سیر خاطره نگاری با «مؤلف عزت شاهی»
وب سایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان در گفتگوی اختصاصی با محسن کاظمی مولف کتاب «عزت شاهی» به بررسیسیرتکاملی خاطره نگاری از انقلاب پرداخت.
هومن بهلولی- روابط عمومی
به گزارش روابط عمومی، بخش کتاب و کتابخوانی موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این گفتگو را با موضوع خاطرات انقلابی تهیه و منتشر کرده است.
بخشی از این گفتگو بدین قرار است:« بارها عنوان کرده‌ام که نویسنده انقلاب هستم، آن هم به این دلیل که در حوزه جنگ که حوزه متأخر و معاصرتر از انقلاب است، نویسندگان فراوانی وجود دارند که در حال تلاش هستند. اما در بحث انقلاب به دلیل گرایش‌های سیاسی و بُعد زمانی آن از وضع موجود، علاقه کمتری در نویسندگان وجود دارد تا بخواهند وارد کار در این حوزه شوند. کما این‌که این حوزه برای مردمی که سیاست‌گریز هستند نیز چندان جذابیتی نخواهد داشت، در حالی که جنگ فضای احساساتی‌تر و ایدئولوژیک‌تری دارد و مقدس‌تر است و خانواده‌ای در ایران نیست که به شکلی با جنگ ارتباط پیدا نکرده باشد. بسیاری از نسل امروز ما بزرگ شده جنگ هستند و در این فضا ارتباط عمیق‌تری میان این نسل و کسانی که جنگ را هدایت کردند، برقرار می‌شود. اعتقاد من این است که ریشه جنگ در انقلاب است و ما بدون پرداختن به این ریشه نمی‌توانیم به طور کامل به بحث جنگ بپردازیم. لذا تا زمانی که در این حوزه فقر نویسنده و محقق وجود دارد، بر خود واجب می‌دانم که در این حوزه بمانم. ما خلأ بسیاری در زمینه ادبیات و تاریخ انقلاب داریم، که لازم است بیشتر در این زمینه کار شود. باید رویدادهای حقیقی انقلاب را منتشر کنیم، تا بدانیم اکنون چه داریم و به چه قیمتی آن‌ها را به دست آورده‌ایم و چه چیزهایی را از دست داده‌ایم تا این‌ها را به دست بیاوریم. انقلاب یکی از برش‌های مهم تاریخی کشور ماست که بایستی حتماً لایه‌های پیچیده آن باز شود. جنگ ساده است و دو سویه دارد: حق و باطل. ولی انقلاب بسیار بسیار پیچیده است. گروه‌ها و سازمان‌هایی که آمدند و تلاش کردند، اکنون چه جایگاهی در تاریخ دارند؟ اگر برخی از آن‌ها حتی از مسیر انقلاب منحرف شدند، دلیل نمی‌شود که در تاریخ به آن‌ها بی‌اعتنا باشیم. باید تمام مسیر حرکتی و تکوینی و حتی انحراف و سقوط آن‌ها را نوشت. اما ما فقط به مقطع انحراف و سقوط آن‌ها نظر داریم. این برای آگاهی نسل‌های آتی لازم است. اگر ما نگوییم و ننویسیم، روزی دیگرانی آن‌طور خواهند نوشت، که دوست دارند. از این رو من لازم می‌دانم که همه کارهایم را به شیوه مستند در اختیار مخاطبان قرار دهم، حتی اگر کار خاطره انجام می‌دهم. من نمی‌گویم که در بحث جنگ نمی‌توانیم تاریخ شفاهی داشته باشیم، بلکه بر اساس آثار منتشر شده باید گفت در این زمینه اهتمام نشده است. فضای امروز ادبیات دفاع مقدس، فضایی تنیده در نور و آسمانی است؛ فضایی کاملاً احساسی و مقدس و تاحدودی شعارزده. لذا می‌بینیم تا نویسنده‌ای کمی از این فضا دور می‌شود، به ضد دفاع‌نویسی متهم می‌شود. در امر تاریخ شفاهی ما بارها و بارها به راوی برمی‌گردیم و قرار نیست هرچه که راوی می‌گوید، ما به‌عنوان مصاحبه‌گر بپذیریم. برای این‌که مصاحبه پرچالشی داشته باشیم، باید گفت‌و‌گو در فضای دیالوگ شکل گرفته باشد. خواننده از ما به‌عنوان مورخ انتظار دارد که تحقیق کرده باشیم تا مطلب بر اساس مستندات تاریخی صحیح باشد. همان‌قدر که راوی در شکل‌گیری کار مؤثر است، به همان اندازه هم مصاحبه‌گر در جایگاه مورخ نقش دارد.»
این گفتگوی خواندنی توسط زهرا سادات موسوی برای بخش کتاب و کتابخوانی موسسه تبیان تهیه شده و همزمان با آغاز دهه مبارک فجر بر روی سایت تبیان منتشر شد.
علاقه مندان می توانند متن کامل این گفتگو را در اینجا مشاهده کنند.
