برترین عالمان در زمان غیبت
عن ابی محمد علیه السلام قال: قال علی ابن محمد علیهما السلام:
«لولا من یبقی بعد غیبة قائمنا علیه السلام من العلماء الداعین الیه والدالین علیه و الذابین عن دینه بحجج الله و المنقذین لضعفاء عبادالله من شباك ابلیس و مردته و من فخاخ النواصب لما بقی احد الا ارتدعن دین الله و لكنهم الذین یمسكون ازمة قلوب ضعفاء الشیعة كما یمسك صاحب السفینة سكانها اولئك هم الافضلون عندالله عز و جل؛ (1)
امام حسن عسكری از امام علی النقی علیهما السلام نقل میكند كه:
بعد از غیبت قائم ما اگر كسانی از علماء باقی نمانند كه مردم را به سوی آن حضرت بخوانند و به ایشان راهنمایی كنند و از دین او با دلائل الهی دفاع كنند
و ضعفاء بندگان خدا را از دامهای شیطان و فاسقان و كمین گاههای دشمنان اهل بیت نجات دهند، هیچ كس نمیماند مگر آن كه از دین خدا باز میگردد. لیكن این علماء هستند كه سررشته قلوب ضعفاء شیعه را با جدیت نگاه میدارند همانگونه كه ناخدای كشتی سكان آن را در چنگ میگیرد. تنها اینان نزد خداوند برتریناند. »
مبلغین دین كه نشر معارف اسلامی، گسترش دین و تربیت انسانهای پارسا و عامل به دستورات اسلامی، مهمترین وجهه همت و عمیق ترین آرمان درونی آنان است، گه گاه در خلوت باخدای خویش به این میاندیشند كه در فضای غبار گرفته و نفاق آلود زمان كه عدهای تنها به دنیا میاندیشند و عدهای هم برای رسیدن به دنیای كثیف خویش به مرزهای دینی تجاوز میكنند و بوقهای شبهه پراكنی هر روز مردم را به سوئی میكشاند، چه باید كرد كه از بین واجبها به اوجب پرداخته و از میان هزاران مهم بر اهم تاكید كرده باشند تا رضای الهی جلب، مردم رستگار و مبلغ در انجام مسؤولیت خویش موفق و نگاه رضایت آمیز ولی عصر امام زمان علیه السلام را در مسیر پرتلاطم زندگی همراه داشته باشند.
روایتی كه بیان شد میتواند در این عرصه راهنمائی باشد تا مبلغ در شناخت مسیر اصلی خود در زمان غیبت موفق شود و به مقام ارزشمند «با فضیلت ترین دانشمند» در پیشگاه الهی نائل گردد.
امام علیه السلام در این روایت نجات و هدایت انسانها از گمراهی را در گرو فعالیت دانشمندانی معرفی میكند كه دارای خصائص ذیل اند:
1 - مردم را به سوی امام زمان علیه السلام میخوانند؛ مسالهای كه امروز كم كم در لابلای بحثهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و جناحی رنگ باخته و برخی خود از یاد آن حضرت غافل شدهاند چه رسد به آنكه مردم را به سوی آن حضرت دعوت كنند.
اگر ما مردم را به سوی آن حضرت بخوانیم و آنان را منتظر تربیت كنیم، شاخصی ایجاد كرده ایم كه هر كسی رفتار، گفتار، عملكرد و افكار خود را براساس آن شاخص تنظیم میكند.
كسی كه با حال انتظار زندگی كند، به گونهای خود را میسازد كه هرگاه او ظهور كند به راحتی از همه تمایلاتش دست شسته، آماده و بدون تعلل برای سربازی و جانفشانی سر از پای نمیشناسد و سبك بال به سوی آن حضرت پركشیده، ندایش را لبیك میگوید.
مردمی با این خصائص، هیچ گاه در دام تزویر، خدعه، حرام خواری، ظلم و ستم، كلاهبرداری، شهوت رانی و هوس پرستی نمیافتند و در یك كلام غلام حلقه به گوش شیطان نمیشوند. انتظار با این ویژگی، سازنده و بهترین اعمال امت پیامبر صلی الله علیه و آله قلمداد میشود.
پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «افضل اعمال امتی انتظار الفرج؛ برترین اعمال امت من انتظار فرج است. »
2 - در صورتی كه افرادی آن حضرت را نشناسند، این وظیفه عالمان برتر است كه مردم را به آن حضرت راهنمائی كنند.
ظهور منجی و مصلح جهانی از مسائل پذیرفته شده در همه ادیان است. در اسلام نیز ظهور منجی به نام مهدی فرزند حسن از حقایق غیر قابل انكار است و در منابع بسیاری از اهل سنت این مطلب با صراحت بیان شده است و اگر شبههای در بین مذاهب اسلامی وجود داشته باشد در مصداق آن است.
ما شیعیان بر این باوریم كه آن حضرت زنده و حجت خدا بر روی زمین است، لیكن مذاهب دیگر اسلامی در انتظار به دنیا آمدن و قیام آن حضرت به سر میبرند.
تبیین همین امور و بحث پیرامون شخصیت آن بزرگوار، طول عمر آن حضرت، نظارت ایشان بر اعمال و كردار شیعیان و تاثیر وجودی حجت خدا در گردونه هستی و. . . همه دلالت كردن مردم به سوی آن حجت الهی است.
3 - دفاع از دین: دفاع از دین آن حضرت، در زمان غیبت، از حساسترین رسالتهای عالمان برتر است. آنان با دلائل الهی از دین خدا دفاع میكنند.
اگر كسی بخواهد به دلائل الهی دست یابد و بدان وسیله از دین خدا دفاع كند باید در مكتب ثقلین به آموزش بنشیند.
ای كاش همه پیروان اسلام به جای آن كه به دنبال ابداع دلیل در دفاع از دین باشند، به قرآنی كه حتما در دفاع از خود كمبودی ندارد تمسك جسته، قبل از هر چیز از دلائل قرآن و اهل بیت در دفاع از خود باخبر میشدند و به توانائی اسلام در اثبات قانیت خویش ایمان میآوردند و به جای استفاده از دلائل خشك فلسفی كه برای خواص هم بهره زیادی ندارد، از خود قرآن و اهل بیت شیوه دفاع از دین و دلائل گوناگون آن را میآموختند و این راه عالمان برتر در زمان غیبت است.
مگر پیامبر صلی الله علیه و آله در آخرین لحظات عمر خود برای نجات از گمراهی و ضلالت، تمسك به ثقلین را توصیه نفرمود؟
چرا برای شناخت راه و شیوه هدایت خود و دیگران از قرآن و اهل بیت مدد نجوئیم؟
4 - حفظ شیعیان از مفاسد: عالمانی با فضیلت ترند كه در زمان غیبت برای دور ساختن شیعیان از دامهای شیطان و فاسقان تلاش میكنند و با تمام وجود از آلودگی آنان به مفاسد و گناهان جلوگیری میكنند.
از آن جا كه عالمان دلسوز براساس آیات قرآن و روایات، فساد را از صلاح و مفاسد را از مصالح میشناسند، در مقابل صفوف شیطان و فاسقان طرفدار او میایستند و پرتگاههای ضلالت و گمراهی را به مردم نشان میدهند تا در دامهای فریب شیطان گرفتار نیایند.
5 - مقابله با دشمنان اهل بیت: از جمله وظائف عالمان با فضیلت، ایستادگی در مقابل شیطنتهای دشمنان اهل بیت میباشد.
امروزه وهابیت كه سرسختانه با شیعه به مخالفت برخاسته، سعی دارد در جهت منافع قدرتهای جهانی به تضعیف تشیع بپردازد و در آموزش مولویها یكی از مهمترین چیزهایی كه بر آن اصرار دارد مخالفت با شیعه است. آنها كه عقایدی خطرناك و مطرود در دیدگاه كلیه مذاهب اهل سنت دارند با سرعت در مناطق مختلف جهان و بیش از همه در ایران نفوذ كرده وتمام همت آنان جداسازی اهل سنت از شیعیان است كه از سوئی با گذر زمان تحت تاثیر معارف حقه تشیع واقع نشوند و از سوی دیگر زمینه رویاروئی اهل سنت با شیعیان فراهم گردد.
اگر زمانی اهل سنت همراه با شیعیان در حسینیهها به عزاداری برای شهادت سالار شهیدان جمع میشدند و در موارد بسیاری به زیارت امام رضا علیه السلام مشرف میشدند، با فعالیتهای وهابیت این نقاط هم نشینی دو مذهب مورد هجوم واقع شده و سعی میشود روز به روز آنان را نسبت به یكدیگر حساستر كنند.
حركتهای وهابیون از بیرون مرزها همواره جهت داده میشود و افرادی كه از اهل سنت در مجالس شیعیان شركت كنند ابتدا مورد تهدید و پس از آن كمكهای بی حسابی كه برای اهل سنت با اهداف كاملا سیاسی ارسال میشود قطع میگردد.
در این گیر و دار عالمان شیعه حتی از نقل فضائلی كه درباره اهل بیت علیهم السلام در كتب صحاح اهل سنت وجود دارد خودداری كرده و شیعیان محروم را در مقابل دشمنان بی رحم و بی منطق اهل بیت علیهم السلام رها كردهاند.
عالمان برتر هرگز چنین وضعی را تحمل نكرده و برای هدایت قلبهای شیعیان، عالمانه، مدبرانه و مجدانه میكوشند كه اگر چنین نكنند همه از دین خدا باز میگردند.
پی نوشت:
1) بحار الانوار، چاپ بیروت، ج 2، ص 6.
منبع: مجله مبلغان