تبیان، دستیار زندگی
شهیدان «خالد حیدری» و «محمد صالحی» جزو نخستین شهدای نیروهوایی ارتش مقتدر جمهوری اسلامی ایران هستند که پیکرهایشان پس از گذشت 32 سال به میهن بازگشته است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

قهرمانان آلفارد

شهیدان «خالد حیدری» و «محمد صالحی» جزو نخستین شهدای نیروهوایی ارتش مقتدر جمهوری اسلامی ایران هستند که پیکرهایشان پس از گذشت 32 سال به میهن بازگشته است.

بخش فرهنگ پایداری تبیان
قهرمانان آلفارد
«خالد حیدری» نخستین شهید خلبان پایگاه سوم شکاری شهید نوژه همدان در روز 31 شهریورماه 1359 در قالب گروه پروازی «آلفارد» از پایگاه به پرواز درآمد و در عملیاتی پیروزمندانه پایگاه هوایی «کوت» عراق را بمباران کرد. در این عملیات پروازی، هواپیمای فانتوم او و «محمد صالحی» مورد هدف موشک زمین به هوای پایگاه کوت قرار گرفت و آن ها به مقام رفیع شهادت نائل شدند.
تا اینکه در هفته نخست آبان ماه سال 91 پس از گذشت 32 سال پیکرهای این دو خلبان شهید به آغوش میهن بازگشت. به همین مناسبت مروری بر زندگی نامه این دو قهرمانان شهید خواهیم داشت.

شهید خالد حیدری

خالد حیدری در سال 1350 برای گذراندن دوره سربازی در نیروی هوایی مشغول به خدمت شد. پس از سپری کردن دوره خدمت سربازی در آزمون ورودی دانشکده خلبانی شرکت کرد و با قبولی در این آزمون به نیروی هوایی و دانشکده خلبانی وارد شد. او پس از طی دوره یک ساله مقدماتی در ایران سال 1353 جهت فراگرفتن دوره های تکمیلی به مدت دو سال به امریکا اعزام شد.

پس از آموزش پرواز با هواپیماهای «تی 37» و «تی 38» و «اف 4» به عنوان خلبان شکاری به ایران بازگشت و پس از 6 ماه حضور در پایگاه یکم شکاری در سال 1356 به پایگاه سوم شکاری منتقل شد. خالد حیدری با آغاز جنگ تحمیلی همگام با سایر خلبانان شجاع به پاسداری از آسمان میهن خویش پرداخت. این خلبان سرانجام در ساعت ? عصر روز 31 شهریور سال 1359 در عملیاتی معروف به «انتقام» در حالی که به همراه گروه «آلفارد» از پایگاه سوم شکاری مأمور بمباران پایگاه هوایی کوت در استان میسان عراق بود هواپیمایش مورد اصابت یک فروند موشک «سام» قرار گرفت و در رودخانه دجله سقوط کرد و به همراه کمکش محمد صالحی به شهادت رسید.

پس از سال ها در جریان لایروبی رودخانه دجله لاشه هواپیمای شهید حیدری به دست آمد. خالد حیدری به عنوان اولین شهید برون مرزی نیروی هوایی در دوران دفاع مقدس و نیز شهید وحدت در استان آذربایجان غربی شناخته می شود.  همسر این خلبان شهید روایت می کند: آخرین روز تابستان 59 در همدان پایگاه سوم شکاری نوژه بودیم. مرخصی داشت و در خانه ماند. به دلیل حمله هواپیماهای عراقی مرخصی اش لغو شده بود و باید می رفت. من مخالفت می کردم اما او مدام مرا قانع می کرد و اصرار به رفتن داشت. یادم می آید روز اولی که عراق حمله کرد، بعد از دو ساعت که می خواست از خانه خارج شود، گفت: «من می روم شاید برگشتنی نباشم، نزد مادرم برو، اینجا امن نیست.» ساکی که نقشه های جنگی اش در آن بود را برایش حاضر کردم و به خواست خودش تکه ای از موهای دخترمان «طلا» را برایش گذاشتم.

وقتی شهید شد ما خبر نداشتیم. تا اینکه همه هم رزمانش بازگشتند اما خبری از او نشد. مأموریت او خارج از مرزهای ایران بود و من همواره منتظر بازگشتش بودم.

شهید محمد صالحی

در خانواده چهار پسر و یک دختر به دنیا آمدند که محمد آخرین فرزند خانواده است. او یک بار در دوران کودکی مریض می شود و مادرش نذر می کند که اگر شفا گرفت، اسم دیگر او را «عباس» صدا بزند و بعد از شفای او، همین کار را انجام می دهد. به گفته خانواده اش، «محمد» خیلی باهوش بوده و در سال 1346 در رشته پزشکی پذیرفته می شود اما به دلیل علاقه ای که به پرواز داشت، به نیروی هوایی ارتش رفت؛ او دوره آموزش اولیه را در ایران سپری کرده و برای تکمیل دوره تخصصی پرواز به آمریکا اعزام شد.

محمد در سال 1354 با «ناهید حسنعلی» ازدواج کرد و تنها فرزندش به نام «پانته » در سال 1356 به دنیا آمد. وقتی که حضرت امام (ره) در بهمن 1357 وارد ایران شدند، محمد جزو نخستین افراد نظامی بود که به دیدار ایشان رفت. وی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در پایگاه هوایی شهید نوژه و به ویژه افشای جریان کودتای «نقاب» که همان ابتدای انقلاب در پایگاه هوایی همدان (شهید نوژه) طراحی شد، نقش مهمی ایفا کرد.  صالحی علیرغم اینکه در رشته پزشکی پذیرفته شده بود، به دلیل شوق پرواز، به جرگه تیزپروازان نیروی هوایی ارتش پیوست. پس از طی دوره آموزشی مقدماتی، برای گذراندن دوره تکمیلی به آمریکا سفر کرد و با موفقیت به کشور بازگشت.

وی در 31 شهریور سال 1359 تنها دو ساعت پس از حمله ناجوانمردانه رژیم بعث به ایران تصمیم گرفت اولین پاسخ کوبنده را به دشمن بدهد. محمد صالحی به همراه خالد حیدری به عنوان خلبانان جنگنده اف - 4 از پایگاه شهید نوژه همدان در قالب گروه آلفارد به پایگاه «شعبیه» و «کوت» عراق حمله ور شدند و اولین پاسخ کوبنده را به دشمن بعثی دادند.     پس از انهدام این پایگاه ها، هنگام بازگشت به خاک کشور هواپیمای جنگنده دچار سانحه شد و این خلبان قهرمان به همراه کابین عقب خود خالد حیدری شهد شیرین شهادت را نوشیدند و بدین ترتیب نام خود را به عنوان نخستین خلبانان شهید در عملیات برون مرزی در دوران دفاع مقدس به ثبت رساندند.   همسر این شهید در بخشی از خاطراتش گفته است: «ظهر روز 31 شهریور 59 بود؛ همسرم به خانه آمده بود تا غذا بخوریم؛ با توجه به حمله هواپیماهای بعث عراق، صدای انفجار در فضا پیچید. محمد به سرعت آماده شد تا برود؛ متوجه شدم که برای چه می رود؛ در منزل را بستم؛ به او التماس کردم؛ به پاهایش افتادم که نرود؛ اما محمد گفت: من برای دفاع از مملکتم آموزش دیدم؛ الآن زمانی هست که من باید بروم برای دفاع از مملکت؛ نابود کردن بعثی ها برای ما فقط 10 دقیقه زمان می برد. او رفت و 32 سال از او بی خبر بودیم».


منبع: ایسنا