دلایل کاهش بینایی قبل از پیری

زل زدن به صفحات دیجیتالی در تمام روز

اغلب ما بیش از 400 دقیقه در روز را صرف نگاه کردن به صفحه ی کامپیوتر، تبلت، تلفن همراه و یا لپ تاپ می کنیم. در تمام این مدت چشم ما در معرض خطر فشار چشم دیجیتالی یا DES می‌باشد و گروهی از مشکلات مانند تاری دید و خستگی چشم را به دنبال می آورد.

مشکل این جاست که در این مواقع کمتر از حد کافی پلک می‌زنیم که خود موجب سوزش و خشکی چشم‌هایمان می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد موقع استفاده از ابزارهای دیجیتال سرعت پلک زدن ما تا حدود 70 درصد کاهش پیدا می‌کند. در عین حال خواندن یک متن دیجیتالی مستلزم کار سخت چشم می‌باشد، زیرا حروف دیجیتال از نقاط ریز تشکیل شده اند.

خوشبختانه علائم DES بعد از کم شدن میزان استفاده از ابزارهای این چنینی کاهش پیدا می‌کند و بهترین راه جلوگیری از ابتلا به چنین مشکلی، به کار گرفتن قاعده ی 20-20-20 است. طبق این قانون شما باید بعد از هر بیست دقیقه نگاه کردن به نمایشگر دیجیتال، به مدت 20 ثانیه به یک نقطه در فاصله ی 20 فوتی (حدود 6 متری) خودتان نگاه کنید. این کار به کاهش فشار وارده به چشم کمک زیادی می‌کند.

اگر شما احساس می‌کنید به مشکل بینایی دچار شده اید، بهتر است تحت معاینه‌ی یک چشم پزشک برای تأیید یا رد، دوربینی و آستیگماتیسم و یا نیاز به عینک یا لنز مخصوص قرار بگیرید.

استفاده‌ی طولانی مدت از لنزهای تماسی

استفاده‌ی طولانی مدت از لنزهای تماسی به معنی جذب کثیفی، گرد و خاک، مخاء پروتئین و مواد معدنی که از آن‌ها ساخته شده اند، توسط چشم است که علاوه بر آلوده کردن چشم‌ها به آن‌ها لطمه وارد می‌کند و موجب خشک شدن نیز می‌شود.

یک راه آسان برای اینکه متوجه شوید که آیا لنز هایتان مشکلی دارند یا نه این است که آن‌ها را روی شیشه‌ی عینک‌تان قرار دهید. اگر دیدتان با عینک روشن تر شد، به احتمال زیاد لنزتان کثیف و آلوده است.

حتی اگر بدانید که لنزها مشکل آلودگی ندارند باز هم حداقل یک بار در روز آن‌ها را تمیز کنید و یا طبق دستورالعمل روی باکس لنزها، آن را جایگزین نمایید. اغلب لنزهایی که امروزه در بازار وجود دارند قابلیت جایگزینی روزانه، دو هفته ای یا ماهانه دارند. لنزهایی که قابلیت جایگزینی روزانه دارند امن‌ترین لنزها هستند.

خراشیدن قرنیه

قرنیه لایه نازک و شفافی است که در بخش جلویی کره ی چشم قرار دارد. خراش قرنیه ممکن است علائمی مانند  تاری دید، قرمزی، یا احساس وجود شن و ماسه در چشم را ایجاد کند.

اگر احساس می‌کنید دچار خراش قرنیه شده اید با یک چشم پزشک ملاقات کنید. گاهی استفاده از لنز تماسی نیز می‌تواند خراش قرنیه ایجاد نماید. خراش جزئی معمولا در عرض چند روز بهبود پیدا می‌کند و ممکن است پزشک برایتان قطره انتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت و یا قطره ی استروئیدی برای کاهش التهاب و احتمال زخم، که ممکن است موجب تاری دائمی دید شود، تجویز نماید. اگر از لنز استفاده می‌کنید، بهتر است تا از قبل بهبودی از آن استفاده نکنید.

بارداری

تغییرات بصری، مانند تاری و دو بینی، در دوران بارداری شایع است. تغییرات هورمونی در این دوران موجب تغییرات مایع پشت قرنیه و در نتیجه تغییر شکل و ضخامت آن می‌شود و در نهایت ممکن است زن باردار دچار نزدیک بینی یا دوربینی موقتی شود. همچنین این گروه از زنان ممکن است از خشکی چشم و استفاده از لنزهای تماسی شکایت کنند.

مصرف آنتی هیستامین، داروهای فشار خون و ضد افسردگی

همه‌ی این داروها می‌تواند موجب خشکی چشم شود. کاهش تولید اشک و یا تغییر در ترکیب اشک که باعث تبخیر بسیار سریع آن می‌شود علت خشکی چشم در این مواقع است. شما ممکن است احساس کنید چیزی در چشم شما وجود دارد و یا تاری دید، درد، قرمزی و اشک ریزی زیاد را تجربه کنید.

زنان به لطف تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، قرص های ضد بارداری و درمان جایگزینی هورمونی، بیشتر مستعد ابتلا به خشکی چشم هستند. بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید و دیابت نیز خطر خشکی چشم را افزایش می‌دهند.

با پزشک متخصص جهت درمان مشکل‌تان مشورت کنید. استفاده از اشک مصنوعی و دوری از عواملی که خشکی چشم را بدتر می‌کنند مانند دود و باد به درمان کمک می‌کنند. افراد مبتلا به خشکی چشم در معرض بیشتر خطر آلودگی چشم و افت دائمی دید هستند.

ابتلا به گلوکوم

این درست است که افراد مسن تر به طور کلی در معرض خطر بالاتری برای گلوکوم یا آب سیاه چشم هستند، اما همه‌ی افراد از نوزادان گرفته تا افراد صد ساله ممکن است به این بیماری دچار شوند. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که تجمع مایعات اضافی در چشم باعث افزایش فشار داخلی چشم شده و موجب آسیب عصب بینایی (که حامل تصاویر از شبکیه به مغز هستند) می‌شود. این عصب که مانند کابل برق شامل سیم‌های متعدد است، در هنگام آسیب باعث ایجاد نقاط کور متعددی نیز می‌شود.

یک نکته‌ی فوق‌العاده ترسناک که درباره ی گلوکوم وجود دارد این است که این مشکل هیچ علامتی ندارد و زمانی متوجه آن خواهید شد که بخش قابل توجهی از بینایی خود را از دست داده‌اید. به همین دلیل گرفتن آزمون چشم به طور منظم بسیار مهم است.

افراد بین سنین 18 تا 60 باید چشم خود را حداقل هر دو سال بررسی کنند. بعد از 60 سالگی این کار باید به طور سالانه انجام شود. آب سیاه قابل درمان نیست، اما اگر در اوایل متوجه بروز آن شوید، معمولا با قطره های دارویی که فشار را کاهش می‌دهند، می توان آن را کنترل کرد.