شهید آیت الله غفاری، مبارزی غیور

فردای همان روز یعنی ٧ دی ماه ١٣٥٣ ، شنیدیم كه ساعت 2 بعد از ظهر ، پدر از محیط رنج آوری كه آخرین مرحله امتحان بندگی را در آن گذراندند، آسوده شده و به وصال معبود رسیده است....

پدرش نامش را حسین نهاد

تابستان سال 1293بود، نوزادی در خانه محقر حاج عباس در آذرشهر دیده بجهان گشود. پدر نوزاد بخاطر ارادت قلبی که به حضرت امام حسین علیه السلام داشت نام او را حسین نهاد. حسین در فضای کاملا معنوی و با تربیت مادری مهربان و عاشق ولایت و دوستدار حضرت زهرا علیه السلام رشد کرد که در نهایت سعی و کوشش خود را برای تربیت اسلامی فرزند مبذول می داشت و از هر آنچه که در توان داشت در رشد و تعالی حسین مضایقه نمی کرد و همین تربیت سالم و شیرپاک بود که از این فرزند، فرزانه ای مجاهد پرورش داد. که آن همه شجاعت و شهامت و سرافرازی را از خود نشان داد.

نیاکان شهید غفاری :

تاریخ یکصد ساله اخیر آذرشهر در خود رمز و رازها دارد. در میان این همه رمز و رازها شخصیت های بزرگواری را می توان یافت که هر یک بنوبه خود تاریخ ساز و حرکت آفرین بوده اند. نیاکان شهید والامقام آیة الله غفاری نیز از این تبار بودند.
استعمارگران و سردمداران تجاوزگر، واهمه و هراس عجیبی از این انسانهای اسوه و مقاوم داشتند و بسیاری از مواقع آنان را ناجوانمردانه به شهادت می رساندند .
شهید غفاری فرزند حاج عباس و از نوادگان حاج ملامحسن است . حاج ملامحسن از شخصیت های برجسته منطقه و روحانی عالیمقام و نجف رفته ای بود که در مبارزه با استعمارگران ، سرمبارکش توسط روسها از بدن جدا شد و شهید گردید.
هفت نفر از اجداد مادری شیخ حسین غفاری در مبارزه با اجانب و بیگانگان به شهادت رسیده و مسجد حسنلوی آذرشهر مدفن و مضجع آنها و زیارتگاه اهل دل است .
حاج ملااحمد امین العلما از دیگر نیاکان شهید غفاری است .
حسین 5/1 سال بیشتر نداشت که پدرش حاج عباس را از دست داد و سرپرستی اش را برادرش حاج حسن آقا عباسپور بعهده گرفت .

تحصیلات آیة الله غفاری

شهید آیه الله شیخ حسین غفاری از شش سالگی تحصیل را آغاز نمود. مقدمات دروس را در زادگاهش آذرشهر در محضر حجة الاسلام و المسلمین میرزا محمدحسن منطقی دهخوارقانی فراگرفت آن گاه وارد حوزه علمیه تبریز شد و در این حوزه از جلسه درس بزرگان ، کسب دانش نمود و تلاش و کوشش فراوان برای فراگیری علوم دینی از خود نشان می داد و بعضی مواقع شبها تا صبح مطالعه می کرد. او در حوزه علمیه تبریز برجستگی خاصی از خود نشان داد تا آنجا که زبانزد همدرسان و هم بحث هایش شده بود. و اساتید وی نیز از تلاش و فعالیت او اظهار رضایت می کردند.
شهید غفاری آن گاه مصمم شد تحصیلات خود را در کنار بارگاه فاطمه معصومه علیه السلام کریمه اهلبیت عصمت و طهارت ادامه دهند.

در سال 1324 عازم قم گردید و در محضر بزرگانی چون آیت ا... بروجردی به كسب فیض پرداخت و پس از 11 سال راهی تهران شد. ایشان در سال 1340، زمانی كه حسنعلی منصور، طرح انجمن های ایالتی و ولایتی را مطرح كرد، به فعالیت علیه این لوایح پرداخت و تا قیام پانزده خرداد، با سخنرانی های خود به افشای ماهیت رژیم پهلوی پرداخت. در شب 12 محرم، 15 خرداد 1342، هنگامیكه از سخنرانی برگشته بود، ماموران به خانه اش حمله كرده و او را دستگیر و زندانی و در زندان شهربانی مورد بازجویی و شكنجه قرار دادند. پس از آزادی، همچنان به مبارزه خود ادامه داد و بار دیگر توسط ساواك دستگیر شد. ایشان طی سالهای 53-1350 به مبارزات خود شكل تازه ای داد و كمتر در میان آشنایان ظاهر می شد. شهید آیت ا... غفاری در تیر ماه 1353، در تهران دستگیر شد و این آخرین دوران زندان این مبارز نستوه بود. پسر ایشان در مورد آخرین ملاقات با پدر می گوید : "پدر را در آخرین ملاقات، كشان كشان، با پاها و دست های شكسته و در حالیكه بیش از یكی دو دندان در دهانش باقی نمانده بود و سراسر صورت و اندامش زیر شكنجه های وحشیانه، در هم كوبیده شده بود، پشت میز ملاقات آوردند. بیش از یكی دو جمله بین ما رد و بدل نشد؛ او گفت: تصور نمی كنم دیگر یكدیگر را ببینیم ... فردای همان روز شنیدیم كه ساعت 2 بعد از ظهر ( 7 دی 1353 )، پدر، از محیط رنج آوری كه آخرین مرحله امتحان بندگی را در آن گذراندند، آسوده شده و به وصال معبود رسیده است."

منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، سایت حوزه میبد