ورم ملتحمه عفونی

ورم ملتحمه عفونی شایع ترین علت قرمزی چشم‌هاست که چهره ای ترسناک بخصوص در بین بچه های دبستانی ایجاد می کند. ملتحمه ، غشای نازک و شفافی است که روی سفیدی چشم و سطح داخلی پلک ها را می پوشاند. این مشکل زمانی بروز می کند که این غشا دچار التهاب شده باشد. ممکن است مشکل زمینه ویروسی یا باکتریایی داشته باشد و یک یا هر دو چشم را درگیر کند.

از علائم اصلی ورم ملتحمه می توان به قرمز شدن چشم‌ها، قی کردن چشم‌ها، خارش، پف و ورم در پلک ها و مژه ها، اشک ریزی زیاد و حساسیت به نور اشاره کرد. عامل ویروسی شایع در بین کودکان «آدنوویروس» و عامل باکتریایی آن «استرپتوکوک» است.

برای درمان ورم ملتحمه باکتریایی، از قطره ها یا پمادهای آنتی بیوتیکی استفاده می شود. آنتی بیوتیک ها برای درمان ورم ملتحمه ویروسی کارساز نیستند و این مشکل به خودی خود درمان می شود. در اکثر موارد، ورم ملتحمه عفونی بدون عوارض خاصی قابل درمان است.

خونریزی زیر ملتحمه

رگ های خونی کوچک و رشته های عصبی زیادی در ملتحمه چشم وجود دارند. اگر این رگ های کوچک دچار پارگی شوند، خون زیر ملتحمه جمع شده و چشم‌ها به اصطلاح کاسه خون می شوند. دلیل بروز خونریزی زیر ملتحمه همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد.

برخی عوامل تاثیرگذار در بروز این مشکل شامل سرفه یا عطسه شدید، استفراغ شدید، جراحت در چشم و یا بلند کردن اجسام سنگین هستند. از بیماری ها و عوامل دیگری که باعث افزایش خطر خونریزی زیر ملتحمه می شوند می توان به دیابت، فشار خون بالا، مصرف داروهای ضدانعقاد خون و مشکلات مربوط به انعقاد خون اشاره کرد.

این خونریزی بر خلاف جلوه ترسناکی که دارد، معمولا با تغییر دید و یا درد چشم همراه نیست. خوشبختانه خونریزی زیر ملتحمه، مشکل حاد و خطرناکی نیست و بدن در عرض چند هفته به خودی خود خون را جذب می کند. گفتنی است که این مشکل عارضه شناخته شده ای نیز در پی ندارد.

بلفاریت

بلفاریت همان التهاب پلک ها است. در اغلب موارد این التهاب لبه پلک ها و محل رشد مژه ها و معمولا هر دو پلک را درگیر می کند. از نظر بالینی دو نوع بلفاریت وجود دارد که شامل بلفاریت خلفی posterior blepharitis و بلفاریت قدامی anterior blepharitis است. بلفاریت قدامی قسمت داخلی پلک ها یعنی محل رشد مژه ها را مبتلا می کند و بلفاریت خلفی زمانی که غدد چربی واقع در انتهای مژه ها مسدود شوند بروز می کند.

در هر حال عوامل متعددی شامل بیماری ها و شرایطی مانند شوره سر و ابروها، عفونت باکتریایی، روزاسه (بیماری پوستی که باعث قرمزی پوست صورت می شود)، آلرژی ها و آکنه مژه ها در بروز این مشکل دخیل هستند. از علائم بلفاریت نیز می توان به اشک ریزش زیاد، قرمزی چشم‌ها، احساس جسم خارجی در چشم، قی روی مژه ها (تصویر بالا)، کاهش قدرت بینایی، پلک های متورم، حساسیت به نور، خارش پلک و ریزش مژه ها اشاره کرد. بلفاریت به درمان های معمولی مانند استفاده از کمپرس گرم، تمیز کردن لبه پلک ها و استفاده از پمادهای آنتی بیوتیک جواب می دهد.

خشکی چشم

خشکی چشم به دلیل کاهش ترشح اشک یا تولید اشک بی کیفیت بروز می کند. خشکی چشم در خانم ها بیشتر از آقایان شایع است. سندرم چشم خشک می تواند باعث التهاب و حساسیت رگ های خونی سطح چشم شده و آنها را قرمز کند. از دیگر علائم خشکی چشم می توان به سوزش، احساس جسم خارجی در چشم، تاری دید، خستگی چشم و حساسیت به نور اشاره کرد.

عوامل متعددی در افزایش خطر خشکی چشم‌ها دخالت دارند که از جمله می توان به افزایش سن، جنسیت (زنان)، کمبود ویتامین A، استفاده از لنزهای تماسی، مصرف دخانیات، استفاده زیاد از رایانه، مصرف برخی داروها مانند آنتی هیستامین ها، داروهای ضدافسردگی و برخی داروهای فشارخون اشاره کرد. خشکی چشم‌ها با بیماری هایی مانند سندرم شوگرن، دیابت، لوپوس و پلی آرتریت روماتوئید نیز در ارتباط است. برای مقابله با این مشکل می توان از داروی ضدالتهاب سیکلوسپورین و اشک مصنوعی استفاده کرد.

گل مژه

گل  مژه برآمدگی‌های قرمز و دردناکی است که روی لبه‌ی پلک‌ها رشد می  کند. گل مژه  به دلیل یک عفونت باکتریایی بروز می‌کند و داخل آن پر از چرک بوده و چیزی شبیه جوش یا دمل است. از علائم دیگر این برآمدگی‌های نازیبا می‌توان به قرمزی چشم‌ها، درد و ورم در پلک‌ها، اختلال در بینایی و اشک ریزش بیش از اندازه اشاره کرد. باکتری‌های «استافیلوکوک» عامل اکثر عفونت‌های ایجادکننده گل  مژه محسوب می‌شوند.

این مشکل در بین افراد بزرگسال بیشتر از کودکان دیده می  شود. افرادی که از بلفاریت، اختلال در عملکرد غدد میبومین (چربی) یا رزاسه رنج می‌برند بیشتر در معرض گل مژه قرار می‌گیرند. وظیفه غدد میبومین تولید چربی لازم برای مرطوب نگه داشتن چشم‌ها است. اکثر گل مژه‌ها نیازی به درمان خاصی ندارند و در عرض چند هفته برطرف می‌شوند. برای تسریع درمان این برآمدگی‌های قرمز می  توان از گوماژ پلک‌ها، کمپرس گرم و پمادهای آنتی بیوتیک استفاده کرد.

گلوکوم زاویه بسته

گلوکوم یا آب  سیاه چشم یک بیماری چشمی است که به دلیل فشار بالای داخل چشم بروز می‌کند. زاویه طبیعی قرنیه و عنبیه حدود 30 تا 45 است و با افزایش سن این زاویه تنگ‌تر می‌شود. بر اساس این زاویه، دو نوع اصلی این بیماری شامل زاویه باز یا زاویه بسته وجود دارد.

گلوکوم زاویه بسته شایع‌ترین نوع بیماری است که در 90 درصد موارد دیده می  شود. گلوکوم باز شیوع کمتری دارد، اما اگر کنترل نشود به اختلال در بینایی و در نهایت نابینایی منجر خواهد شد.

گلوکوم زاویه بسته را به دو نوع اولیه یا ثانویه تقسیم کرده‌اند که با عنوان حاد یا مزمن نیز تعریف می‌شوند. از عوامل اصلی این بیماری می‌توان به پیری، نژاد و جنسیت (زن‌ها) و مسائل ژنتیکی و وراثتی اشاره کرد. علائم این بیماری شامل قرمزی چشم‌ها، درد چشم‌ها، سردرد، از دست رفتن دید محیطی، تاری دید، دیدن هاله اطراف نور، حالت تهوع، استفراغ و بزرگ شدن اندازه مردمک چشم است که نیاز به درمان اورژانسی دارند.

ورم عنبیه

ورم عنبیه شامل التهابی در عنبیه یا همان لایه میانی چشم است. ورم عنبیه ممکن است در قسمت جلو، عقب، میانی و یا تمامی بخش‌های چشم بروز کند. ممکن است این تورم در یک یا هر دو چشم دیده شود. در نیمی از موارد، دلیل خاصی برای ورم یا التهاب عنبیه پیدا نمی‌شود و در نیمی دیگر، بیماری های خودایمنی و عفونت‌ها را در بروز آن دخیل می‌دانند.

از علائم و نشانه‌های این بیماری می‌توان به قرمزی چشم‌ها، حساسیت به نور، دیدن لکه های تاریک یا شناور در میدان دید و اختلالات بینایی اشاره کرد. در درمان ورم عنبیه، هدف اصلی کاهش التهاب چشم است. استفاده از داروهای استروئیدی (کورتون ها)، آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای ضدویروس و یا داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی در کنترل این بیماری موثر است. مشکلاتی مانند آب مروارید، جداشدگی پرده شبکیه و نابینایی از جمله عوارض ناشی از ورم عنبیه محسوب می‌شوند.

ادامه دارد...