این روزها را دریاب

همین دید و بازدیدهای پس از زیارت یا حلالیت طلبی های قبل آن، از بهترین بهانه های دوری از زشتی ها و نزدیكی به خوبی هاست.

همین دید و بازدیدهای پس از زیارت یا حلالیت طلبی های قبل آن، از بهترین بهانه های دوری از زشتی ها و نزدیكی به خوبی هاست.

امیرالمومنین حضرت علی(ع) در خطبه 142نهج البلاغه، پس از مذمت بخشش در راه غیرخدا، وظایفی را برای كسی كه خدا به او مال و دارایی داده برمی شمارند و می فرمایند: «چنین شخصی باید به خویشاوندان خود بخشش كند، سفره مهمانی خوب بگستراند، اسیر آزاد كند، رنج دیده را بنوازد، مستمند را بهره مند كند و قرض وامدار را بپردازد و برای درك ثواب الهی، در برابر پرداخت حقوق دیگران و مشكلاتی كه در این راه به او می رسد شكیبا باشد زیرا به دست آوردن صفات یادشده موجب شرافت و بزرگی در دنیا و درك فضائل سرای آخرت است. ان شاءالله». در كنار همه سختی ها و مشكلاتی كه دنیا برای همه به وجود می آورد، مطمئنا هر یك از ما داشته هایی داریم كه می توانیم از آنها برای مهربانی، محبت و كمك به یكدیگر استفاده كنیم؛ گرسنه ای را سیر كنیم، بین دو نفر صلح و آشتی به وجود بیاوریم، سنگ صبور دیگری شویم، از مشورت و خیرخواهی دریغ نكنیم، موجبات شادی و سرور دیگران را فراهم كنیم و... .

شاید در حساب و كتاب های خودمان، بعضی افراد و اطرافیانِ خود را لایق محبت، بخشش و مهربانی هم ندانیم اما مهم همین است كه نه به دلیل حق افرادبلكه باهدف احسان نسبت به آنها رفتار كنیم. اگر حق دیگران را به جا نیاوریم كه می شود حق الناس و خدا می داند روز قیامت باید چه حسابی به خاطر آن پس بدهیم. اما اگر از روی فضل و احسان نسبت به اطرافیان دور و نزدیكمان به توزیع مهربانی پرداختیم، مشمول آن وعده زیبایی كه حضرت فرمودند خواهیم شد. عدالت آن است كه براساس انصاف، حق مردم به آنها داده شود، ولی احسان آن است كه علاوه بر ادای حقوق، به آنها نیكی كنی.

منبع:همشهری انلاین