میترا فروزنده، نقاشی بدون محدودیت

میترا فرازنده ۳۷ ساله متولد منطقه اسالم تالش است که با وجود معلولیت های جسمی بدون اینکه حتی کوچکترین آموزشی هم دیده باشد با امید به زندگی و ذوق ذاتی اش به هنر، خالق نقاشی هایی شده که هر انسان سالمی برای کشیدن آن نیازمند به ماه ها آموزش و تمرین است.

شکل ظاری میترا تنها بخشی از مشکلات این بانوی تالشی است چراکه وجود ۸ سنگ در کلیه او که باعث شده تا خونریزی کلیه داشته باشد، داشتن مشکل آستیگمات که نوعی بیماری چشمی است، نرمی استخوان که موجب می شود تا با کوچکترین ضربه بشکند تنها گوشه ای از نارسایی های او در زندگی است.

اما برای او زندگی تنها به مفهوم زنده بودن نیست بلکه معنایی است که در آن امید را می توان یافت و اینکه چگونه با تلاش و پشتکارش مشکلات پیش رو را به سخره گرفته تا هر کسی که او را می شناسد در برابر روح بزرگش سر تعظیم فرود آورد.

برگزاری نمایشگاه نقاشی های میترا که توسط اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی تالش انجام شد و مصادف با سالروز تولد بزرگ بانوی عالم بشریت حضرت فاطمه الزهرا (س) و روز زن بود، تنها گوشه ای از توانایی های اوست و با شناختن میترا حقیقتا می توان دریافت که چرا در اسلام بزرگترین گناه ناامیدی است.

«سال ۱۳۸۰ بود که برای دل خودم دوباره رو به نقاشی آوردم و با خودم گفتم هر کسی سبک و شیوه خاص خودش را دارد. مگر من چه چیزی از ون‌گوگ کمتر دارم که کار نکنم؟»

این‌ها بخشی از جملات میترا فرازنده، بانوی معلول تالشی است که با وجود شرایط خاص جسمی‌اش، نقاشی می‌کشد. نقاشی‌هایی که به‌نمایش گذاشته می‌شوند و به فروش هم می‌رسند. فرازنده معتقد است، معلولیت هیچ‌گاه مانعی برای پیشرفت یک انسان نیست.

او درباره علاقه‌اش به هنر نقاشی، اظهار کرد: علاقه‌ام به نقاشی از کودکی آغاز شد و دلم می‌خواست برای دلم و از احساسات درونی‌ام نقاشی بکشم. البته مدتی نقاشی نکشیدم، چون وقتی کارهای پیکاسو و ون‌گوگ را می‌دیدم به خودم می‌گفتم تا وقتی نتوانم مثل آن‌ها کار کنم، دست به قلم نمی‌زنم.

او ادامه داد: سال ۱۳۸۰ بود که برای دل خودم دوباره رو به نقاشی آوردم و با خودم گفتم هر کسی سبک و شیوه خاص خودش را دارد. مگر من چه چیزی کمتر از ون‌گوگ دارم که کار نکنم؟! اگر او جای من بود و شرایط من را داشت می‌توانست این کار را بکند یا نه.

فرازنده همچنین بیان کرد: بعد از این تصمیم، از لحاظ هنری پیشرفت کردم و چند نمایشگاه از آثارم برگزار شد. سه نمایشگاه در شهر خودم برپا کردم که آخرین آن‌ها اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۳ بود و در مدت ۱۰ روز، فروش چند میلیونی داشتم.

او ادامه داد: همه نقاشی‌های من با احساسات درونی‌ام شکل می‌گیرند و حال و هوای معنوی دارند. تا کنون از متریال مداد رنگی، ماژیک، اکریلیک و رنگ روغن برای خلق نقاشی‌ استفاده کرده‌ام.

فرازنده همچنین اظهار کرد: معلولیت هیچ‌وقت مانعی برای فعالیت هنری من نبوده است. من علاوه بر نقاشی، نثر و شعر هم می‌نویسم و دنبال ناشری می‌گردم که دل‌نوشته‌هایم را چاپ کند. دل‌نوشته‌هایی که مخاطب آن‌ها خداست. از وقتی خودم را شناختم، زندگی‌ام خیلی بهتر شده و فهمیدم که معلولیت باعث نمی‌شود انسان پیشرفت نکند.

او افزود: به‌خاطر شرایط جسمی‌ام مجبورم به‌صورت خوابیده نقاشی بکشم و همین موضوع خیلی به چشم‌هایم فشار می‌آورد. چندی پیش، پزشک گفت که خطر نابینایی برای من وجود دارد و باید مطالعه و نقاشی را کنار بگذارم. به همین دلیل، در حال حاضر مطالعه‌ام خیلی کمتر شده است.

منابع:ایسنا/دیار میرزا