تبیان، دستیار زندگی
آزادگی صفتی است انسانی که در وجود تمام انسان ها به ودیعه گذاشته شده است و باید آن را پرورش داد و به کمال رساند. انسانی که آزاده است و روحی مستقل دارد، در هر کجای دنیا انسانی است ستوده شدنی.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

مزه ی آزادی

آزادگی صفتی است انسانی که در وجود تمام انسان ها به ودیعه گذاشته شده است و باید آن را پرورش داد و به کمال رساند. انسانی که آزاده است و روحی مستقل دارد، در هر کجای دنیا انسانی است ستوده شدنی.


تولید: سمیرا اسکندرپور- بخش زیبایی تبیان

مزه ی آزادی

انسان آزاده برده ی کسی یا چیزی نیست که بردگی، دربند خواسته های دیگری بودن است یا بنده ی هواس نفس و شهوات خود شدن. کسی که خواهش های نفس را پیروی می کند به آرامی خود را به فراموشی می سپارد. به گونه ای که دیگر طعم آزادگی از دلش خارج می شود. اما نفس به این مقدار بسنده نیست زیرا که تمام وجود انسان را نشانه گرفته است. او می خواهد سراپای وجودش را پادشاهی کند. او برده ای می خواهد که اختیاری از خود نداشته باشد و هر چه او می گوید فرمانبر باشد. و برای این بردگی کشاندنِ انسان، هر چیزی را نابود می کند حتی سرزمین پادشاهی اش که خود انسان است.
با دیدن چنین ویژگی شخصیتی چه کسی می تواند آزادگی را نخواهد که به راستی استقلال و آزادگی زیباست و انسان آزاده ی با ایمان زیباتر.

آن کسی که بتواند هوای نفس خود را مهار کند و عقل خود را به کار بیاندازد و تنها بر طبق آن عمل کند وجودش را از بردگی و ذلّت بیرون کشیده و اختیار امورش را خود بر عهده گرفته است.
بهتر است کمی به آخرین پیام مولایمان حسین علیه السلام بیاندیشیم. آنجا که فرمودند: "اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید".
بیاندیشیم که چه قدر در زندگی مان آزاده هستیم؟ چه قدر زندگیمان را مزین به واژه ی زیبای آزادی می کنیم؟ چه قدر انتخاب هایمان آزادانه است؟ چه قدر هوای نفس را از زندگیمان بیرون کرده ایم و از عقل و تفکرمان کمک گرفته ایم؟ چه قدر از امورمان را بر طبق رای و نظر دیگران انجام نداده ایم؟
کسی که روحی مستقل دارد خواسته ی دیگران نمی تواند به راحتی راه او را تغییر دهد بلکه انسان های آزاده انتخابشان نیز آزادانه و بدون هیچگونه تقلید کورکورانه ای است. خوب تفکر می کند و برکاری که درست و بجاست اقدام می کند و چشم به ملامت و تحسین دیگران نمی دوزد.
و البته این به آن معنا نیست که پیروی کردن از کسی در چیزی، مخلّ آزادگی است و برای داشتن استقلالِ روحی باید هر گونه پیروی کردنی را ترک گفت. بلکه داشتن الگو و همچنین رهبر و پیشرو در هر کاری انکار ناشدنی و پیروی کردن کاری جدا نشدنی از هستی و خلقت انسان هاست. زیرا که انسان هیچ گاه نمی تواند در تمام مسائل علم و توانایی کامل داشته باشد و بدون کمک و راهنمایی کسی که داناتر است راهش را بپیماید. پس ناگزیر است در مسائلی اینچنینی از کسی که توانایی و علم او بیشتر است اطاعت و پیروی کند.
اما آنچه آن ها را در استقلال و آزادگی متمایز می کند این است که چه کسی می تواند بدون دخالت هوای نفس خود و تنها با تکیه بر علم و اندیشه و تفکر درست راهبر خود را انتخاب کند. راهبری که شایستگی و توانایی لازم را داشته باشد.
آزادگی، به شخصیت هر انسانی قدرت و توانایی می دهد و چشم دلش را بینا می کند که این بینایی در راه پرپیچ و خم زندگی هدایتگر و راهنماست و باید آن صفت را برای خود برگزینیم، زیرا که اگر زمانی تاریکی غفلت چشمانمان را بر نور خدا بست کورسوی آزادگی دوباره ما را به مسیر مستقیم که راه خداست برگرداند.
حال دیدنی است که چه زیبا می شود انسان آزاده اگر به نور ایمان مزین شود. که دین خدا خود نیز سرشار از آزادگی است و صد چندان بر استقلال و عزت انسان ها می افزاید و مقصدش کمال اوست. آنگونه که همه هستی انسانِ مومن می شود خدا.
تنها تکیه اش خداوند است در حالی که بهترین و استوارترین مطیع و فرمانبردار خدا و ولی اوست. دلش را به کسی غیر از خدا نمی سپارد زیرا که عقل، به چیزی غیر از این راهنما نیست.
چیزی و یا کسی غیر از خدا نمی تواند انتخابی برای او باشد زیرا تمام عقلش خدا را می خواهد و دل به او سپرده است و پروردگار عالمیان تنها معبود اوست.
قدرت روحی و اراده قوی برترین نشانه ی اوست که هیچ سخنی را نسنجیده اطاعت نمی کند حتی امر نفس خودش را. آن چیزی را انتخاب می کند که در دایره کلام پروردگارش باشد و چراغ و روشنای راهش تنها خواست و اراده ی اوست.
با دیدن چنین ویژگی شخصیتی چه کسی می تواند آزادگی را نخواهد که به راستی استقلال و آزادگی زیباست و انسان آزاده ی با ایمان زیباتر.


مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.