ماه خدا

«سپاس خدایی را که ماه خود؛ ماه رمضان؛ ماه روزه و ماه اسلام و ماه پاکیزگی و ماه آزمایش و تصفیه و ماه قیام به وظائف را، یکی از راههای احسان قرار داد.

بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان

پروردگارا: بر پیغمبر و آل گرامش درود بفرست، و ما را به شناسائی فضل انبیاء و بزرگ داشتن حرمت آن و خودداری از آنچه در آن منع کرده ای، آشنا ساز- و در روزه داشتن آن بوسیله نگه داشتن اعضاء از گناهان و بکار بردن آنها به آنچه ترا خشنود سازد، یاری فرما، تا با گوش های خود سخن باطلی نشنویم، و با دیدگان خود بناظر خلاف ننگریم، و دستهایمان را به حرامی نگشاییم؛ و در جاده های حرام قدم نگذاریم؛ و حرام نخوریم و زبان های خود را جز به آنچه فرموده ای نگشائیم؛ و جز در کاری که به ثواب تو نزدیک سازد زحمت نکشیم و جز آنچه از کیفر تو نگاهدارد فرا نگیریم.

پروردگار: ما را در همه ماهها و روزها تا زمانی که زنده‌ایم این چنین قرار ده و از بندگان درستکار خود گردان . (امام سجاد علیه السلام)

مهمانسرای مخصوص الهی افتتاح می گردد، از مهمانان با تشریفات پرشکوهی پذیرایی می شود، قرآن و سحرخیزی و دعا، دل را صفا و روح را نشاط می بخشد، نغمه های مناجات سحرگاهان در گوش ها طنین می افکند، صفوف منظم نمازها درس اتحاد و الفت می دهد، بهار عبادت نمودار می شود، مزارع قلوب بهجهت و طراوت به خود می گیرد ماه مبارک رمضان با برنامه آسمانی خود فرا می‌رسد، فصل مهمی از عبادت را اجراء می کنند.

«عبادت» یعنی بندگی خدا سرچشمه کمال و منبع سعادت است «عبادت» وسیله ارتباط با آفریننده و گرداننده جهان بزرگ است این ارتباط بسیار اساسی است، زیرا از اعماق روح و ریشه دل سرچشمه می‌گیرد، این ارتباط و پیوند هر چه محکم تر باشد به همان اندازه آدمی از مفاسد اخلاق، و انحراف دورتر خواهد بود.

آری کسانی که در قلعه محکم «عبادت» متحمن گردند به آزادی موفقیت آمیزی نائل می شوند، از قید و بندهای شهوات و لذاتی که عاقبت های وخیم دارد آزاد و به سعادت های معنوی و مادی خواهند رسید.

بعکس کسانی که در پرتو و پناه «عبادت» قرار نگرفته‌اند در پی شهوات و هواهای نفسانی روان، و نظری جز تأمین آن‌ها نخواهند داشت؛ در نتیجه همه ‌چیز را در راه حرص و شهوت قربانی نموده و نمونه‌ای از رحم و تعاون و شرف و فضیلت در زندگی‌ آنان موجود نخواهد بود این حقیقت روشن را از زبان قرآن بشنویم: هنگامی که‌ پروردگار عالم، موجود بدیع جهان هستی یعنی: آدم را آفرید و فرشتگان آسمانی‌ را فرمان داد تا بعنوان اعتراف به مقام شامخ وی بر او سجده کنند، شیطان که در صف‌ فرشتگان بود از فرمان خدا سرپیچی کرد و گفت: من از آدم برترم و وی هیچگاه‌ به پایگاه رفیع من نمی رسد، من از آتش فروزانم اما او از گل تیره آفریده شده است!"

کیفر گناه و تمرد شیطان گریبانگیرش شد و از مقام قرب الهی رانده و مطرود گردید، او با تاکید هر چه بیشتر ابراز کرد که دام هایی در راه فرزندان آدم خواهم گسترد و در گمراه ساختن آنان خواهم کوشید. پروردگار عالم در جواب فرمود: «ان عبادی لیس لک علیهم سلطان» (ایه 42 سوره حجر) یعنی هیچ گاه بر بندگان (واقعی) من تسلط نخواهی یافت.

آری دل های بندگان خالص خدا هیچ گاه دستخوش وسوسه های شیطان نمی گردد. آنها در کاخ مستحکم عزت و عظمت محفوظ ، لذا پیشوای مجاهدان امیرمومنان علیه السلام می گفت: «الهی کفی بی عزاً ان اکون لک عبدا و کفی بی فخراً ان تکودلی ربا»

یعنی: پروردگارا این عزت برای من بس است که بنده تو باشم و این افتخار مرا کافی است که تو پروردگار من باشی!

یکی از عبادت های مهم اسلام، روزه ماه مبارک رمضان است، این عبادت در تهذیب روح اثر بسیار عمیقی دارد زیرا کسی که چند ساعت به منظور اطاعت امر پروردگار از خوردن و آشامیدن و سایر لذت‌های جسمانی صرف نظر می کنند و یک ماه این عمل را انجام می دهد بدون تردید صفا و معنویت عجیبی در دل وی بوجود می آید و روح اطاعت و انقباد که سرچشمه کلیه کمالات و سعادت ها است در وجود او زنده و تقویت می شود بطوری که اطاعت خداوند در دستورهای دیگر دینی هم بروی آسان خواهد بود.

لذا می توان گفت روزه کامل گرفتن در یک ماه از سال، سعادت آدمی را در بقیه سال تضمین می نماید و شاید به همین مناسبت است که در احادیثی که از پیشوایان بزرگ اسلام رسیده روزه را سپری در مقابل آتش دوزخ معرفی کرده اند و این موضوع به خوبی می رساند که روزه تا چه اندازه انسان را از گناهان و آلودگی ها نگاه می دارد.

منبع:

درسهایی از مکتب اسلام/ شماره 3/ سال دوم، ص 24