عبدالرحمان بن عبد ربه کیست؟

بسیاری از یارانی که با امام حسین علیه السلام در واقعه عظیم کربلا شرکت داشتند از افرادی معمولی بودند اما به دلیل ایمان و اعتقادی که به خاندان پیامبر داشتند، بدون هیچ گونه چشم داشتی خانه و کاشانه خویش را رها کرده و امام حسین را یاری و حمایت کردند.

عبدالرحمان بن عبد ربه  انصاری خزرجی یکی از این افراد است. او به مانند سایر یاران امام حسین علیه السلام که عمدتا از غیر از خویشاوندان ایشان بودند، هنگام خروج امام خویش و به جهت حمایت و یاری ایشان و نه به طمع دست رسی به دنیا بلکه به جهت تبعیت محض از ولی و امام خویش، اهل و دیار خود را رها کرده و از مکه به کربلا رفت. انتخاب صحیح و درست در زمان حساس، یکی از اموری است که نیاز به عقیده و ایمان راسخ دارد و مشخص نیست که چه کسی و تا چه حد می تواند نسبت به امام خویش تبعیت داشته باشد. عبدالرحمان بن عبد ربه که  از اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و آله) و امیر مومنان(علیه السلام) و از شهدای کربلا. او در واقعه غدیر حضور داشت و از راویان حدیث غدیر است. او از کسانی است که در روز رحبه در برابر مردم به ماجرای غدیر و سخن پیامبر درباره ولایت علی(علیه السلام) شهادت داد. امیرالمؤمنین در روز رحبه از صحابه ای که شاهد ماجرای جانشینی او در روز غدیر بودند خواست تا از جای برخیزند و به خلافت او شهادت دهند. پس عده ای چون ابوایوب انصاری، ابوعمره بن عمرو بن محصن، ابوزینب، سهل بن حنیف، خزیمة بن ثابت، حبشی بن جناده سلولی، عبید بن عاذب، لقمان بن عجلان انصاری، ثابت بن ودیعه انصاری، ابو فضاله انصاری و عبدالرحمن بن عبد ربّه انصاری

از جای برخواستند و گفتند: ما شهادت می دهیم که از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیده ایم که فرمود: «ألا إن الله عز وجل ولیی وأنا ولی المؤمنین، ألا فمن كنت مولاه فعلی مولاه؛ آگاه باشید، به درستی که خداوند، ولیّ من است و من ولیّ مومنین هستم، بدانید کسی را که من مولای او هستم، علی مولای اوست.» پس از رحلت آن حضرت نیز از کسانی بود که به امیر المؤمنین، اخلاص داشت و از آن حضرت قرآن آموخته بود.

همراهی با امام حسین علیه السلام

عبدالرحمن از مکه با کاروان امام حسین همراه شد. او از شهدای کربلاست. به نصب علی در غدیر به امامت گواهی داد.روز تاسوعا با «بریر» شوخی می کرد.وقتی گفتند: الآن چه وقت شوخی است، گفت: چرا خوشحال نباشم؟میان ما و بهشت، جز درگیری با این کافران و شهادت فاصله ای نیست او از شخصیتهای بارز شیعی کوفه محسوب می شد و در ایام نهضت مسلم بن عقیل، از مردم به نفع حسین بن علی بیعت می گرفت.
با توجه به عملکرد وی در شرایط و موقعیت های مختلف مانند حمایت و یاری پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و همچنین دفاع و شهادت به ولایت امیرالمومنین علی علیه السلام به خلافت و وصایت و جانشینی پیامبر اکرم و همچنین شهادت در مسیر امام حسین یعنی انتخاب آگاهانه و معتقدانه از حریم ولایت، خواهیم دانست که ثبات عقیده و ایمان به خداوند تنها از روی سخن گفتن نبوده و بایستی در مقام عمل نیز نشان داده شود نه مانند کسانی که به هرنحوی و طریقی خود را به خاندان پیامبر نسبت می دادند تا بتوانند از این راه، بهره ای نصیب خویش گردانند.

منبع:
دانشنامه عاشورا
دانشنامه اهل بیت
موسسه نشر معارف اسلامی