غنی سازی نان با پوست مرغ دستاورد تقدیری دوره اول فرزانگان 8

یازدهمین دوره از پروژه های دانش آموزی تبیان نیز با یاری خداوند و حضور پر شور شما دوستان و علاقمندان به پایان رسید.
در این دوره از جشنواره تعداد 185 گروه به عنوان گروه های تقدیری در بخش هایسمینارهای علمی، مسابقات و غرفه های نمایشگاهی به عنوان گروه های تقدیری برگزیده و معرفی شدند.
 بر آن شدیم تا با معرفی پروژه های گروه های تقدیری علاوه بر قدردانی از این دوستان نوآور، زمینه ای را برای ایده پروری سایر پژوهشگران علاقمند فراهم آوریم.
  
مقطع: دوره اول
موضوع: غنی سازی نان با پروتئین استخراج شده از پوست مرغ
نام مدرسه: فرزانگان 8
نام استاد: خانم فاطمه ندائی
دانش آموزان: رژین رازی بجنوردی، حانیه اسدی پرور
 
چکیده:
اهداف مرحله اول:
آشنایی با فرایند استخراج کلاژن از پوست مرغ، آشنایی با شرایط نگه داری پروتیئن ها و عوامل تخریب کننده آن ها، کسب مهارت در حل مساله، انجام کار گروهی و مشورت اعضای گروه با یکدیگر، طراحی آزمایشات و بررسی آزمون و خطاها.

اطلاعات لازم:
در روش های آماده سازی نمونه، رسوب دادن پروتئین ها به عنوان یک مرحله اختیاری تلقی می گردد. این روش برای جدا کردن انتخابی پروتئین ها از مواد آلاینده و تداخل کننده در محلول مانند نمک ها، دترجنت ها، اسیدهای نوکلئیک، و غیره به کارگرفته می شود. از این روش برای تغلیظ  پروتئین های موجود در یک نمونه که در حالت عادی بسیاری رقیق باشند، نیز استفاده می شود. 

جزء به جزء کردن نمونه (Fractionation)
پروتین هایی که در بافت های اوکایوتی بیان می شوند، از گوناگونی بسیاری برخوردار بوده، و دارای محدوده دینامیک (محدوده غلظت پروتئین های داخلی یک نمونه بین کمترین تا بیشترین غلظت (Range Dynamic) وسیعی هستند. برخی از مواقعی در نمونه هایی این چنین، به منظور کاهش پیچیدگی نمونه و افزایش تعداد پروتئین هایی که دارای نسخه پایین هستند، نمونه جزء به جزء می شود. می توان از روش های متفاوتی مانند جزء به جزء کردن اجزاء سلولی (Sub-Cellura Fractionation) الکتروفورز در فاز مایع، کروماتوگرافی جذبی و رسوبدهی انتخابی بهره برد. استخراج پی در پی (Sequential Extraction) پروتئین ها از یک سلول یا بافت بر اساس حلالیت آن ها در دسته ای از بافرها که قدرت و خاصیت محلول سازی آن ها به تدریج افزایش پیدا می کند، روش دیگری از جزء به جزء کردن است.

زمانی که قسمتی از پروتئین های سلول یا بافت مورد نظر باشد، می توان در حین آماده سازی، نمونه را نیز جزء به جزء کرد. اگر پروتئین هایی از یک قسمت زیر سلولی خاص مورد نظر باشند، برای مثال ریبوزوم ها، می توان ارگانل مورد نظر را توسط سانتریفوژ کردن تمایزی در شیب های سوکروز جدا نمود. اگر چه این روش ها را می توان در سلول های پستانداران که معمولاً دارای جداره سلولی ضعیفی هستند، نیز به کار برد، اما دسترسی به ارگانل ها در میکرواورگانیسم های دیگر بسیار مشکل است، زیرا یک روش لیز کردن برای شکستن کارآمد دیواره سلولی مورد نیاز است که در عین حال نباید آنقدر خشن باشد که باعث از بین رفتن ارگانل و تخریب آن شود. 

رسوبدهای انتخابی بعضی از کلاس های پروتئینی توسط استن TCA صورت می گیرد. دیگر روش، روش های عصاره گیری متوالی با بافرهایی که به تدریج قدرت محلول سازی آن ها افزایش می یابد، است. مثلاً بافرهای مائی، حلال های آلی نظیر اتانول، کلروفرم و اتانول و محول های حاوی دترجنت های مختلف. بالاخره روش های جداسازی کروماتوگرافی، الکتروفورز در فاز مائی نیز در جزء به جزء کردن نمونه ها بر اساس خصوصیات فیزیکوشیمایی متفاوت پروتئین های موجود در نمونه قابل انجام هستند. تصمیم در انتخاب هر یک از این روش ها بستگی به ماهیت نمونه و هدف از کار با نمونه دارد. 
برای مشاهده مجموعه فایل های ضمیمه اینجا کلیک کنید.
  
بخش پژوهش های دانش آموزی تبیان، تهیه و تنظیم: نسرین صادقی