تندیس شهید دریاقلی برای قهرمان پارالمپیک

چهارمین تندیس مردمی شهید «دریاقلی سورانی» در سالگرد حماسه آزادسازی کوی ذوالفقاری آبادان، به خانواده مرحوم بهمن گلبارنژاد اهدا شد.

تندیسی برای قهرمانان گمنام آبادان

تندیس مردمی «شهید دریاقلی سورانی» هر سال به همراه 10 عدد سکه بهار آزادی و به یادبود شکست دشمن بعثی در ورود به کوی ذوالفقاری آبادان و عدم سقوط این شهر در آبان سال 1359 به یک قهرمان کمتر شناخته شده ایران تعلق می گیرد.
تندیس این شهید بر اساس نسخه مجسمه نصب شده در کوی ذوالفقاری آبادان و توسط «ناصر شیخ الحکما» ساخته شده و هر ساله از طرف مردم آبادان به کسانی که در حفظ و اعتلای این شهر کوشیده باشند، اهدا می شود.

چهارمین تندیس اهدا می شد

در آستانه روز نهم آبان ماه، سالگرد حماسه آزادسازی کوی ذوالفقاری آبادان در آبان سال 1359 و در چهلمین روز درگذشت جانباز قهرمان دوچرخه سواری ایران در پارالمپیک ریو، مرحوم «بهمن گلبارنژاد»، عده ای از جانبازان و خانواده های شهدای این شهر با حضور در منزل این قهرمان یاد و خاطره این سرباز فداکار میهن و دین و ناموس را گرامی داشته و این جانباز را به عنوان قهرمان مردمی برگزیده امسال دریافت تندیس شهید دریاقلی سورانی (حماسه ساز کوی ذوالفقاری) معرفی کردند.

در این مراسم مردمی، دلیل این انتخاب حضور پیوسته و کوشا این جانباز پس از، از دست دادن یک پا و نقص عضو، در تمامی عرصه های ورزشی بخصوص کشتی و سپس دوچرخه سواری در سطح ملی و بین المللی و دریافت نشان های متعدد طلا حتی در رقابت با افراد سالم و نشان دادن عملی این موضوع که هیچ سختی نمی تواند اراده یک انسان مسوول را در هم بشکند، عنوان شد.
همسر شهید «علی صیادی» به نمایندگی از سوی مردم آبادان و ایران، این تندیس را به همسر قهرمان جانباز «بهمن گلبارنژاد» که اخیراً در حین مسابقه در پارالمپیک ریو درگذشت، تقدیم کرد.

از رونمایی تا اهدای چهار تندیس

سال 1392 در مراسم رونمایی از کتاب «من زنده ام» که در سینما نفت آبادان برگزار شد، از تندیس برنزی جدید مجسمه دریاقلی نیز رونمایی شد که هرسال به یکی از منتخبین خدمت به شهر آبادان هدیه خواهد شد، اولین تندیس از طرف مردم آبادان و به انتخاب هیت امنا مربوطه «منوچهر کهتری» امیرسرافراز ارتش در حماسه ذوالفقاری را واجد دریافت این تندیس زرین شناخت. او به علت کسالت قلبی در جلسه حضور نداشت و مجسمه را حمید فرخ نژاد بازیگر معروف سینمای کشور دریافت کرد تا به نمایندگی از مردم آبادان در شهر مشهد به این امیر تقدیم کند.
سال 1393 دومین تندیس شهید دریاقلی سورانی طی مراسمی به خانواده مرحوم «آیت الله جمی» (ره) امام جمعه آبادان اهدا شد.
طی مراسمی در بهشت زهرا (س) در تهران و بر سر مزار شهید دریاقلی سورانی برگزار و دومین تندیس برنزی این شهید از طرف مردم شهر آبادان به خانواده مرحوم آیت الله جمی (ره) امام جمعه آبادان اهدا شد.
کمیته مردمی انتخاب دلیل اهدای تندیس به مرحوم آیت الله جمی (ره) را در راستای یادآوری و تشکر مردم آبادان از خدمات امام جمعه شهرشان در دوران های مختلف بخصوص زمان محاصره یک ساله شهر و نقش وی در تهییج نیروها برای مقابله با ورود شبانه دشمن به کوی ذوالفقاری، اعلام کرد.
سال گذشته نیز طی مراسمی مردمی در فیروزاباد فارس، سومین تندیس سال شهید «دریاقلی سورانی» قهرمان حماسه نه آبان سال پنجاه و نه در کوی ذوالفقاری ابادان از سوی نمایندگانی از رزمندگان و هنرمندان این شهر بر سرمزار شهید جهادگر «سید محمد صادق دشتی» به خانواده این بزرگوار اهدا شد.
این جهادگر شهید که از اوایل جنگ به جبهه ها شتافته بود و در تمامی سال های سخت بدون هیچ چشمداشت مالی در مناطق نبرد به کمک دیگر رزمندگان می شتافت و به قول رزمندگان و جهادگران در منطقه، اوخود به تنهایی یک جهادسازندگی بود.

روایت قهرمانی قهرمان ذوالفقاری

شهید «دریاقلی سورانی» مردی بود که با اطلاع رسانی به موقع در شب 9 آبان ماه سال 1359 به نیروهای مردمی و سپاه آبادان به نوعی مسیر تاریخ جنگ را عوض کرد.
دریا قلی سورانی، متولد 1324 اهل آبادان، و یک اوراقچی ساده بود.
وی در تاریخ نهم آبان سال 1359 و در جریان حمله? عراق به ایران، در بیست کیلومتری شهر آبادان متوجه تحرکات شبانه عراقی ها برای حمله غافل گیر کننده به این شهر شد و به سرعت با دوچرخه خود را به آبادان رسانده و با فریاد، مردم را از ماجرا آگاه ساخت.
مردم نیز با شنیدن فریادهای التماس گونه او از خانه ها بیرون آمدند و با هر چه در دست داشتند، از چوب و چاقو و بیل و کلنگ به سمت منطقه ذوالفقاری حرکت کردند.
سورانی سپس پیاده به سمت مقر سپاه پاسداران دویده و نیروهای خودی را از حمله عراقی ها آگاه می سازد. وی پس از ساعتها مقاومت در کشاکش این ماجرا بر اثر ترکش خمپاره مجروح و در راه بیمارستان در قطار به مقام والای شهادت نائل می شود. با مقاومت مردم، نیروهای عراقی در تصرف آبادان ناکام مانده و مجبور به عقب نشینی شدند.