نامه انجمن هنرمندان نقاش به وزارت ارشاد

وضعیت مبهم ارسال گنجینه موزه هنرهای معاصر به اروپا مشخص شود

انجمن هنرمندان نقاش ایران با ارسال نامه ای سرگشاده  به معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نگرانی ها، شبهات و سوالات خود را در مورد ارسال آثار گنجینه ملی به تور نمایشگاهی در آلمان و ایتالیا مطرح کردند.

مجید ملانورزی چند ماه پس از آمدن به دفتر امور هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی زمزمه های گسترش همکاری موزه هنرهای معاصر تهران با سایر موزه های دنیا را آغاز کرد و امضای تفاهم نامه میان موزه هنرهای معاصر با موزه های برلین و رم برای نمایش بخش مهمی از گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در این شهرها که در پاییز سال 94 صورت گرفت، این ایده را تا حد زیادی به عمل نزدیک کرد.

ملانوروزی زمان ارسال آثار را ماه دسامبر 2016 (آذر و دی  ماه سال 95) اعلام کرده و گفته بود: در این برنامه 60 اثر ارسال خواهد شد که 30 اثر ایرانی و 30 اثر خارجی هستند. هرچند سه ماه دیگر تا زمان ارسال این آثار باقی مانده اما هنرمندان هنرهای تجسمی نسبت به ارسال و نمایش این آثار خوشبین  نبوده و با ارسال نامه سرگشاده ای از سوی انجمن هنرمندان نقاش ایران به وزارت ارشاد و معاون امور هنری  مخالفت خود را اعلام کرده اند.

در متن این نامه سرگشاده آمده است:

به نام خدا

جناب آقای علی مرادخانی، معاونت محترم هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

از آن جایی که مسئولیت نمایش گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در خارج از کشور رسما به شما واگذار شده، شما را در مقام جوابگوی سو?الاتمان به رسمیت می شناسیم، زیرا آقای مجید ملانوروزی مدیر موزه هنرهای معاصر پاسخگوی سو?الات ما نیستند و «مدعی»اند که قبلا در این باره شفاف سازی کرده اند. ایشان به طور رسمی گفته اند «دلیلی ندارد تمام مسائل را با همه افراد در میان بگذاریم، اما اگر اشتباه کردیم می توانند در آن زمان نظر بدهند» (خبرگزاری ایلنا، 16 شهریور 1395).

جامعه هنری ایران نگران سرنوشت میراث ملی کشور است، نگران گنجینه  ای که قرار است طبق قراردادی بین المللی به خارج از کشور برود، همین گنجینه ای که «هرمان پارتسینگر» رئیس بنیاد میراث فرهنگی پروس در مصاحبه با سایت دویچه وله فارسی در 17 شهریور 1395 آن را «باارزش ترین مجموعه هنر قرن بیستم خارج از مرزهای اروپا و آمریکای شمالی» می نامد. همه این نگرانی ها به خاطر این است که مدیران ارشد وزارت ارشاد درباره ماهیت این قرارداد شفاف سازی نکرده اند یا سکوت کرده اند و از دادن پاسخ صریح آشکارا طفره رفته اند. حتی گزارش سایت دویچه وله فارسی در 17 شهریور 1395 تحت عنوان «پایتخت آلمان، میزبان نخستین نمایشگاهی از گنجینه تهران» به ابهامات موجود افزوده است.

آقای مرادخانی آیا همه جنبه های قانونی این قرارداد برای شما کاملا شفاف است؟ آیا شما هم مثل ما نگران بازگشت کامل این آثار هستید؟ اگر به یقین می دانید که اصل این آثار قرار است طبق قرارداد منعقده بین موزه هنرهای معاصر و «طرف آلمانی» به طور صحیح و سالم و سروقت به ایران بازگردند، لطفا طی یک نشست رسمی در حضور مطبوعات، انجمن های هنری، هنرمندان و فعالان جامعه هنری، با دادن پاسخ های شفاف و روشن، خانواده بزرگی را از نگرانی های فزاینده برهانید.

آقای مرادخانی بخشی ازمسائل شبهه برانگیز و پرسش های بدیهی به شرح زیر است:

1- طبق اصل هفتاد و هفت قانون اساسی «عهدنامه ها، مقاوله نامه ها، قراردادها و موافقتنامه های بین المللی باید به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد». آیا انتقال این گنجینه به خارج از کشور نیازمند مصوبه مجلس است؟ اگر نیست چرا، و اگر هست چه زمانی مجلس با چنین انتقالی موافقت کرده است؟

2- چه بندهایی در این قرارداد بین المللی وجود دارند که بازگشت به موقع، صحیح، سالم و اصل همه آثار «باارزش ترین مجموعه هنر قرن بیستم خارج از مرزهای اروپا و آمریکای شمالی» را تضمین می کنند، و پشتوانه این ضمانت چیست؟

3- تا کی قرار است این آثار در خارج از کشور بمانند و از کجا می دانید احتمال ضبط یا تعویض آنها با آثار بدلی پیش نمی آید؟

4- می خواهیم بدانیم آیا موزه با «طرف آلمانی» قراردادی سرّی بسته است؟

5- مشاوران شما طی این مذاکرات چه کسانی بوده اند و دقیقا چه آثاری انتخاب شده اند؟

6- اووه کیتل من مدیر گالری ملی برلین در مصاحبه با دویچه وله گفته است که انتخاب آثار این نمایشگاه با همکاری طرف ایرانی و گالری ملی آلمان صورت گرفته است ولی «در نهایت هر آن چه را که می خواستیم، دریافت کردیم». اگر این حرف درست باشد نقش «طرف ایرانی» در این مذاکرات چه بوده است که «طرف آلمانی» توانسته هر آنچه را که می خواسته دریافت کند؟

آقای مرادخانی امیدواریم هر چه سریع تر پاسخگوی این امر مهمِ ملی- میهنی باشید.

با احترام،

هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران

منبع: ایلنا