تبیان، دستیار زندگی
داستان هایی از مواجهه یک روانشناس با بیمارانش کتاب شد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

«مخلوقات یک روز» در کتابفروشی  ها

داستان هایی از مواجهه یک روانشناس با بیمارانش کتاب شد.

بخش کتاب و کتابخوانی تبیان

«مخلوقات یک روز» در کتابفروشی  ها


 
کتاب «مخلوقات یک روز» نوشته اروین د.یالوم با ترجمه حسین کاظمی یزدی از سوی انتشارات پندار تابان منتشر شد.
 
نگارنده در موخره کتاب با اشاره به ضرورت ها و بایسته هایی که پژوهشگران ملزم به رعایت آن ها هستند، می نویسد: «ما درمانگران باید بیاموزیم که وقتی بیمار را در سفر اکتشاف خودش همراهی می کنیم، به راحتی با راز و رمز زندگی کنیم. من برای آن دسته از افرادی می نویسم که علاقه ی زیادی به روان انسانی و رشد شخصی دارند، برای خوانندگان بسیاری که با بحران های نامحدود هویتی که در این داستان ها وجود دارند آشنا هستند و برای کسانی که به حضور در یک روان درمانی فکر می کنند و یا در میانه ی آن هستند. امیدوارم این حکایت ها آن ها را تشویق کند تا با دیو درونشان بجنگند.»
 
وی امیدوار است که درمانگران تازه کار چیزهای با ارزشی در این کتاب پیدا کنند و در معرفی کتاب «مخلوقات یک روز» می نویسد: «10 داستان این کتاب وسایلی آموزشی هستند که درس هایی مصور ارائه می دهند؛ درس هایی که در هیچ دانشگاهی یافت نمی شود. اکثر برنامه های آموزشی امروز (که اغلب تحت فشار هیئت های اعتبارگذاری و شرکت های بیمه هستند) درمان های مختصری با «اعتبار تجربی» هستند که شامل تکنیک های بسیار خاصی هستند که به مقولات تشخیصی مجزا مثل افسردگی، اختلال خوردن، ترس، بیماری دو قطبی، اعتیاد یا فوبیاهای خاص اشاره می کنند.

من نگرانم که این تأکیدی که اخیراً روی آموزش می شود، در نهایت به از دست دادن بینش کلی شخص ختم شود و رویکرد انسانی و کل گرای من نیز خیلی زود به طور کلی از بین برود. تحقیقات درباره ی روان درمانی موثر، همواره نشان می دهند که مهم ترین عاملی که به نتیجه منتهی می شود، رابطه ی درمانی، ترکیب و خلق است و برنامه های تحصیلی به ندرت روی ارزیابی این رابطه تمرکز می کنند.»
 
اروین د.یالوم در این کتاب می کوشد نشان دهد که تمرکز بر «این جا» و «اکنون» چطور می تواند سودمند باشد. و بارها به ارتباط خود با بیمارش اشاره می کند که چگونه با بیمار حالت رو در روی قرار گرفته است و در همان جلسه بارها از بیمار پرس وجو کرده است که آیا سوالی از او دارد یا نه؟ وی در رویاهای بیمارش به دنبال نشانه های رابطه او با خود می گردد و همیشه به صداقت، شفافیت و پیوند یاری دهنده ی میان خودش و بیمار، اولویت داده است.
 
این کتاب شامل 10 داستان است که سطح آگاهی درمانگران را از موضوعات اگزیستانسیالیستی (وجودی) بالا ببرد. در این 10 داستان، بیمارانی تصویر شده اندکه از بیماری هایی رنج می برند و مقوله بندی سنتی را به مبارزه می طلبند. مردی جوان تلاش می کند تا با استفاده از سرزندگی جنسی وحشت مرگ را از خود دور کند؛ بیماری رو به مرگ در پی معنی است؛ پرستاری از دیگران پرستاری می کند، ولی نمی تواند به خودش تسلی دهد؛ فردی در آرزوی گذشته ای بهتر است و دیگری سعی می کند تا با ساختن تصویری از خودش در ذهن من، حس از داست دادن خودش را جبران کند.
 
در بخشی از داستان «به گذشته ای بهتر امیدوار نباش» می خوانیم: «می خوام این جلسه با آخرین جلسه ی مشاوره مون فرق داشته باشه. این دفعه یه سرویس کامل می خوام. تولد شصت سالگی م نزدیکه و می خوام زندگی مو تغییر بدن.»

این ها اولین حرف های سالی بود. زنی رُک و خوش تیپ که مستقیم در چشمانم نگاه می کرد تا نگاهم را از او برندارم. او داشت به جلسات درمانی  که شش سال پیش با هم داشتیم اشاره می کرد. یعنی وقتی چهار جلسه، و فقط چهار جلسه، درخواست کرد تا به او در کنار آمدن با غمی کمک کنم که مدت ها پس از مرگ پدرش ادامه داشت. هرچند سالی در آن زمان استفاده ی خوبی از درمان برده بود و رابطه ی پرآشوبش با پدر و مادرش را عمیقاً بررسی کرده بود، احساس کردم چیزهایی دیگر هم وجود دارد که نیازمند به توجه است؛ ولی او عزمش راجزم کرده بود که فقط چهار جلسه داشته باشد.

سالی ادامه داد: «نمی دونم چقدر منو یادت می یاد، ولی شغل من همیشه تکنسین فیزیک بوده و من می خوام تغییرش بدم. واقعیت اینه که هیچ وقت کارمو دوست نداشتم. علاقه ی اصلی من نویسندگیه، می خوام نویسنده بشم.»

«یادم نمی یاد قبلاً چنین چیزی گفته باشی.»
«می دونم. اون وقت آمادگی صحبت کردن در این مورد و نداشتم. حتی نمی تونستم بهش فکر کنم. ولی الان آمادهم. و دوباره باهات تماس گرفتم، چون می دونم که تو نویسنده ای و می تونی کمکم کنی تا راهمو برای یک نویسنده ی واقعی شدن پیدا کنم.»
«تمام تلاشمو می کنم؛ شروع کن!»

«تصمیم گرفتم نویسندگی مو در اولویت اول قرار بدم. حالا برای این کار پول خوبی دارم؛ هم حقوق بازنشستگی خودم هست و هم حقوق شوهرم. شوهرم خلبانه و هرچند که هواپیماهایی یونایتد حقوق خلبان هاش رو می دزده    آخه مدیرعامل به حقوق و مزایای 100 میلیون دلاری نیاز داره    شوهرم هنوز خوب پول در میاره؛ دست کم تا پنج سال دیگه. و مهم ترین مسئله اینه که به احتمال زیاد استعداد دارم.»

«به احتمال زیاد استعداد داری؟ خوب! توضیح بده.»
«منظورم اینه که به احتمال زیاد یه استعدادی دارم. وقتی هجده سالم بود، جایزه ی ادبیات داستانی برای نویسندگان نوظهور رو گرفتم    4هزار دلار. و این مربوط به چهل و دو سال پیشه.»
«جایزه ی خوبی بوده! کاملاً یک افتخار بزرگه.»
«کاملاً به یه نفرین بزرگ تبدیل شد.»
«چطور؟»

«هیچ وقت نتونستم خودمو به سطح اون افتخار برسونم. کم کم احساس کردم کلاهبردارم و می ترسیدم کارام رو به کسی نشون بدم.»
«چی می نوشتی؟»

«بهتره بگیم چی می نویسم؛ چون هیچ وقت دست از نوشتن برنداشتم. از هرچیزی یه کم می نویسم    شعر، داستان و وینیِت.»
«و با نوشته های چی کار کردی؟ چاپشون کردی؟»

غیر از اون رمان کوتاهی که به خاطرش جایزه گرفتم، دیگه چیزی چاپ نکردم. هیچ وقت سعی نکردم چاپ کنم، حتی یه بار؛ اما هنوز همه شونو دارم. نه تونستم چاپشون کنم، نه تونستم بندازمشون دور. همه رو توی یه جعبه گذاشتم و درشو قفل کردم. هرچیزی که از نوجوانی تا حالا نوشتم.»

کتاب «مخلوقات یک روز» را انتشارات پندار تابان با شمارگان یک هزار و 500 نسخه، قطع رقعی، 222 صفحه و به بهای 16 هزار تومان روانه بازار نشر کرده است.


منبع: ایبنا