دوم

پیشتر دانستید که فرمین ها نوعی پروتئین هسته زا می باشند که در پی فعال شدن، پلیمریزاسیون اکتین را از طریق هسته زایی تسریع کرده و رشته های جدید و بلند اکتین ایجاد می کنند، حال در اینجا به نقش دومین ها اشاره خواهیم نمود.

پروتئین های شیره هسته

این پروتئین ها به دو گروه ساختمانی شامل هیستون ها و تنظیمی شامل انواع غیر هیستونی/ و آنزیمی تقسیم می‌شوند.

پروتامین ها : از مهمترین پروتئین های موجود درشیره هسته سلول های جنسی و زایشی هستند که خاصیت قلیایی دارند.

پروتئین های هیستونی: با دارا بودن خاصیت قلیایی به DNA متصل شده و نوکلئوزوم ها یا واحدهای تکراری DNA را می‌سازند.

پروتئین های غیر هیستونی: دارای خاصیت اسیدی هستند.

پروتئین های آنزیمی: پروتئین های آنزیمی شیره هسته شامل DNA پلیمرازها، RNA پلیمرازها، لیگازها، DNase ، RNase، GTPase ، ATPase، نوکلئوزید فسفریلاز است.

ساختمان شیره هسته

شیره هسته یا نوکلئوپلاسم حاوی انواع گوناگونی از گرانول های بین کروماتینی و گرانول های اطراف کروماتینی است.

گرانول های بین کروماتینی ( ICG ) : ذراتی است به قطر 20 تا 25 نانومتر که توسط رشته‌هایی به یکدیگر متصل شده‌اند و به فرم دستجاتی در فضای بین کروماتین اکثر هسته‌ها دیده می‌شود.

گرانول های اطراف کروماتینی: ( PCG ) در اطراف هتروکروماتین متراکم قرار داشته و مانند گرانول های270236 منفرد به نظر می‌آیند. این گرانول ها به قطر 30 تا 50 نانومتر بوده و توسط گرانول هایی به قطر 25 نانومتر احاطه شده‌اند. این گرانول ها در بسیاری از هسته سلول ها دیده شده و از تراکم فیبرهای بسته بندی شده به قطر 33 نانومتر تشکیل شده‌اند. این گرانول ها از RNA دارای وزن مولکولی کم و ضریب رسوب s 4.7 و حداقل 2 پروتئین تشکیل شده است.

کروماتین

ترکیب اصلی هسته، کروماتین است شبکه کروماتینی از درهم رفتن رشته‌های کروماتینی تشکیل شده و این رشته‌ها در حقیقت حالت بسیار کم تراکم شده‌ای از کروموزوم‌ها هستند. رشد کروماتین یا DNA انترفازی، مجموعه مولکولی پیچیده‌ای است که در آن DNA ، دارای اطلاعات ژنتیکی و پروتئین های مختلف وابسته به آن نقش ساختمانی یا عملی و نیز مقداری از RNA ها وجود دارد.

حال در اینجا این سوال پیش می آید که، نقش دومین های FH1 و FH2 در فرمین چیست؟ هسته زایی توسط دومین FH2 صورت می گیرد. دو دومین FH2 در دیمر فرمین، رشد ریز رشته ها را به سمت انتهای مثبت هسته زایی می کنند، به طوری که با وجود افزوده شدن اکتین های جدید، فرمین همچنان به انتهای مثبت در حال رشد متصل می ماند، در مدلی که برای این فرآیند پیشنهاد شده است، دو دومین FH2 در انتهای رشته با تکان به عقب و جلو (نسبت به یکدیگر)، به نوبت جا را برای افزوده شدن مونومرهای اکتین به انتهای یک رشته و سپس رشته دیگر (در مارپیچ دو رشته ای F-اکتین) باز می کند. (شکل1)

پروتئین های متصل به اکتین - بخش دوم

شکل1: هسته زایی اکتین توسط فرمین

به این ترتیب، فرمین همواره به انتهای مثبت که در حال رشد است، متصل می ماند و با این کار، از اتصال پروتئین هایی مانند CapZ نیز جلوگیری می کند. از طرفی دومین FH1 در فرمین که غنی از ریشه های پرولین است، با فراخوانی پروتئین پروفیلین (تعویض کننده نوکلئوتید برای اکتین) باعث می شود ورود ATP-اکتین جدید به رشته در حال رشد تسهیل شود. فرمین در تشکیل رشته های بلند اکتین، مثلا در حلقه انقباضی طی سیتوکینز (در تقسیم سلولی) نقش دارد.

پروتئین های متصل به اکتین - بخش دوم

کمپلکس Arp2/3 یک ماشین پروتئینی دیگر برای هسته زایی است که برخلاف فرمین، عموما رشته های اکتین را از ابتدا تولید نمی کند، بلکه باعث می شود رشته های اکتین جدید از کناره رشته های موجود منشعب شوند. دو پروتئین از این کمپلکس به نام های Arp2 و Arp3 ساختاری شبیه اکتین دارند. این دو پروتئین باعث ایجاد رشته ای جدید با زاویه حدود 70 نسبت به رشته اصلی می شوند که به سمت انتهای مثبت رشد می کند. عمل کمپلکس Arp2/3 برخلاف فرمین باعث ایجاد آرایه ای از ریز رشته های منشعب می شود.

منبع: http://daneshnameh.roshd.ir

مرکز یادگیری سایت تبیان، تهیه کننده: مرجان سلیمانیان

تنظیم کننده: محبوبه همت