افتادگی آموز اگر طالب فیضی
از برجستگی های ویژه اخلاقی او فروتنی و دوری از تكبر و خودبرتربینی بود و این نگرش فروتنانه از خود، تأثیری عمیق برجان شاگردان می گذاشت؛ تو گویی محك و میزانی بود كه همواره خود را با آن بسنجند.
از برجستگی های ویژه اخلاقی او فروتنی و دوری از تكبر و خودبرتربینی بود و این نگرش فروتنانه از خود، تأثیری عمیق برجان شاگردان می گذاشت؛ تو گویی محك و میزانی بود كه همواره خود را با آن بسنجند. مردم همیشه از خود سؤال می كنند: چگونه با مردمان برخورد می كنیم؟ با چهره ای گشاده یا با چهره ای دژم و اخم های فرو رفته؟ آیا در سلام بر مردمان پیشی می گیریم؟چگونه راه می رویم؟ متكبرانه و با گام های سنگین یا فروتنانه و با مهربانی و عطوفت؟! و جالب اینكه در اوصاف سعادتمندان و پارسایان، امام پارسایان آنان را به این روش و مشی متواضعانه می ستاید.آری مشی پرواپیشگان، فروتنی و تواضع است و ما اگر اینگونه نباشیم از مرز تقوی گذشته ایم. راستی چگونه توقع داریم خداوند دست لطف بر ما بگستراند، درحالی كه شیوه متكبران و خودپسندان را اعمال می كنیم. یكی از معیارهای ارزشمندی آدمی، به نوع نگاه او به دیگران معطوف است.ما نباید خود را برتر از دیگران ببینیم، كه مردمان از كوچك و بزرگ همه عیال خدایند و روزی و سرنوشتشان به دست اوست.
به راستی آیا خداوند اجازه می دهد كه نسبت به بندگان او، و به ویژه محرومان و ناتوانان، نامهربانانه برخورد كنیم و از احترام و رفتار عاری از تكبر كوتاهی كنیم؟! و در حقیقت برخورد فروتنانه با مردم نشانه شخصیت و ارزش ماست. چنان كه امام علی(ع) فرمود: هیچ تباری برتر از فروتنی نیست.جالب تر آنكه تواضع، گسترش نعمت های الهی را برایمان به ارمغان می آورد و رابطه عمیقی كه بین ما و خدایمان برقرار شده، امدادهای الهی و الطاف پروردگار را فرارویمان می نهد كه به فرموده امام، فروتنی تكمیل كننده نعمت ها ست.و زیباترین فروتنی، فروتنی ثروتمندان است در برابر نیازمندان؛ چه لذت و نشاطی از این بالاتر كه هركس آنگاه كه بر سفره خویش می نشیند، دیگران را نیز كامیاب و شاد تصور كند.امام كاظم(ع) فرمود: مؤمن با چیزی برتر از مواسات(یعنی هرچیزی را برای دیگری بخواهد، آنگونه كه بر خود می خواهد) نسبت به مؤمن، به خداوند نزدیك نشده است، و این، همان سخن خدای متعال است كه :«هرگز به نیكوكاری نخواهید رسید تا اینكه از آنچه دوست دارید، انفاق كنید.»
منبع:همشهری انلاین
