نكاتی در زمینه رفتار با كودكان پیش دبستانی و اول ابتدایی

جدا شدن از آغوش گرم مادر و پدر و آغاز زندگی مستقل و ورود به جامعه ای بزرگتر از خانه ، برای اكثر بچه ها سخت و دشوار است و همراه با دلهره و ترس و اضطراب است ، اما چاره ای نیست. راهی است كه باید همه آن را طی كنند. البته برای پدر و مادر هم سخت است. باید فرزندشان را در مدرسه بگذارند و تنها به خانه بازگردند. شش تا هفت سال لحظه به لحظه با هم بودن و وابستگی ، اكنون دور شدن از یكدیگر، آن هم به مدت سه تا چهار ساعت در روز….

اما آیا می توانیم به خاطر این احساسات فرزندمان را به مدرسه نبریم ؟ امكان ندارد.

باید با این وابستگی ها مبارزه كرد اما چگونه ؟ اگر می خواهید پاسخ سؤالتان را بیابید این مقاله را با دقت مطالعه كنید.

اصولاً بچه هایی وابستگی شدید به پدر و مادر و خانه شان دارند كه در دوران قبل از مدرسه از پدر و مادر لحظه ای جدا نشده باشند . یعنی پا به مهد كودك و كودكستان نگذاشته باشند. معمولاً این بچه ها به هنگام مدرسه رفتن مشكل دارند، اما بچه هایی كه از قبل ، به دلیل شاغل بودن مادر و یا دلایل دیگر نیمی از اوقات خود را در مهد كودك ها گذرانده باشند به راحتی روز اول مدرسه را می پذیرند و از والدینشان جدا می شوند. پس می توان نتیجه گرفت كه مهد كودك می تواند مفید باشد. در حالی كه بسیاری از والدین از گذاشتن فرزندشان در مهد كودك ها واهمه دارند و می ترسند .

بچه ها با رفتن به مهد كودك سریع تر طعم استقلال را می چشند و اصولاً این بچه ها اعتماد به نفس بیشتری دارند. بهترین سن برای ورود به مهد كودك سه تا چهار سالگی است. اگرچه یك مادر شاغل مجبور است فرزندش را زودتر به مهد كودك بفرستد.

حال اگر شما كودكی دارید كه هرگز به مهد كودك نرفته و رفتن به مدرسه اش نیز نزدیك است به شما پیشنهاد می كنیم برای این كه او و شما  به راحتی مدرسه را بپذیرد و خاطره ای خوش برای خود و شما به وجود آورد این چند نكته را به خاطر بسپارید :

1 - به هنگام ثبت نام ، فرزندتان را با خود به همراه ببرید، تا او با محیط مدرسه آشنا شود. حتی در

صورت امكان كلاس او را نشان دهید. اجازه دهید دقیقه ای بر روی صندلی و نیمكت بنشیند. خوشبختانه در ایران یك روز قبل از آغاز مدارس "روز شكوفه ها" نام دارد. یعنی بچه های پیش دبستانی و كلاس اولی ها به مدرسه می روند و با مدیر و معلم و مدرسه آشنا می شوند و صف بندی در حیاط را یاد می گیرند و همكلاسی های خود را می شناسند.

2 - از مدرسه خودتان و خاطرات خوبتان برای او تعریف كنید. حتی اگر خاطره ای خوب هم از مدرسه ندارید ، در برابر فرزندتان ابراز نكنید و همیشه از مدرسه تعریف و تمجید كنید. روز اول مدرسه رفتنتان را حتی اگر به یاد هم نمی آورید با خاطره ای خوش از مدرسه برای كودك دلبندتان توصیف كنید. به هر صورت هیچ گاه فرزندتان را از محیط مدرسه و معلم و ناظم و مدیر نترسانید. آنان را افرادی دوست داشتنی و مهربان جلوه دهید. هیچ گاه از تنبیه بدنی در مدرسه حتی اگر به سرتان آمده برای فرزندتان حرفی نزنید . به طور كلی او را آماده مدرسه كنید و تصویری زیبا و دوست داشتنی از مدرسه ، معلم و ناظم در ذهن او تداعی كنید.

فرزندتان را با خود برای خرید كیف و وسایل مدرسه به همراه ببرید و بگذارید سر ذوق بیاید . جلوی او به دیگران نگویید كه فرزندم دوست ندارد به مدرسه برود و او به من وابسته است  و من نگرانم . بلكه به او اعتماد به نفس بدهید و طوری كه او بشنود بگویید: فرزندم برای رفتن به مدرسه دقیقه شماری می كند. فرزندم می خواهد هر چه زودتر به مدرسه برود و خلاصه با زبانی كودكانه و قابل فهم فرزندتان را از مزایای مدرسه و با سواد شدن آگاه كنید.

3 - استقلال و متكی بودن به خود را در او زنده كنید.

4 – داستان هایی برای فرزندتان بخوانید كه مضمون آن رفتن به مدرسه و موفق شدن باشد.

5 - روز اول حتماً به همراه فرزندتان به مدرسه بروید. او را تنها رها نكنید. با ملایمت رفتار كنید. در صورت امكان با روپوش مدرسه از او عكس بگیرید. او را تشویق به مدرسه رفتن كنید. شاید لحظات اول و روزهای اول بی تابی كند اما با صبر و حوصله رفتار كنید.

6 - شب او را زود بخوابانید . صبحانه ای كه دوست دارد به او بدهید و سپس او را به مدرسه بفرستید.

7 - اگر خودتان نیز نگران دوری فرزندتان هستید و دست كمی از او ندارید ، هیچ گاه در برابرش ابراز نكنید بلكه به او بفهمانید از مدرسه رفتن فرزندتان خوشحال هستید. حتی از این كه او آن قدر بزرگ شده كه به مدرسه برود افتخار می كنید .

8 - در نهایت از معلم و مشاور مدرسه می توانید كمك بگیرید. مطمئن باشید مدرسه ، محیطی امن و سالم برای فرزندتان است و معلمان و دیگر اعضای مدرسه با آغوشی باز فرزندتان را می پذیرند و آنها را به مدرسه عادت می دهند. پس با خیالی آسوده فرزندتان را به مدرسه بفرستید . خدا به همراهش باشد.