معراجی برای خاک
یا از خود می‌پرسیم یا از ما می‌پرسند «چرا؟» فرقی ندارد حكم درباره حرمت باشد یا كراهت یا استحباب یا وجوب، عادت كرده‌ایم فلسفه حكم را پیدا كنیم. پیشرفت‌های علمی بشر به‌خصوص پزشكی بیش از هر عاملی موجب شده تا احكام دین را به سرعت در ترازوی علم نوین قرار داده تا بلكه به وسیله آن فلسفه یك حكم شرعی را كشف كنیم. البته تطابق حیرت‌آور تعلیمات بیش از هزار سال قبل معصومین(علیهم‌السلام) با دستاوردهای نوین بشری هم ممكن است مارا به پذیرش این دیدگاه متمایل كند. از تأثیر روزه بر سلامت جسم و نقش نماز در كاهش سكته می‌گوییم تا حكمت ورود با پای راست به مسجد و... كه همگی موردقبول علوم آكادمیك بالاخص پزشكی هم قرار گرفته است.
البته آگاهی از فلسفه احكام می‌تواند بر ایمان ما نسبت به‌وجود خداوند حكیم و اتصال معصومین(علیهم السلام) به سرچشمه حكمت و علم الهی بیفزاید ولی در عین حال تأكید بر این مسئله می‌تواند تهدیدی بر روحیه اطاعت و بندگی خالصانه ما در برابر پروردگار باشد زیرا واضح است كه علم بشر محدود است و احتمال دارد هیچگاه حكمت واقعی احكام برای ما نمایان نگردد. علاوه بر آن، بسیاری از یافته‌های علمی در حال تغییر است.
ضمن آنكه حكمت تنها در پزشكی خلاصه نمی‌شود، ممكن است یك حكم شرعی حكمتی سیاسی یا اجتماعی یا روانی داشته باشد یا اینكه حتی صرفا در جهت تعالی روح انسان باشد.و از همه مهم‌تر اینكه این نوع تفكر ممكن است بزرگ‌ترین حكمت احكام، كه همان بندگی بی‌چون و چرا و خالصانه خداوند است را زیر سؤال ببرد، ممكن است تنها حكمت حكم خداوند آزمایش بنده‌اش باشد، همانگونه كه اگر به داستان حضرت ابراهیم(ع) و ذبح اسماعیل(ع) دقت كنیم وقتی امر خداوند سر بریدن فرزند باشد، در این حكم خدا، خبری از سلامت جسم و تن و از این قبیل توجیهات نیست. تنها حجت حضرت ابراهیم، فرمانبرداری محض در برابر خالق است. همین فرمانبرداری و بندگی خالصانه، یك موجود خاكی را به بالا‌ترین درجه ملكوت می‌كشاند و همه ساله نه‌تنها در زمین بلكه تا ملكوت اعلی آن حادثه عظیم را بزرگ داشته و با نام عید قربان یاد می‌كنند.
منبع: همشهری انلاین
