مگر مصیبت هم شکر دارد؟

زیارت عاشورا می خواندم، سعی می کردم با حضور قلب و تمام احساسم، این حدیث آسمانی را بخوانم که به انتهایش رسیدم، جایی که خدا را شکر می کنیم بر مصیبت!
اللهم لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم

زینب عشقی-بخش زیبایی تبیان

دوباره ترجمه ی ان را خواندم، خدا را سپاس می گوید بر مصیبت، مگر مصیبت هم شکر دارد؟ یاد واقعه ی عاشورا افتادم، یاد تنهایی ها و شهادت ها و اسارت ها، یاد این که کسی حرف پسر پیامبر را نفهمید و با تمام قساوت، به مانند دوران جاهلیت، او را به ظاهر نیست و نابود کردند.
یاد اسارت و تنهایی های بازماندگان کربلا و دیگر امامان معصوم افتادم که با چه خون دلی ، این واقعه را زنده نگه داشتند و آن را برای ما به ارمغان آوردند، مگر این همه مصیبت و سختی، شکر هم دارد؟
 جمله ی حضرت زینب در بارگاه یزید برایم زنده شد، که فرمودند: جز زیبایی چیزی ندیدم! از یک طرف در حدیث قدسی، خدا به خاطر این مصیبت شکر می شود و از طرف دیگر تربیت یافته ی معصوم، به جز زیبایی چیزی نمی بیند! حتما بازهم خبریست، از آن اسرار مگو که جز خواص، چیزی از ان نمی دانند، هزار بار زیارت عاشورا را خوانده بودم، اما انگار این اولین بار است که در ذکر سجده ی آن، این شکر را می بینم، شکر بر مصیبت!
احساس می کردم همه چیز عاشورا را می دانم اما انگار هر سال یک داستان دیگر برایم کشف می شود، به سراغ کتابخانه ام می روم و در کتب تفسیر زیارت عاشورا به دنبال چرایی شکر این مصیبت می گردم. کلی کتاب می خوانم ، از چند استاد و محقق سوال می کنم و به این نتیجه می رسم که:
مصیبت شکر دارد، اگر از آن سربلند بیرون بیایی، سربلندی در امتحان های خدا، یعنی اثبات بندگی، این که توانسته ایم بینی شیطان را به خاک بمالیم و مانند بندگان خوب خدا، باعث افتخار فرشتگان شویم.

زیبایی این سجده شکر ، فهم است

زیبایی این سجده شکر ، فهم است، در واقع من خدا را به خاطر فهم و درک خودم شکر می کنم، خدا را سپاس می گوییم که من مصیبت را درک کرده ام، فهمیدم که این مصیبت است، من حس می کنم، من می فهمم که چه اتفاقی افتاده، من پسر پیامبرت را می شناسم، معرفت مقام او را دارم، می دانم که او دارای چه حقی است و می دانم که او کیست.
از طرف دیگر من قسی القلب نیستم، مانند خیلی ها که این واقعه را می شنوند و عین خیالشان هم نیست، بزرگی می گفت: بدی بد است اما برخی بدی ها در محضر خیلی ها بدتر، قتل و غارت، فی نفسه با هر انسانی بد است، اما قتل و غارت خاندان پیامبر آنهم زمانی که هنوز از مرگ پیامبر چندی نمی گذرد بدتر، از سپاهیان یزید خیلی ها هنوز صورت پیامبر را به یاد داشتند و به قول امروزی ها جزو اصحاب بودند، اما نمی دانم چه شد که به یکباره، رگ دوران جاهلیت شان بیرون زده و غیر از کشتن پسر پیامبر، با اسب روی بدن پاک ایشان تاختند، بدنش را تکه تکه کردند و... خدا یا من اینها را می فهمم و از این مصیبت ناراحتم و تو را شکر می کنم که به من  فهم دادی که بفهمم این مصیبت است.حمد می کنم تو را که به من توفیق این فهم را دادی.
کسی که این سجده را می کند، حال خوبی دارد، افسرده نیست، خدا را شکر می کند که معرفت حقیقت نام بلند حسین  را می داند و در ادامه دوست دارد که به شفاعت حسین برسد، زیبایی این سجده شاید همان فهم مقام حسین باشد، چیزی که خیلی ها نمی دانند و خدا را سپاس که به من این فهم بزرگ را داد