انفاقی که بی ارزش است

آن گاه برای آن چنین مثال می آورد: قطعه ی سنگی را در نظر بگیرید که قشر نازکی از خاک روی آن را پوشانده باشد و بذرهایی در این خاک افشانده شود و در معرض هوای آزاد وتابش آفتاب قرار گیرد، و سپس باران پربرکتی بر آن ببارد. مسلم است که این باران نتیجه ای جز شستن آن قشر خاک و بذرها ندارد، زیرا چنین شرایطی برای بذر مناسب نیست. انفاقی که با نیت آلوده به ریا و منت گذاشتن انجام گرفته، به آن قشر خاک تشبیه شده است که بارانی که سر سبزی می آفریند، در مورد آن نتیجه ی عکس می دهد.