در پایان دهه چهارم، انقلاب اسلامی در کجای مسیر خود قرار دارد؟

گام دوم برای تحقق یک آرمان

انقلاب ما را از وابستگی سیاسی نجات داد. در راه استقلال اقتصادی هم کارهای زیادی شده است؛ اما همت همه ی ملت ایران از قشرهای مختلف را می طلبد تا کشور بتواند از لحاظ اقتصادی کاری بکند که دیگر تهدید به تحریم و محاصره ی اقتصادی معنا پیدا نکند.

"به هم که رسیدیم به فارسی سلیس گفت: اسمنان چیست؟ گفتم: فردوست بلافاصله پرسید: موضوع چیست؟ گفتم: ولیعهد مرا فرستاده است تا از شما بپرسم که وضع او چه خواهد شد و تکلیفش چیست؟ مامور انگلیسی مقداری صحبت کرد که محمدرضا طرفدار آلمان‌هاست و ما اطلاع دقیق داریم که او دایماً به رادیوهایی که در ارتباط با جنگ است گوش می دهد و نقشه‌ای دارد که پیشرفت آلمان‌ها در جبهه را مشخص می کند به سعدآباد برگشتم و به محمدرضا گفتم جواب داد نقشه را از بین می برم و رادیو هم گوش نمی کنم مگر رادیوهایی که خودشان اجازه دهند." *و چند روز بعد آن افسر اطلاعاتی پیغامی می‌دهد که ما آمریکایی ها را هم هماهنگ کردیم و محمدرضا، شاه بعدی ایران خواهد بود. همان طور که رضاخان را تصمیم گرفتند و بر سرکار آوردند و با او نفت را غارت، خاک را اشغال و پایتخت را تسخیر، انبار غلات و آذوقه مردم را خرج سپاهشان کردند. مردم مظلوم را در قحطی بزرگ فرو بردند. تحقیر کردند و کشتند و بردند و اینگونه بر سرنوشت و زندگی مردم خود را تحمیل کردند.

یکی از بزرگترین نعمت های انقلاب، استقلال بود، «ملت مستقل، یعنی ملتی که ارباب های آمریکایی یا انگلیسی- یا روزی، روسی- و امثال اینها نمی توانند در سرنوشت او دخالت کنند و هر چه را به نفع خودشان است انجام دهند و آنچه را که به نفع این ملت است دور بیندازند.15/ 2/ 72» اما نکته مهم اینجاست که آرمان استقلال هنوز به طور کامل محقق نشده است و باید برای رسیدن به استقلال ملی تلاش انقلابی انجام شود. «سه نوع استقلال داریم و این سه نوع، پشت سر همند. یکی مشکل است؛ دومی از اوّلی مشکل‌تر است؛ سومی از همه مشکل‌تر است! آن که مشکل است و ملت ما آن مشکل را حل کرد و نتیجه‌اش را به دست آورد، «استقلال سیاسی» است؛ که به دست آوریم... امروز کسانی بر این مملکت حکومت می کنند که مردم می خواهند، چند صباح دیگر، انتخابات ریاست جمهوری است. مردم می گردند و آن چهره ای را که به او علاقه و اعتماد دارند. و او را برای کارهای مملکت قدرتمند و توانا می دانند، انتخاب می کنند 15/ 2/ 72» بعد از استقلال سیاسی «استقلال اقتصادی» است. استقلال اقتصادی، یعنی ملت و کشور، در تلاش اقتصادی خود روی پای خود بایستد و به کسی احتیاج نداشته باشد. معنایش این نیست که... با هیچ کس در دنیا داد وستد نمی کند؛ نه! داد وستد، دلیل ضعف نیست. چیزی را خریدن، چیزی را فروختن، معامله کردن، گفتگوی تجاری کردن، اینها دلیل ضعف نیست. اما باید طوری باشد که یک ملت، اوّلاً نیازهای اصلی خودش را بتواند خودش فراهم کند. ثانیاً، در معادلات اقتصادی دنیا و مبادلات جهانی، وزنه ای باشد. نتوانند او را به آسانی املا کنند. 15/ 2/ 77 » و سومین و آخرین مرحله استقلال، رسیدن به «استقلال فرهنگی» و انتخاب «سبک زندگی اسلامی- ایرانی 14/ 3/  95» است.

اما آنچه که امروز جامعه انقلابی با آن درگیر است تحقق آرمان استقلال اقتصادی است. «انقلاب ما را از وابستگی سیاسی نجات داد. در راه استقلال اقتصادی هم کارهای زیادی شده است؛ اما همت همه ی ملت ایران از قشرهای مختلف را می طلبد تا کشور بتواند از لحاظ اقتصادی کاری بکند که دیگر تهدید به تحریم و محاصره ی اقتصادی معنا پیدا نکند. 15/ 2/ 87»

راه کار آن هم در یک چیز خلاصه می‌ شود: «تا به کار ایرانی و سرمایه‌ی ایرانی احترام نگذاریم، تولید ملی شکل نمی ‌گیرد؛ و اگر تولید ملی شکل نگرفت، استقلال اقتصادی این کشور تحقق پیدا نمی ‌کند. 10/2/91»

امروزه دیگر سفارتخانه ها برای کشور و مردم ایران نمی توانند تصمیم بگیرند اما هنوز دشمنان ما می‌توانند از نقاط ضعف ما استفاده کنند و به ملت و کشور ضربه بزنند. همانطور که رهبر انقلاب 4 سال پیش با انتقاد از نحوه مدیریت مدیران «تکنوکرات» اشاره کردند که «تحریم‌ها بالاخره اثر گذاشت؛ این هم یک اشکال اساسی در خود ما است. اقتصاد ما دچار این اشکال است که وابسته‌ی به نفت است... وقتی برنامه‌ی اقتصادی یک کشور به یک نقطه‌ی خاص متصل و وابسته باشد، دشمنان روی آن نقطه‌ی خاص تمرکز پیدا می کنند. 1/ 1/ 92» رسیدن به استقلال سیاسی، با اقدام انقلابی محقق شد، رسیدن به آرمان استقلال اقتصادی و رفع نقاط آسیب پذیرمان هم امروز به «روحیه انقلابی 1/ 1/ 95» نیاز دارد.»

پی نوشت:

* ظهور و سقوط سلطنت پهلوی/ خاطرات ارتشبد حسین فردوست

منبع: پایگاه اطلاع رسانی دفتر مقام معظم رهبری