حرف های درست شجاعی از تریبون اشتباه
انتشار مصاحبه پر سروصدای مسعود شجاعی با یک رسانه فارسی زبان اما مستقر در خارج، حالا به یك جنجال واقعی در فضای فوتبال ایران تبدیل شده است.
بخش ورزشی تبیان
او در این گفت وگو حرف هایی زده كه به اصطلاح «خط قرمز» محسوب می شوند، اما واقعا هیچ كدام شان آن قدرها تازگی نداشتند كه نشود در رسانه های داخلی مطرح شان كرد. شجاعی در مورد فساد در فوتبال ایران، باج خواهی رسانه ها و مسائل غیراخلاقی در فوتبال پایه حرف زده است.
بعد از كلی سروصدا كه از مصاحبه او ناشی شد، حالا خبر رسیده هافبك تیم ملی كشورمان به كمیته اخلاق فدراسیون فوتبال هم احضار شده تا در مورد مصاحبه اش توضیح بدهد. حتی مهدی تاج هم روی لزوم حضور شجاعی در كمیته اخلاق تاكید كرده تا روشن شود این یك دردسر درست و حسابی برای بازیكن مورد علاقه كارلوس كی روش است.
بر خلاف آنچه احتمالا مسعود شجاعی تصور می كند، این محتوای حرف های او نیست كه حساسیت درست كرده، بلكه بیشتر رسانه انتخاب شده از سوی این بازیكن است كه موجب التهاب شده. اینكه در فوتبال ایران فساد وجود دارد، اصلا بحث تازه ای نیست و حداقل در زمینه علنی شدن آن هیچ منعی وجود نداشته است. در مجلس شورای اسلامی در این مورد تحقیق و تفحص صورت گرفت كه البته به جایی نرسید، برنامه نود هم در دو، سه برنامه متوالی به شكل مفصل در این مورد بحث كرد.
بنابراین حداقل واضح است كه صرف طرح این موضوع، هیچ ممنوعیتی در كشور ندارد. حتی افشای موضوع بسیار دردناكی مثل آزار و اذیت كودكان در مدارس فوتبال هم به هیچ وجه تازگی نداشته؛ به طوری كه پیش تر رسانه های رسمی داخلی به این موضوع ورود كرده بودند و چهره ای مثل ناصر فریادشیران هم به شكل مبسوط در موردش حرف زده بود. باقی معضلات فرهنگی و اجتماعی هم طی این سال ها كم وبیش و با شدت و ضعف در رسانه های كشورمان به بحث گذاشته شده بودند و تقریبا هیچ یك از سرفصل های مصاحبه مسعود تازگی نداشت.
با این وجود شجاعی در اوج كج سلیقگی رسانه ای را برای درددل كردن برگزید كه جای دفاع ندارد. بیایید فرض كنیم یك روز مسعود شجاعی شماره تلفن عادل فردوسی پور را می گرفت و از او تقاضا می كرد نیم ساعت وقت مصاحبه زنده به وی داده شود، بدون آنكه لابه لای حرف هایش بیاید یا مزاحم افشاگری هایش بشود؛ واقعا چقدر احتمال داشت كه مجری و تهیه كننده برنامه نود با این درخواست مخالفت كند؟
با شناختی كه از عادل و فضای برنامه نود داریم، مطمئن هستیم كه او با آغوش باز چنین پیشنهادی را می پذیرفت و به كاپیتان سوم تیم ملی اجازه می داد با فراغ بال حرف هایش را در این برنامه به زبان بیاورد.
در این صورت دغدغه مسعود هم كه بیان حقیقت بود، محقق می شد و فارغ از نتیجه موضوع، حداقل مشكلات مد نظر شجاعی بار دیگر جنبه رسانه ای پیدا می كرد. آیا اینطوری قشنگ تر نبود؟ آیا با مصاحبه در نود، مسعود نمی توانست صدایش را به مخاطبان بسیار بیشتری برساند؟
در این صورت او نه تنها از اتهام جاركشی در بلندگوی بیگانه تبرئه می شد، بلكه به كسی هم اجازه نمی داد با سنگر گرفتن پشت این اشكال بزرگ، اصل مطالب مطرح شده را نادیده بگیرد.
بخش ورزشی تبیان
