تبیان، دستیار زندگی
جناب عبدالعظیم حسنی از سادات جلیل القدر و عظیم الشانی است که به اعتراف تاریخ، دارای مقام و منزلت رفیع در میان بزرگان اسلام و به خصوص ائمه اطهار علیهم السلام داشته است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

سیدی که به مقام عظمت رسید!

جناب عبدالعظیم حسنی از سادات جلیل القدر و عظیم الشانی است که به اعتراف تاریخ، دارای مقام و منزلت رفیع در میان بزرگان اسلام و به خصوص ائمه اطهار علیهم السلام داشته است.

فرآوری: محمد باعزم - بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان
م

عبدالعظیم حسنی مشهور به شاه عبدالعظیم و سیدالکریم از عالمان سادات حسنی و از راویان حدیث است. نسب او با چهار واسطه به امام حسن مجتبی(علیه السلام) می رسد. او  مردی با تقوا، معروف به امانت داری، صداقت در گفتار، عالم به امور دین، قائل به اصول دین شیعه ومحدث بود. ابن بابویه، مجموعه روایات وی را با عنوان جامع اخبار عبدالعظیم گردآوری کرده است.

عبدالعظیم حسنی، امام رضا(علیه السلام) و امام جواد(علیه السلام) را درک کرد. نقل است که ایمان خویش را بر امام هادی(علیه السلام) عرضه داشت و در زمان او وفات یافته است. منظور از عرضه ایمان خویش،مجموعه اعتقادات یک فرد مسلمان است که مستحب است بر امام و دانشمندان دینی عرضه و ابراز شود تا در صورت اشکال در فکر و اندیشه،اصلاح شود.

ولادت با سعادت حضرت عبدالعظیم علیه السّلام در سال 173 هجری قمری در شهر مقدّس مدینه واقع شده است و مدّت 79 سال عمر با بركت او با دوران امامت چهار امام معصوم یعنی امام موسی كاظم علیه السّلام ، امام رضا علیه السّلام، امام محمّدتقی علیه السّلام و امام علیّ النّقی علیه السّلام مقارن بوده ، محضر مبارك امام رضا علیه السّلام ، امام محمّد تقی علیه السّلام و امام هادی علیه السّلام را درك كرده و احادیث فراوانی از آنان روایت كرده است .
این فرزند حضرت پیامبر صلّی الله علیه و آله وسلّم، از آنجا كه از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی علیه السّلام است به حسنی شهرت یافته است .
حضرت عبدالعظیم الحسنی علیه السّلام از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمه معصومین علیهم السّلام و از چهره های بارز و محبوب و مورد اعتماد ، نزد اهل بیت عصمت علیهم السّلام و پیروان آنان بود و در مسایل دین آگاه و به معارف مذهبی و احكام قرآن ، شناخت و معرفتی وافر داشت .

جناب عبدالعظیم حسنی از سادات جلیل القدر و عظیم الشانی است که به اعتراف تاریخ، دارای مقام و منزلت رفیع در میان بزرگان اسلام و به خصوص ائمه اطهار علیهم السلام داشته است.

نگارش های او و گفتارها در مورد ایشان

وی صاحب کتاب «خطب امیرالمؤ منین» و «الیوم و اللیله» و مشهور به حضرت عبدالعظیم و شاه عبدالعظیم، از سادات حسنی و از بزگان این خاندان، و مورد احترام امامان عصر خود و از راویان موثق است به موجب روایتی که امام هادی (علیه السلام) در باب فضیلت زیارت او آورده اند، روشن می شود که پیش از شهادت این امام بزرگوار (254 ه- ق) درگذشته است، و می توان گفت در آغاز دههِ ششم از سدهِ سوم هجری و در خلافت «المعتز» زندگانی را بدرود گفته است مؤلف کتاب «جنه النعیم» با آنکه نام زوجهِ آن جناب را هم نوشته متعرض تاریخ ولادت، سن و سال دقیق رحلت او نشده و تنها می نویسد:«پس باید وفات حضرت عبدالعظیم، اوایل 250 هجری، جند سال قبل از شهادت حضرت امام علی النقی (علیه السلام) باشد.» از امامان بزرگوار، با امام جواد، امام هادی و امام عسکری (علیهم السلام) معاصر بوده است. امّا آیا محضر حضرت امام علی بن موسی (علیه السلام) را هم درک کرده و حدیثی شنیده است مؤ لف الذریعه در این باره می نویسد:«عصر امام  ضا و امام جواد (علیهم السلام) را درک نمود و ایمان خود را بر امام هادی (علیه السلام) عرضه کرد. و از برخی کتاب ها نقل است که وفات او در نیمهِ شوال سال 252 هجری است».  ابن بابویه در «من لا یحضره الفقیه» در باب روزهِ یوم الشک، روایتی از او از امام رضا (علیه السلام) آورده و ذیل آن نوشته است: «مصنف کتاب کوید حدیثی است غریب و آن را جز از طریق عبدالعظیم حسنی نمی شناسم».  همچنین در تعلیقه ی شهید ثانی بر «خلاصه» آمده است که حضرت رضا (علیه السلام) بر زیارت او توصیه فرموده است. لیکن عالم رجالی معاصر جناب آقای شوشتری می نویسد:«ظاهر این است که روایت حضرت رضا (علیه السلام) در وجوب بهشت برای زیارت فاطمه دختر موسی بن جعفر (علیه السلام) است، نه برای عبدالعظیم».  استاد بزرگوار آیه اللّه خویی (ره)، آنچه را که در کتاب «اختصاص» آمده است که امام هشتم به عبدالعظیم فرمود: «سلام مرا به اولیای من برسان»، به خاطر ارسال حدیث نامعتمد دانسته و نوشته اند: «متحصل از کلمات اصحاب ما این است که عبدالعظیم، امام رضا (علیه السلام) را ندیده است، تا چه رسد که در حیات آن امام در گذشته باشد». پس ظاهراً بلکه مطمئناً وی محضر امام هشتم را درک نکرده و مستقیماً از او روایتی نشنیده است.
گرامی داشت و تعظیم مقام افرادی که در طول تاریخ به حدی از جلالت و بزرگی شان رسیده اند که ائمه درباره وی اینگونه بیان کند،از مهم ترین وظایف هر مسلمانی است.


منابع:
1. کتاب عبدالعظیم حسنی و روایات مهدویت
2. وب سایت شهید آوینی
3. دانشنامه اهل بیت

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.