حق پذیری میرزای شیرازی بزرگ صاحب حکم تحریم تنباکو

درباره عالم بزرگ مرحوم حاج میرزا ابراهیم خوئی نوشته اند: در سال 1248 ق در خوی تولد یافت و در بیست و پنج سالگی به نجف اشرف رفت.

ابتدا در محضر شیخ و بعد از او هم نزد سید کوه کمری به تحصیل فقه و اصول پرداخت و از شیخ محمد حسین کاظمی و شیخ مهدی کاشف الغطاء اجازه روایت گرفت.

مقام علمی حاج میرزا ابراهیم چنان بود که با میرزای شیرازی در مسأله ای فقهی مذاکره و در فتوا با ایشان اختلاف نظر پیدا کرد. میرزای شیرازی چون در مدرک مسأله تجدید نظر کرد فتوای خوئی را بر حق دانست و از فتوای خودش عدول کرد و این مطلب را به خوئی هم خبر داد.«1»

این امر هنگامی بود که میرزای بزرگ در اوج نفوذ و شهرت و اقتدار قرار داشت. همان شخصیتی که با یک سطر بساط نقشه استعمار گرانه انگلستان را در ایران برچید.

روزی آخوند خراسانی در مجلس درس استاد خود میرزای شیرازی در سامرا شرکت کرد تا از سخنان وی کسب فیض کند. استاد بالای منبر نشسته بود و برای اثبات نظر خود اقامه دلیل می کرد. آخوند بر نظر استاد ایراد کرد و از خود نظری دیگر بیان داشت. استاد در مقام جواب برآمد و دلایل شاگرد خود را رد کرد و باز برای اثبات نظر خود دلیلهای دیگر آورد و این دو سه بار تکرار شد. سایر طلاّ ب ساکت نشسته بودند و به مباحثه آن دو با دقّت هر چه تمام تر گوش فرا می دادند. چون کار مباحثه و مناظره بالا گرفت آخوند به عنوان احترام نظر استاد را قبول و سکوت اختیار کرد.

فردای آن روز هنگامی که میرزا برای تدریس بر فراز منبر آمد قبل از شروع درس رو به طلاّب و فضلای جلسه درس گفت: «در مسأله دیروز حق با جناب آخوند بود و نظر ایشان درست است.»«2»

1. زندگانی و شخصیّت شیخ انصاری، ص 171.

2. مرگی در نور، ص 71.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه علمیه