تبیان، دستیار زندگی
حتی درختان هم در سالروز عاشورا با دیده ای خونبار ، داغدار عزای سیدالشهدا(ع) هستند. از شاخه های درخت چنار روستای زرآباد در عاشورای هرسال مایعی قرمز رنگ با ترکیبات مشابه خون خارج می شود و این موضوع اعجاب همگان را برانگیخته است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

چشم خونین درخت زرآباد

حتی درختان هم در سالروز عاشورا با دیده ای خونبار ، داغدار عزای سیدالشهدا(ع) هستند. از شاخه های درخت چنار روستای زرآباد در عاشورای هرسال مایعی قرمز رنگ با ترکیبات مشابه خون خارج می شود و این موضوع اعجاب همگان را برانگیخته است.

به کوشش علیرضا عابدینی- بخش گردشگری تبیان
درخت زرآباد

در روستای «زرآباد» بخش الموت شرقی و در 85 کیلومتری قزوین ، در حیاط امامزاده «علی اصغر» دو درخت چنار درهم تنیده وجود دارد که همه ساله در سالروز شهادت امام حسین(ع) خون می گرید. قدمت این درخت ها به بیش از 500سال می رسد و به درخت چنار خونبار زرآباد مشهور است. البته بنابر گفته اهالی روستا این درخت قدیمت دیرینه ای دارد و طبق روایات گذشتگان قبل از شهادت امام حسین(ع) نیز وجود داشته است. در واقع در این محوطه درخت اصلی چنار با بیش از یک هزار سال قدمت وجود داشته که از پاجوش های آن درخت فعلی که حدود 500 سال قدمت دارد شکل گرفته و سربرآورده است.همچنین روایت های زیادی از این درخت از زمان شاه سلطان حسین صفوی بیان شده است. در دوران پادشاهی سلطان حسین صفوی افراد متعددی جهت تحقیق و تفحص در صحت و سقم این موضوع به این منطقه آمدند.
این درخت در حیاط صحن امامزاده «علی اصغر» فرزند حضرت امام موسی کاظم ( ع ) واقع شده است که انتساب امامزاده به امام هفتم بر اساس شجره نامه معتبر قابل اثبات می باشد.
از این درخت در روز عاشورا مایعی قرمز رنگ خارج می شود که آزمایش های انجام شده بر روی آن ، وجود ترکیبات مشابه خون در آن را نشان می دهد.
از شب قبل ار عاشورا مردم در حیاط امامزاده جمع می شوند و تا صبح به عزاداری و نوحه و زنجیر و سینه زنی می پردازند.با فرا رسیدن صبح مردم دور درخت جمع می شوند و این مراسم تا ظهر ادامه می یابد. در همین فاصله زمانی مایعی قرمز رنگ از درخت شروع به تراوش می کند که تراوش آن تا ظهر ادامه دارد و پس از آن شاخه درخت خشک می شود. در این زمان مردم پس از جاری شدن خون خود را به درخت می رسانند تا بلکه بتوانند با مالیدن خون به دستمالی آن زا به عنوان تبرک در اختیار داشته باشند.

درخت زرآباد

این اتفاق فقط در روز عاشورا رخ می دهد و نکته جالب این است که با وجود تفاوت سال شمسی و قمری و تغییر ده روزه سالانه سال قمری نسبت به سال قبل و حتی با تغییر فصول در تابستان و زمستان این اتفاق همچنان در روز عاشورا رخ می دهد. معمولا تراوش شیره و صمغ درختان در فصل گرم سال رخ می دهد ، اما آنچه در خصوص این درخت مشاهده می شود چیزی خارج از عرف طبیعت و متفاوت با امور جاری است.
به گفته برخی از اهالی آنطور که از شواهد پیداست قبلا در محل فعلی چنارستانی بوده که این درخت در آن محل روییده است. قطر این درخت 10متر و ارتفاع آن 30 متر است که دارای قداست خاصی در بین اهالی است.
حکایت است  که پس از واقعه عاشورا خداوند مرغانی را مامور کرد تا با آغشته کردن خود به خون سیدالشهدا(ع) پیام سرخ شهدای کربلا را به سراسر جهان برسانند و یکی از آن مرغان به این سرزمین آمده و با پرهای خونین خود بر روی شاخه های درخت چنار روستای زرآباد فرود آمده است.
به نقل از فرزند آیت الله زرآبادی هم نقل شده که پدر مرحومشان در روز عاشورا در این روستا حاضر می شوند و شاخه ای می شکند و خون جاری می شود و آیت الله زرآبادی می گویند «عاشورا در عاشورا شد» و مردم ابراز احساسات می کنند.
بزرگان مذهبی هم از قرن 11 به این موضوع توجه جدی داشته اند و در بین دانشمندان دوره صفوی به بعد و نیز دوره قاجار، این مسئله رایج بوده ودر دوره معاصر هم شهید دستغیب از آن یاد کرده است.

درخت زرآباد

تالیفاتی که در زمینه این درخت نوشته شده می توان به «رساله چنار خونبار» میرزا قوام الدین محمد بن حسینی قزوینی، «مخزن البکاء» اثر ملا محمد صالح برغانی، کتاب «کرامات» اثر سید موسی زرآبادی، «مقتل سفینه النجاه» اثر ابن علی شیرازی، «نفایس الاخبار» واعظ اصفهانی، «رساله چنار خونبار» میرزا رضا کامل حسینی قزوینی و «منتخب التواریخ» محمد هاشم خراسانی، اشاره کرد.
هم چنین شیخ مجتبی قزوینی در کتاب «بیان الفرقان»، نمازی شاهرودی در «مستدرک سفینه البحار»، شهید محراب آیت الله دستغیب در «داستان های شگفت» و مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی نیز در حاشیه «عروه الوثقی» به این درخت اشاره ای داشته اند.
هر سال در روزهای عزاداری ماه محرم، بیش از 10هزار نفر در این محل حضور می یابند. زائرینی که حتی باردید کنندگان خارجی از کشورهایی مانند عراق و سوریه در بین آنها دیده می شود. همچنین تمام زائرینی سختی راه را به جان می خرند از محل نذورات اطعام می شوند.



منابع: ایرنا، رجا نیوز، باشگاه خبرنگاران جوان