تبیان، دستیار زندگی
ماه محرم ویژگی های خاص خودش را دارد، شاید با زیباتر کردن رفتارهایمان، انگشت های اتهام هایی که به سمت ما نشانه رفته، کمی آن طرف تر رود.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : زینب عشقی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

محرمتان را زیباتر کنید

ماه محرم ویژگی های خاص خودش را دارد، شاید با زیباتر کردن رفتارهایمان، انگشت های اتهام هایی که به سمت ما نشانه رفته، کمی آن طرف تر رود.

زینب عشقی-بخش زیبایی تبیان
نذری

صحنه ی اول

با پسر دو ساله ام تو هیات مشغول عزاداری بودیم که با پایان یافتن مراسم، ظرف های شام رو بین جمعیت تقسیم کردن.
خانمی که ظرف های غذا رو پخش می کرد، به ما احترام گذاشت و دو تا ظرف غذا به من و پسرم داد، ولی از اونجایی که پسر من زیاد غذا نمی خورد و ترسیدم اسراف بشه، یکی از ظرف ها رو پس دادم و گفتم: ممنون، ما یه غذا بسمونه.

صحنه ی دوم

نذر داشتم که هر سال یه چیزی برای امام حسین خیرات کنم، یه سال شیرینی دادم، یه سال شربت، یه سال هم شیر
اما امسال می خواستم نذرم ، یه فرق بزرگ با سال های دیگه داشته باشه، یاد شب قبل افتادم که تو هیات بچه ای مادرش رو اذیت می کرد، یه هو یه فکری به ذهنم رسید، رفتم لوازم التحریر فروشی و چند تا دفتر نقاشی کوچیک با مداد رنگی های شش تایی گرفتم و هر کدوم رو بسته بندی کردم و تو هر بسته ای هم چند تا شکلات گذاشتم.
شب که اونو به بچه ها دادم، هر کدوم با خوشحالی به نقاشی مشغول شدن و تا مدتی سرشون گرم بود.
هم بچه آروم گرفت و هم مادرا و دیگران تونستن بهره ی بیشتری از مراسم ببرن.

صحنه ی سوم

چند ساله که تو محله ی ما شبهای محرم ، هم ما شام می دیم و هم همسایمون، بعضی شب ها حتی غذاهامون هم یکی می شه و خیلی زیاد میاد.
 امسال از قبل با هم تصمیم گرفتیم که هزینه ی غذا رو نصف کنیم و با باقی مانده ی پول نذرمون، کتابی درباره ی امام حسین بگیریم و پخش کنیم.
امسال هر غذای ما، یه کتاب هم روش داشت، هم خوراک جسم و هم خوراک روح!

صحنه ی چهارم

اصلا تمام روزهای دنیا با دهه ی اول محرم براش فرق می کرد، تو این دهه، یه جور دیگه می شد، همش دلش با اباعبدالله بود که به خاطر هدایت ما، اونهمه بلا سرش اومده بود.
تو این دهه، نمازاش حال دیگه ای داشت، اخلاقش می شد مثل یه شیعه ای واقعی، احترام به پدر و مادر و همسر و فرزندان، لبخند زدن و مهربون بودن می شد سر لوحه ی زندگیش.
کتاب و قران و مفاتیح می شد همدم شب هاش، رسیدگی به کار مردم تو این دهه، کار اولش بود.
بعضی وقت ها با خودش فکر می کرد، کاش همیشه دهه ی اول محرم بود تا اخلاقش مثل خود امام حسین، محمدی می شد.

صحنه ی پنجم

مداح تازه بلند گو رو دست گرفته بود و داشت با صدای بلندی مداحی می کرد که حاجی اقا رفت و صدای بلند گو رو کم کرد.
همه با تعجب به حاج آقا نگاه کردن و هیشکی جرات نداشت به یه روحانی سن دار، ایراد بگیره که چرا صدای بلندگو رو کم کردی؟
خود حاج آقا که تعجب رو تو چشمهای بقیه دید گفت: الان دیر وقته و شاید خیلی ها خواب باشن، شاید مریض داشته باشن، شاید بچه ی کوچیک داشته باشن، ما نباید برای مردم مزاحمت ایجاد کنیم، با صدای کم هم می شه عزاداری کرد.
خود امام حسین هم راضی نیست کسی به خاطر عزای اون اذیت بشه، یادمون باشه امام حسین برای اسلامی شهید شدن که پیامبرش می گه: من برای کرامت های اخلاقی برانگیخته شدم!

صحنه ی ششم

شب های محرم بود و جوون ها داشتن تو خیابون شربت پخش می کردن، به هر ماشینی می رسیدن، سینی شربت رو تعارف می کردن و ماشین هم توقف می کرد تا شربت برداره.برای همین ترافیک زیادی شده بود.
یه هو حاج آقا اومد و همه ی بچه ها رو جمع کرد، بعد با کمک چند نفر دیگه، کمک کردن تا ترافیک باز بشه.
یکی از بچه ها اومد پیش حاج آقا و گفت: چرا نذاشتین شربت ها رو پخش کنیم؟
حاجی با اخم گفت: مگه ندیدین ترافیک شده بود!
جوون گفت: خوب بشه، مال امام حسینه.
حاجی با اخم بیشتری گفت: ما نباید به نام امام حسین، هر کاری رو، چه درست چه غلط رو انجام بدیم، شاید تو این ماشین ها یکی باشه عجله داشته باشه و آخر شبی شربت نخواد! ا باید برای مردم مزاحمت ایجاد کنیم؟
شما می تونین گوشه ی خیابون وایستین و شربت تعارف کنین، نه این که وسط خیابون راه رو بند بیارین! 
یادمون باشه پیامبر همیشه می گفتن: من برای کرامت های اخلاقی برانگیخته شدم، امام حسین برای این اسلام شهید شدن!




مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.