کوسه نیم متری نور تاب

این آبزی که به نام کوسه کاتر معروف است طولش از نیم متر تجاوز نمی کند دندان هایی دارد که از هر کوسه دیگری با این ابعاد بزرگ تر است.

کوسه کاتر طعمه های خود را نمی کشد و در مقابل حملاتی پنهانی را علیه آنها انجام داده و با استفاده از لب گوشتی خود قسمت برش خورده از بدن طعمه را می مکد و فرقی ندارد که قربانی اش یک وال عظیم الجثه باشد یا ماهی تن و هر جانور دیگری.

پس از آن که ماهی طعمه را به دندان گرفت حرکتی 360 درجه را حول آن انجام می دهد و با چرخش مداوم و مستمر خود به دور آن، گوشت بدن قربانی را به راحتی می کند. همینکه ماهی مشغول حفاری در بدن قربانی اش است به تدریج آرواره هایش را می بندد تا گوشت را از بدن جدا کند.

دندان های این کوسه را به قاشقک های گرد برای برداشتن بستنی تشبیه می کنند. جالب است بدانید که همه این اتفاقات ظرف تنها یک یا دو ثانیه رخ می دهد نه بیش تر.

دندان های پایینی این موجود بیش از اندازه تیز هستند و حتی در کوسه ها نیز کم تر می توان مانندشان را پیدا کرد و به همین خاطر می توانند زخم بسیار بدی را در بدن قربانی ایجاد کنند. جالب است بدانید شکارهای روزمره این کوسه عمر دندانهایش را بسیار کم کرده و به همین خاطر تقریبا هر دو هفته یک بار آن ها را از دست می دهد و دندان تازه در می آورد.

اما این کوسه ها علاوه بر ابزارهای فوق العاده شان برای شکار و حس بویایی بسیار قوی (که ویژگی مشترک همه کوسه هاست) تعداد زیادی چشم و یک بدن شب رنگ سبز دارند که نشان می دهد برای شکار در شب ساخته شده اند.

این خصوصیت (یعنی درخشش بدن) به خاطر وجود اندام هایی است که از خود نور تولید می کنند. اما کنترل اینکه نور خود را نشان دهند یا خیر در اختیار سلول هایی است که ملانوفور نام دارند و در اصل نوعی اندام پوششی هستند.

کوسه های کاتر با استفاده از این سلول های تیره، خاصیت نورتابی خود را به بالاترین حدش می رسانند یا اینکه کاملا بدون نور می شوند. به این ترتیب کوسه مانند یک لامپ چشمک زن عمل می کند و این ترفند را برای برقراری ارتباط با دیگر هم نوعانش هم مورد استفاده قرار می دهد.»

جالب است بدانید با وجود آنکه سطح براق بدن قلابچه ماهی ها بیشتر باعث جذب موجودات کوچک می شود، کوسه های کاتر از استراتژی خطرناک تری برای این منظور بهره می گیرند: موجودات بزرگ تر را وسوسه کرده و از پهلو به آنها حمله می کنند.

این کوسه ها ارتباط نزدیکی با ماهی های مرکب دارند و غالبا به انتظار طعمه هایی می نشینند که جذب بدن براقشان می شوند.
زمانی که طعمه (همان حیوان با جثه بزرگ تر) به سمت اجسام نورانی درون آب حرکت می کند، کوسه کاتر از تاریکی ها بیرون می آید و گازی محکم از قسمت کناری بدن جانور می گیرد.