قابل درمانترین سرطانها کدامند؟
سرطان دهانهی رحم
میزان بقای پنج ساله: حدود 100 درصد
سرطان دهانهی رحم یکی از قابل درمان ترین سرطانهاست، آن هم به دلیل وجود روش های در دسترسی که برای شناسایی آن وجود دارد. تست پاپ اسمیر به سرعت، وجود سلولهای غیر طبیعی در دهانهی رحم را حتی قبل از سرطانی شدن آن تشخیص میدهد.
با این وجود، اگر سلولهای سرطانی در دهانه رحم ظاهر شوند، آنها با سرعت بسیار کندی رشد میکنند. اگر این سلولها در مرحلهی پیش سرطانی تشخیص داده شوند، می توان قبل از انتشار در بدن، آن را درمان نمود.
سرطان سینه (در مراحل اولیه صفر و یک)
میزان بقای پنج ساله: 100 درصد
دو نوع مرحلهی صفر در سرطان سینه وجود دارد: کارسینوم مجرایی درجا(DCIS) زمانی رخ میدهد که سلولهای سینه در مجرای سینه گسترش پیدا میکنند، و سرطان لوبولار محلی (LCIS)هنگامی اتفاق میافتد که سلولهای غیرطبیعی در لوبول ها گسترش می یابند.
در مرحلهی یک سرطان سینه، اگر تومور (توده) کوچک تر از یک بادام زمینی (2 سانتی متر یا کمتر) باشد، بسیار قابل درمان بوده و کشنده نخواهد بود. نرخ بقای پنج ساله در این حالت، مانند مرحله صفر این سرطان، صد در صد است.
زمانی که تومور تیروئید بزرگ شود و یا به بافتهای مجاور راه بیابد، پزشک میتواند آن را با کمک جراحی و حذف غده درمان کند
سرطان بیضه
میزان بقای پنج ساله: 95.3 درصد
پزشکان میتوانند سرطان بیضه را در مراحل اولیه و یا زمانی که تومور به سایر بخش های بدن منتشر نشده باشد، درمان کنند. به طور معمول، پزشکان با انجام یک عمل جراحی، یک یا هردو بیضه را که تومور دارند، خارج می نمایند.
در اغلب بیماران یک بیضه حذف میشود، در حالیکه آن یکی دیگر، به اندازهی کافی هورمون برای رابطهی جنسی و تولیدمثل تولید میکند. جراحی و ترکیبی از پرتودرمانی و شیمی درمانی برای از بین بردن سرطان بیضه موثر است.
سرطان پروستاتمقاله ای در مجله ی انکولوژی، پیشرفت در درمان سرطان بیضه را یکی از بزرگ ترین دستاوردهای پزشکی می داند. این امر به ویژه ناشی از تجویز داروهای شیمی درمانی سیس پلاتین است که میزان بقا را برای این نوع سرطان ارتقا می بخشد. هرچند که 95 درصد از درمان های سرطان بیضه موفقیت آمیز است، اما تشخیص و درمان زود هنگام آن میتواند این میزان را تا 98 درصد افزایش دهد.
میزان بقای پنج ساله: حدود 100 درصد
تومورهای پروستات میتوانند با سرعت بسیار کمی رشد کنند و یا اصلا رشدی نداشته باشند. این تومور ها به اندازه ی کافی خطرناک به نظر نمی آیند تا نیاز به درمان پیدا کنند. بسیاری از مردان مبتلا، زندگی عادی خود را بدون هیچ گونه عارضه دنبال میکنند. طی یک بررسی نشان داده شده که هیچ تفاوتی از نظر میزان حیات بین افرادی که تحت جراحی، پرتو درمانی قرار گرفته اند با آنهایی که تنها نظارت پزشک قرار دارند، وجود ندارد.
در آنهایی که تحت عمل جراحی و یا پرتو درمانی قرار میگیرند، خطر انتشار بیماری به استخوانها و گرههای لنفاوی در مقایسه با افرادی که تنها تحت نظارت پزشک قرار دارند، به نصف کاهش پیدا میکند. اگر چه درمان، زندگی در ده سال اول را طولانی تر نمی کند، امابه نفع میزان بقا در پنج و یا ده سال بعدی است.
ملانوما
میزان بقای پنج ساله: 91.5 درصد
میزان بقای ملانوم (یک نوع سرطان پوست) بالا در نظر گرفته شده است، زیرا شناسایی آن در حالیکه در مراحل اولیه باشد، بسیار آسان می باشد. شما میتوانید پوستتان را از نظر وجود لکه های بزرگ و تیره و دارای شکل عجیب و خال مانند بررسی کنید.
اگر ملانوما در اوایل درمان نشود، میتواند گسترش یافته و به سایر بخش های بدن انتشار پیدا کند، که در این حالت درمان دشوار خواهد بود و ممکن است این بیماری کشنده شود. بررسی پوست سر، کیسه ی بیضه و لابه لای انگشتان را به منظور یافتن علائم بیماری جدی بگیرید.
سرطان تیروئید (بستگی به نوع بافت دارد)
میزان بقای پنج ساله: حدود 100 درصد
غدهی تیروئید با تولید هورمون به سوزاندن کالری و کنترل ضربان قلب کمک میکند. پاپیلاری، رایج ترین نوع سرطان تیروئید، به آهستگی رشد میکند.
زمانی که تومور تیروئید بزرگ شود و یا به بافتهای مجاور راه بیابد، پزشک میتواند آن را با کمک جراحی و حذف غده درمان کند. با حذف تیروئید، بیمار ناگزیر به مصرف قرص حاوی هورمون مصنوعی تیروئید خواهد بود.
لنفوما
میزان بقای پنج ساله: حدود 95 درصد
به طور معمول، برخی از انواع لنفوم به خوبی به درمان پاسخ نمی دهند، اما مشخص شده است که لنفوم هوچکین توسط سلولهای ریداسترنبرگ، بسیار قابل علاج است.
بیماران تشخیص داده شده با مراحل اولیهی این نوع لنفوم، به دلیل پاسخ به شیمی درمانی و پرتودرمانی شانس 90 تا 95 درصد بقا را دارند. با این حال، افراد مبتلا در مراحل بعد هنوز هم یک فرصت خوب در بهبود را دارند. بیمارانی که تا 15 سال بعد از درمان نیز زنده ماندهاند، برای مردن دلیلی غیر از لنفوم هوچکین دارند.