حواسمان به کوفه قلبمان باشد

در مكانی مرتفع ایستاد و كماندار خبره‌ای را خبر كرد. دستور داد به چهار سمت، تیرهایی پرتاب كند، هرجا كه تیرها فرود آمد، آنجا را مرز شهر كوفه تعیین كرد و براساس مشورت 2‌نسب‌شناس قهار، جایگاه هركدام از 7قبیله را معین كرد.

مردمان كوفه به‌تدریج 3 گروه متمایز را در ساختار قبیله‌ای خود شكل دادند؛گروهی مدافعان حریم اهل‌بیت(ع)، گروهی سرسپردگان 2‌آتشه بنی‌امیه و گروهی انسان‌های بی‌طرف ابن‌الوقت نان به نرخ روزخور. آن چیزی كه كوفه را در طول تاریخ عاشورا، مهم و غیرقابل پیش‌بینی ساخت، كثرت همین گروه سوم بود؛ همان گروهی كه به سیاهی لشكر و آدم‌های عافیت‌طلب مشهور شدند. جالب آنكه در میان قبایل كوفه برخی روسفیدتر از بقیه هستند مثل قبیله «بنی اسد» كه حبیب بن‌مظاهر و مسلم‌بن‌عوسجه و قیس‌بن‌مسهر صیداوی از این تیره‌اند. اگرچه حرمله نیز از این قبیله به سپاه عمرسعد راه یافته اما بنی‌اسد همیشه در طول تاریخ معتبر و مورد احترام شیعه بوده است، آن هم به‌خاطر نقش‌آفرینی غیرتمندانه زنان این قبیله در خاكسپاری بدن سیدالشهدا(ع) و یارانش. آنها با بیل و كلنگ و حصیر به صحرای كربلا شتافته و به‌رغم هراس و تردید مردانشان بر خاكسپاری ابدان اهل‌بیت(ع) اصرار ورزیدند. هنوز كه هنوز است سوم امام‌حسین(ع) در كربلا محل راهپیمایی و سوگواری باشكوه زنان بنی‌اسد است. قبیله دیگر «بنی همدان»است؛ قبیله‌ای كه در زمان پیامبر(ص) به‌دست امیرالمؤمنین(ع) به شرف مسلمانی نایل شده و در گذرگاه‌های حساس تاریخ مدافع جدی اهل‌بیت(ع) بوده‌اند؛ بریر، ابوثمامه و عابس از این تیره‌اند.

كوفه یك شهر نیست، نمایشگاه بیرونی قلب ماست؛ گویی قلب هر انسان نیز از تیره‌ها و قبیله‌های گوناگون شكل گرفته است. پاره‌ای از قلب می‌خواهد مدافع حق باشد و پاره دیگر می‌خواهد علیه حقیقت قیام كند. آنچه بردار نهایی قلب ما را تعیین می‌كند آن است كه گروه سوم، یعنی همان خصلت‌های عافیت‌طلبانه با ما چه خواهد كرد و جانب كدام خصلت را خواهد گرفت؟ باید حواسمان به كوفه قلبمان باشد.

منبع:همشهری انلاین