کلاس اولی ها برپا

با آمدن پاییز و شروع سال تحصیلی، خیابانها و کوچه ها پر از دانش آموز می شود و حس شادمانی و تلاش را با بوی خوب پاییز همراه می کند. شروع سال تحصیلی برای برخی توام با خوشحالی است و برای برخی از والدین بویژه کلاس اولی ها ممکن است با نگرانی و چالش همراه باشد. آگاهی و اطلاع از بعضی مسائل شما را در برخورد با فرزندتان آماده  تر می کند.

با رفتن به کلاس اول، آموزش رسماً آغاز می شود. از همان ابتدا به نحوه ی انجام بعضی از مسائل مانند انجام تکلیف، خواب، مدت زمان دیدن تلویزیون، ارتباط با دوستان... توجه داشته باشید تا در موقعیت به درستی عمل کنید. از طرفی دیگر، چون درک و آگاهی کودک بیشتر شده است، ممکن است در مورد خواسته های خود به بحث و جدل بپردازند.
در مورد موضوعات بالا نظر او را جویا شوید و به صحبتهایش گوش دهید ولی در نهایت تصمیم با شماست. علاوه بر این گاهی، کودک در هنگام رفتن به مدرسه و جدایی از والدین نیز واکنش هایی نشان می دهد، در این زمینه  تدابیری بیندیشید. آماده کردن کلاس اولی ها فقط شامل روزهای اول مدرسه نیست بلکه ماههای اول سال را در برمی گیرد که کودک در مورد موضوع های مختلفی ممکن است نگران شود و نمی داند چه کاری باید انجام دهد و مشکلاتی را بوجود  می آورد. بنابراین رفتارها و عادتهای درستی را درکودک ایجاد کنید تا از مشکلات بعدی جلوگیری شود.

*چگونه برای ماه مدرسه آماده شوید؟

- بازگویی خاطرات

خاطرات خوبی که از رفتن به مدرسه دارید، برای فرزندتان بازگو کنید تا احساس خوشایندی نسبت به مدرسه بدست آورد و او نیز احساس خود را در مورد رفتن به مدرسه مطرح کند در این زمینه با یکدیگر گفتگو کنید.

- آشنایی با محیط مدرسه

قبل از شروع سال تحصیلی کودک را  با محیط مدرسه آشنا کنید و اگر نگران بدخلقیهای او در هنگام خداحافظی هستید، هنگام حضورتان در مدرسه فرزندتان را تشویق کنید تا زمانی را به دور از شما  گردش کند و از اولیای مدرسه نیزکمک بگیرید. با آرامش با او برخورد کنید زیرا نگرانی و استرس شما ناخواسته به فرزندتان انتقال می یابد در مقابل از رفتن او به مدرسه اظهار خوشحالی کنید.

- خواب کودک

مشکلات خواب شامل دیرخوابیدن، دیر بیدارشدن وغرولند صبحگاهی است. خواب ناکافی باعث بهانه گیری و کج خلقی کودک می شود. به فرزندتان بگویید تا امروز تعطیل بوده و دیر می خوابیده ولی با شروع سال تحصیلی باید زودتر بخوابد، با استدلال و صحبت همدلانه او را متوجه کنید که زودتر از همیشه بخوابد و زمان مشخصی برای خوابش تعیین کنید و نسبت به آن قاطع باشید. قبل از خواب مدت کوتاهی، 5 تا 10 دقیقه در کنار فرزندتان باشید در مورد هرچیزی که دوست دارد صحبت کنید یا قصه  بخوانید تا براحتی بخوابد. برای بچه های که به سختی می خوابند فعالیت بدنی او را در روز افزایش دهید.
در مورد بچه های که هنگام صبح بد بیدار میشوند، به این مسئله توجه کنید که مقدار خواب او کافی است یا نه؟ علاوه بر این بیدار شدن را به موقعیت خوشایندی تبدیل کنید، مثل ماساژ دادن و یا با آهنگی زیبا بیدارش کنید. با حفظ شکیبایی موفق می شوید. مسئولیت بیدار شدن را برعهده فرزندتان بگذارید تا انگیزه بیشتری بدست آورد. البته گاهی بهتر است غرولندهای آنها را نادیده بگیرید.

- انجام دادن تکلیف

گاهی انجام تکلیف ، چالشی نگران کننده برای والدین است. زیرا بعضی از کلاس اولی ها حس مسئولانه و مکلف به انجام تکلیف ندارند، البته کودکان در این زمینه با یکدیگر متفاوت هستند برخی از آنها مشتاقند و برخی علاقه نشان نمی دهند. مسئله مهم این است، از همان ابتدا مسئولیت انجام تکلیف را برعهده دانش آموز گذارید.
کمک کردن به کودک برای یادگیری بهتر با برعهده گرفتن مسئولیت تکالیف دو چیز متفاوتی است که متاسفانه گاهی والدین در این دام می افتند و مسئولیت آنرا برعهده می گیرند و تکلیف سلاحی در دست دانش آموز برای دلواپس کردن والدین می شود. اگر پدر و مادر به جزئیات پیش پاافتاده توجه کمتری نشان دهند و به او بفهمانند تکالیف مسئولیت شخصی اوست و کار کردن هم مسئولیت والدین است در این صورت بسیاری از ناراحتی ها بوجود نمی آید.

-تماشای تلویزیون

تماشای بیش از حد تلویزیون، موجب تداخل با تکالیف مدرسه و خوابیدن است. تماشای تلویزیون بیشتر از یکساعت در روز وسیله ی برای تنبلی و عادتهای نادرست است. در این زمینه برنامه مشخصی داشته باشید. گاهی هم هنگام دیدن برنامه با کودک تان صحبت کنید تا از آن چیزهای زیادی فرا گیرد.

- ارتباط با دوستان

ارتباط با دوست برای کودک اهمیت دارد و قطع آن موجب نگرانیش می شود. در این شرایط خونسردی خود را حفظ کنید و بدانید قطع رابطه مقطعی است و با آرامش به صحبتهای او گوش دهید تا احساس همدردی کند. به فرزندتان کمک کنید تا ارتباط خود را دوباره برقرار سازد. علاوه براین او را تشویق کنید تا دوستان دیگری نیز پیدا کند.

- پرهیز از تهدید

از تهدید کردن کودک بپرهیزید، بعنوان مثال؛ " اگر درس نخوانی از مدرسه بیرونت می کنند. اگر این کار را بکنی دوستانت بهت می خندند".  بازگو کردن چنین مواردی موجب افزایش استرس کودک می شود.
در نهایت والدین موثرترین افراد تاثیرگذار برای کودک هستند و از پدر و مادر روشهای ارتباطی، حل مسئله و آرام صحبت کردن یا خشم نشان دادن را یاد می گیرند. اگر برای سعی، تلاش و کارکردن ارزش قائل شوید او نیز همین ارزشها را به کار خواهد برد.