تنها یک قرآن جیبی

امام رضا (علیه‌ السلام) افتخاری بی ‌نظیر برای ما ایرانیان است. امامی که با قدوم پربرکت خود نه فقط خراسان بلکه تمام این کشور اسلامی را غرق نور ساختند. کمتر ایرانی ای پیدا می‌شود که به زیارت امام هشتم نرفته و دل به پنجره فولاد نسپرده باشد. نوعی از تجلی این عشق و ارادت به حضرت رضا (علیه‌ السلام) در زیارت ایشان و شرکت در مجالس و محافل رضوی می‌باشد و نوع دیگر آن کهشاید بیشتر مورد رضایت امام هشتم باشد؛ درس گرفتن از ایشان است. هرچند که سراسر زندگی مولا امام رضا (علیه ‌السلام) برای ما شیعیان و محبان حضرتش درس زندگی است ولی ما قصد آن داریم اُنس با قرآن را به عنوان شاخصه‌ای از زندگی حضرت رضا(علیه السلام) معرفی کنیم تا دوستداران آن امام همام با الگو گرفتن از آقا علی بن موسی الرضا (علیه ‌السلام)  به زندگی خویش رنگ و بوی رضوی دهند.

ختم قرآن، برنامه‌ای روزانه
قرآن نامه معشوق است و عاشق راستین هیچگاه راضی نمی‌شود که از نامه معشوق جدا شود. قرآن کلام معبود است و هیچ عبدی راضی نمی‌شود که کلام معبودش قطع شود. قرآن سخن خالق است و مخلوق برای دوام و بقا نیازمند است که با کلام خالق پیوستگی داشته باشد. از این روست که طبق گزارش ابو ذکوان حضرت هر سه روز یک ختم قرآن انجام می‌ دادند و به ابو ذکوان فرموده بودند: «اگر می خواستم زودتر از سه روز آن را به پایان برسانم، می توانستم «اما نخواستم چنین کنم.» زیرا در موقع تلاوت به هر ایه که می رسیدم در آن فکر و اندیشه می کردم که درباره چه چیزی و در چه زمانی نازل شده است. بدین جهت در هر سه روز یک بار قرآن را به پایان می رسانم».[۱]

دعبل شاعر که شعری زیبا در وصف پیامبر و اهل بیت عصمت و طهارت سروده بودند و آن را برای امام خواندند؛ مفتخر به دریافت هدیه‌ای از حضرت رضا شدند. هدیه‌ای که پیراهنی از حضرت رضا (علیه‌السلام) بود و حضرت در وصف آن فرمودند: «از این پیراهن به خوبی محافظت کن که من در این پیراهن هزار شب هزار رکعت نماز خوانده ام و هزار مرتبه قرآن را در آن ختم کرده ام.[۲] متأسفانه برنامه تلاوت قرآن در زندگی روزانه ما بسیار کمرنگ گردیده است؛ حال آنکه اگر مانند ماه مبارک رمضان خود را موظف به خواندن بخشی از قرآن به صورت منظم کرده بودیم در سال می‌توانستیم چندین ختم قرآن انجام دهیم.

قرائت قرآن در بستر خواب
حضرت رضا (علیه ‌السلام) شب‌ها که برای خواب و استراحت به بستر می‌رفتند تا لحظه خواب تلاوت آیات نورانی وحی را برلب داشتند و آن را زمزمه می‌کردند. رجاء بن ابی‌ضحاک در این زمینه چنین گزارش داده‌اند: امام به هنگام خواب در رختخواب خویش فراوان قرآن می خواند و هرگاه به آیه‌ای می رسید که در آن یادی از بهشت یا جهنّم آمده بود، گریه می کرد و از خداوند بهشت را درخواست می کرده و از آتش جهنم به او پناه می برد.[۳] اگر این درس از زندگی حضرت رضا در زندگی ما جاری شود؛ خوابی توأم با آرامش در شب و عدم غفلت در روز نصیب ما می‌شود. فقط کافی است چند سوره قرآن را که از حفظ هستیم بخوانیم تا بستر خوابمان عطراگین به نور قرآن شود.