گزارش میدانی «جوان» از مافیای تولید پوشاک ایرانی به اسم ترکی
اقدام علیه فرهنگ پوشاک ملی در خیابان جمهوری
چرخکاری برندهای خارجی روی لباس‌های تولید داخل شغلی پررونق در خیاطی‌های پایتخت است
به گزارش تبیان به نقل از روزنامه جوان، بخشی از علت بی‌رغبتی 80میلیون مصرف‌كننده به كالای داخل مربوط به جو روانی ایجادشده علیه تولید ملی است. فروش پوشاك ایرانی به نام جنس خارجی حربه‌ای است كه سال‌هاست فروشندگان لباس آن را به كار می‌گیرند زیرا مردم هنوز بر این باورند جنس خارجی و حتی چینی از نظر كیفیت بهتر از پوشاك ایرانی است، البته شواهدی وجود دارد كه برخی از واردكنندگان و قاچاقچیان كالابرای توسعه بازار مصرف خود علیه كالای ایرانی پروژه تعریف می‌كنند و عده‌ای در فضای مجازی و حقیقی دست به تبلیغ علیه تولید ملی می‌زنند.
گشتی در بازارهای پوشاك ایران مؤید این مطلب است كه اجناس ایرانی با راهكارهای مختلف به اسم اجناس ترك یا تایوانی به فروش می‌رسند در حالی كه بخش قابل توجهی از این كالاها در تولیدی‌های خیابان جمهوری تولید می‌شوند و آن دسته ازكالاها هم كه واقعاً خارجی است عموماً به دست كارگران ایرانی خارج از كشور تهیه می‌شود یا اینكه این كالاها به شكل 90درصد آماده به مناطق آزاد وارد می‌شود و در این مناطق با انجام بخشی از فرایند اتمام تولید مانند بستن زیپ و دكمه به پوشاك بعد از بهره‌مندی از معافیت‌ها وارد سرزمین اصلی یعنی بازارهای كشور می‌شود.
فرایند فوق از این منظر ترسیم شد كه بگوییم بخشی از علت بی‌رغبتی مصرف‌كننده ایرانی به كالای داخلی اصلاً به مباحث قیمت و كیفیت ارتباطی ندارد بلكه به جو روانی ایجاد شده علیه تولید ملی مربوط است، البته ناگفته نماند عده‌ای سود جو در هر صنفی وجود دارد كه می‌خواهند حتی به قیمت خیانت به اقتصاد ملی یك شبه پولدار شوند و با تولید كالای بی‌كیفیت، برند ایرانی را از چشم مردم می‌اندازند كه باید با این افراد خود اصناف برخورد كنند و در همین راستا واردكنندگان و قاچاقچیانی كه در جهت از بین بردن اعتبار كالای داخلی هر گونه اقدام ایذایی انجام می‌دهند مجازات شوند، از همین رو شناسنامه‌دار شدن كالا و تولید‌كنندگان در فضای مجازی و حقیقی می‌تواند فاتحه كالای بی‌كیفیت خارجی و ایرانی را بخواند و تولید‌كنندگان حرفه‌ای ایرانی را به مردم ایران معرفی كند.
اقدام علیه اقتصاد و اشتغال ملی صحیح نیست
جواد محمدیان یكی از فروشندگان لباس در خیابان جمهوری می‌گوید: در هر اقتصادی صدها رشته فعالیت و تولید وجود دارد و در هر رشته نیز صدها كالا با كیفیت و قیمت متفاوت وجود دارد، در این بین وقتی عده‌ای به شكل عام كل تولید داخل ایرانی را به بی‌كیفیت بودن متهم می‌كنند و برای نهادینه كردن این موضوع دست به تبلیغات وسیع می‌زنند مشخص می‌شود كه برای زمین زدن تولید داخل و از بین بردن اشتغال در ایران برنامه‌ریزی‌هایی صورت گرفته است كه باید دید سود زمینگیر شدن تولید در ایران به جیب كدام اشخاص حقیقی و حقوقی می‌رود.
جو روانی علیه كالای با كیفیت ایرانی به راه انداخته‌اند
وی با بیان اینكه چرا كالای صادراتی كه خارجی‌ها آن را می‌خرند در بازار ایران فروش نمی‌رود، گفت: تبلیغ علیه تولید با كیفیت ایرانی اقدام علیه امنیت اقتصادی و اشتغال، بیمه، مالیات و... به شمار می‌رود، این در حالی است كه كیفیت اجناس ایرانی در برخی موارد بسیار بهتر از پوشاك خارجی است ولی مردم اولین سؤالی كه مطرح می‌كنند این است كه ایرانی است یا خارجی. مثلاً یكی از مشتری‌ها چند روز پیش لباسی را پرو كرد كه از نظر كیفیت و دوخت مورد رضایتش قرارداشت ولی وقتی به او گفتیم این لباس در تولیدی خودمان تولید شده، پشیمان و از خرید آن منصرف شد.
فروش پوشاك ایرانی به نام جنس خارجی حربه‌ای است كه سال‌هاست فروشندگان لباس آن را به كار می‌گیرند زیرا مردم هنوز بر این باورند جنس خارجی و حتی چینی از نظر كیفیت بهتر از پوشاك ایرانی است
وی می‌افزاید: فقط كافی است ماركی پشت یك شلوار یا پیراهن بچسبانیم تا همه خرید كنند در حالی كه در همین جمهوری خیاطانی هستند كه در كار خود استاد هستند و لباس‌هایی را می‌دوزند كه از نظر كیفیت بهتر از برندهای خارجی است ولی مردم اهمیتی برای كالای داخل قائل نیستند.
یكی دیگر از فروشندگان لباس هم می‌گوید: در همین محدوده چند برادر فعال هستند كه یكی از آنها به تركیه می‌رود و به صورت خرید تك، شلوار و پیراهن می‌آورد و در اختیار برادر دیگر خود قرار می‌دهد. خیاط هم طبق الگوی دوخت و پارچه آن شروع به طراحی و سری دوزی می‌كند و با درج كردن اتیكت یك برند خاص یا چرخ برندی به صورت گلدوزی، اجناس خود را روانه بازار می‌كنند.
در بین صحبت‌های وی، سعید فروشنده با سابقه دیگری می‌گوید: از این دست مثال‌ها زیاد است. مثلاً یك نفر در بازار است كه با عده‌ای از تولیدی‌ها كار می‌كند و كارش همین گلدوزی است. مثلاً برند لاگوس و تامی را با تبحر خاص روی تیشرت‌ها حك می‌كند و بابت هر تیشرت 5هزار تومان می‌گیرد. روزی 100 تیشرت هم بزند روزانه 500 هزار تومان درآمد دارد.
میلاد فروشنده دیگر هم ادامه می‌دهد: یكی‌شان را من می‌شناسم. تو همین كوچه پشتی است، كارش همین است. بروید ببینید چه كاسبی‌ای دارد و با چه ماشینی رفت و آمد می‌كند. كسی هم به او كاری ندارد و همه مارك‌های معروف را به راحتی چرخكاری می‌كند.
جواد با قطع كردن رشته كلام میلاد می‌گوید: كسی جنس ایرانی نمی‌خرد. ما هم از ترسمان می‌ترسیم بگوییم خارجی است، البته قبول دارم برخی جنس‌های ایرانی خیلی بی‌كیفیت هستند، آب می‌روند یا رنگشان می‌رود ولی من مغازه دار اگر بخواهم فروش خوبی داشته باشم باید جنس خوب بیاورم. تا دلتان هم بخواهد تولیدی و خیاطی كاردرست در همین جمهوری وجود دارند. خیلی از این خیاطان هم می‌روند تركیه و آنجا كار خیاطی می‌كنند و خوب هم پول می‌گیرند.
مجید برادر جواد هم اضافه می‌كند: یك خیاطی داشتیم به اسم عموصفر كه كار اصلی‌اش دوخت شلوار جین بود. بیكار كه شد رفت تركیه و چند ماه یكبار به ایران می‌آید. همین الان خیلی از خیاطان پوشاك ترك، ایرانی هستند. همین عمو صفر می‌گفت جنس شلوارهای تركیه خیلی خاص نیستند و اگر قیمتشان گران است چون پول دوختشان را می‌گیرند. اگر بخواهید می‌برمتان چند تولیدی تا ببینید چرخ خیاطی‌های ترك به كار مشغولند و خیاطان هم به كار خود وارد هستند ولی تا اسم ایرانی می‌آید مشتری‌ها عقب می‌كشند.
جواد باز هم به میان می‌آید: مردم فكر می‌كنند فروشندگان لباس به فكر سود خودشان هستند و به راحتی جنس ترك قالب می‌كنند ولی این همه چیز نیست. من كه به كسب حلال اعتقاد دارم چند ماهی است كه جنس ایرانی نمی‌فروشم چون كسی نمی‌خرد. از چین و تركیه جنس می‌آورم كه قیمتش بیشتر از جنس ایرانی و كیفیتش كمتر است ولی مردم می‌خرند. میلاد هم در تكمیل صحبت‌های جواد می‌گوید: آقا ما یكی رو می‌شناسیم در امامزاده حسن، اینجا تولید می‌كند و می‌برد آستارا و به اسم جنس ترك می‌آورد و به مغازه‌دارها می‌فروشد. كلی هم وضعش توپ شده و هیچ چیزی نمی‌تواند تكانش دهد. حالا شما بیا بگو جنس ایرانی، كسی باور نمی‌كند كه خوب است، همین شلوار را پای من می‌بینی؟ این ایرانی است و به هر كسی می‌گویم ایرانی است باور نمی‌كند.
محدود‌سازی واردكنندگان كالاهای مصرفی
به نظر می‌رسد ارائه خدمات به واردكنندگان كالای مصرفی خارجی كه امكان تولید این كالاها در داخل وجود دارد باید متوقف شود تا سرمایه‌گذاران و فعالان اقتصادی برای تولید كالاهای مصرفی فعال شده و از این ناحیه اشتغال، مالیات، بیمه و. . . ایجاد شود، موازی این اقدام باید كالای قاچاق و قاچاق مكشوفه و متروكه مربوط به حوزه‌های مصرفی حتماً امحا شود چراكه ورود این كالاها به بازار می‌تواند به سرمایه گذاری و فعالان در حوزه تولید كالای مصرفی آسیب بزند، در این میان دولت نیز باید از ارائه فروش ارز به واردكنندگان كالای مصرفی كه مشابه این كالاها در داخل تولید می‌شود یا امكان تولیدشان وجود دارد خود‌داری كند كه این نیز مستلزم اصلاح اقتصاد بخش عمومی و دولت است.
از تورم نترسیم
گفتنی است تأمین كالای مصرفی از بخش تولید داخل در سال می‌تواند حداقل بیش از 500هزار شغل ایجاد كند اما این امر مستلزم آن است كه از تورم مقطعی و احتمالی توقف واردات كالای مصرفی كه امكان تولید آن در داخل هست، نترسیم چراكه سریعاً سرمایه و فعالان اقتصادی فعال می‌شوند و با ورود به حوزه تولید كالای مصرفی كمبود موجود در بازار را جبران كرده و قیمت‌ها متعادل می‌شود، این نوع تورم مقطعی همان آهن‌ربایی است كه سرمایه و فعالان اقتصاد را به سرعت جذب تولید كالای مصرفی خواهد كرد.منبع: روزنامه جوان / وحید حاجی‌پور
