نذر خانوادگی

آیین نذری دادن به عزاداران امام حسین (ع) سنتی دیرینه و پسندیده است .بسیاری از ما عقیده داریم که با نذری دادن برکت را به خانه های خود می آوریم، وچقدر زیباست کار کردن به عشق اهل بیت ، آنهم به صورت خانوادگی که اجر صله ی رحم هم به آن اضافه می شود.

کاملیا :بچه ها... کوشین ؟ کیا هستن؟
فرشته:بله ،سلام . من هستم.
کاملیا: سلام ،چطوری؟ خوبی؟ بقیه کجان؟ خبرداری؟
فرشته :خوبم ،ممنون، بقیه رو نمیدونم ،الان یکی یکی پیداشون میشه.
فهیمه: سلام ،منم اومدم .چطورین بچه ها؟ چه خبر؟چی شده؟
فرشته: نمیدونم، فکرکنم کامی کار داره.
کاملیا: آره کارتون دارم . پس سمانه کو؟
فهیمه: من خبر ندارم ازش، ولش کن تو کارتو بگو ،میاد خودش میخونه. مطمئن باشین چیزی روجا نمیذاره.
کاملیا: میگما الان که محرم ،شماها برنامه خاصی ندارین؟
فهیمه: ما که نه ، برنامه خاصی نداریم .البته مدرسه علی کل محرم مراسم عزاداریه .احتمالا ی چند شب میریم اونجا. هر سال تقریبا همه شبا میرفتیم ولی امسال بخاطر مدرسه آرمان که شبا زود میخوابه شاید نتونیم هر شب بریم.
فرشته: خونه دایی شوهر منم مراسمه. البته از شب 10 محرم شروع میشه. ماهم میریم اونجا.
کاملیا: خوش بحالتون .کاشکی منم یکی بود باهاش میرفتم . شوهرم که شبا دیر میاد ،منم تنهایی حوصله ندارم برم. تازه کجا برم؟

فهیمه: خب بیا باما بریم مدرسه . عمومیه دیگه.همه میان ،توهم بیا خونه تونم که نزدیک ماست . بیا با هم میریم و برمیگردیم.
فرشته: آره خب،تازه خونه دایی شوهر منم عمومیه ،اونجام میتونی بیای فقط راهش بهت دوره .
سمانه: سلاااام ، من اومدم .
فهیمه: کجا بودی؟ چقدر دیر اومدی ؟
سمانه: داشتم با همسایه مون صحبت میکردم . آخه تو محرم نذری میده ،داشتم میگفتم که رو کمک من حساب کنه.
فهیمه: ااااا خوش به سعادتش ، چقدر کار قشنگیه.
کاملیا: اتفاقا من برای همین صداتون کردم.

فرشته: برای چی ؟خب بگو ببینیم .نکنه توهم نذرداری؟
کاملیا: آره ، البته نذر ندارم،ولی خیلی دلم میخواد ی نذری بدم. اما راستش تنها نمیتونم، گفتم اگه همه باهم جمع بشیم یه شب نذری بدیم، خیلی خوب میشه.
فرشته: من که حرفی ندارم ؛اتفاقا خیلی هم دوست دارم .
فهیمه: خب معلومه که همه کمک میکنیم . اصلا اینجور کارا که تنهایی نمیشه .همه جوره هستم.
سمانه: منم هستم ،انقده دوست دارم از این کارااااا.
کاملیا: راستش من و شوهرم با هم صحبت کردیم ،پارکینگ خونه ما خیلی خوبه برای اینکار.
سمانه: حالا چی بپزیم ؟به اینشم فکر کردین؟
کاملیا: آره من گفتم آش شله قلمکار بپزیم .تمام مواد اولیه شو میخریم ،یه روز همه جمع شین خونه ما ،سبزی وحبوبات شو پاک میکنیم. یه شب وهم مشخص میکنیم ،دیگارو میذاریم تو پارکینگ .از شب تا صبح آش و بار میذاریم وآقایونم تا صبح هم میزنن. انقده صفااا داره.
فرشته :وااای آره خیلی خوبه. یکی از همسایه های قدیمی ما همینجوری بود.ولی اونا سمنو میپختن. اونم خیلی صفا داشت. دیگه چند ساله که از این محله رفتن.

فهیمه: من موافقم ،خیلی فکر خوبیه. به شرط اینکه تو هزینه هاش همه مونو شریک کنی که همه ثواب ببریم.
کاملیا: باشه هر کسی خواست میتونه تو هزینه هاشم شریک بشه.
سمانه: البته به ی شرط من موافقم ، به شرط اینکه همین ی سال نباشه ،این کار تداوم داشته باشه . هرسال این نذری برپا باشه تا برسه به نسل بعدی یعنی بچه هامون.
کاملیا: آره منم دقیقا قصدم همینه . خیلی برکت وارد زندگی هامون میشه.
فرشته: انشاالله که خدا از همه مون قبول کنه.
فهیمه: چقدر مامان باباهامون خوشحال میشن ،کامی چه ثوابی میکنی تو که بانی این کار شدی!!!
کاملیا: نووووکررم . ما اینیم دیگه . ی اینطور چیزایی تو خودمون داریم.
سمانه: پس بریم از امشب خودمونو آماده کنیم برای نذری پزون. 
فهیمه: آره بدو برو. پس کامی خبر باتو ،شب شو هم مشخص کن، به ماهم اطلاع بده . هممممه فامیل و جمع میکنیم میاریم برای کمک.
کاملیا : ، باشه بهتون خبر میدم. من فکر می کن شب شهادت امام سجاد خوبه، شب جمعه ی هفته ی دیگس
سمانه: آره منم با دهه ی دوم و سوم بیشتر موافقم، اول های محرم همه سرشون شلوغه
فرشته: بچه ها این شبا همدیگه رو خیلی دعا کنین. یاد ماهم باشین. فعلا