بدر ذیحجه

به گزارش خبرنگار  تبیان به نقل از مهر چهارمین «علی» در میان ستارگان درخشان دیگر، نامگذاری شد و نسیمی از امید و مهر بر دل حاجیان و دیگر مسلمانان وزید.

دل پر می زند در هوای حرم مطهرش تا جان مرده را زنده کند با باران رحمتی که گلهای پژمرده وجود را طراوت می بخشد و من سلام می کنم از قلبی عاشق و ارادتمند پیشکش به روح بلند جاودانه ات و انتظار می کشم تا حلاوت و شیرینی گفتارت و جواب سلامم را بهره مند شوم.

جانم شیفته توست تا در پرواز ملکوت مرا با خود همراه کنی و ارزش های وجودی ام را که همان گوهرهای ناب می دانی، به من بنمایانی تا سرمایه زندگی ام باشد در دنیای پست و حقیری که حریصانه جویای آنم!

امروز، در روز میلاد تو من چشم وجود می بندم و چشم دل می گشایم در سامرا که نسیم می وزد و نفس پاک تو را با خود می آورد نسیم نام مبارکت را زمزمه می کند، غنچه با یاد تو لبخند می زند و بلبلان به شوق ندای الهی ات نغمه عاشقی سر می دهند.
صدای دف ملائک می آید که حلقه وار بر گنبد طلایی ات شادمانه می رقصند و می شنگند.

چشم امیدم را به گنبد طلایی ات می دوزم و آرزوی عنایتم را روانه ضریحت می کنم تا دست ناتوانم را بگیری و قامت خمیده ام را راست کنی که آلودگی و گنهکاری ام درد کهنه من است، درد بیچارگی من و تنها تو می توانی من مسکین را توانی دوباره بخشی که هادی هستی و برای هدایت آمده ای!