به صلح های کاغذین دل نبندیم

امری که سازمانهای بین المللی برای آن لحظه شماری می نمایند، تا با ارائه صلح های روی کاغذ، و کارشکنی های پیدا و پنهان، اهداف نامشروع خود را محقق سازند. قرآن می فرماید:«وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ ریحُكُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرین؛[انفال/46] هرگز راه اختلاف و تنازع نپویید كه در اثر تفرقه ترسناك و ضعیف شده و قدرت و عظمت شما نابود خواهد شد، بلكه همه باید یك دل، پایدار و صبور باشید، كه خدا همیشه با صابران است.»

پیام این آیه به مسلمانان این است که ای مسلمانان اختلاف و درگیری راه نیندازید تا ابهت و هیبت شما کمرنگ شود، و سازمان ملل و دیگر سازمانهای منافع طلب، برای شما تصمیمهای بی اثر و کم اثر بگیرند.اگر می بینیم که انصارالله یمن، شهرهای عربستان را با موشک نمی زند و فقط به زدن پایگاههای آنها اکتفا می کند؛ گذشته از اینکه از وخیم تر شدن اوضاع جلوگیری می کند، و نقشه های خطرناک عربستان را نقش بر آب می کند  طبعاً از وارد شدن بیشتر سازمانهای جهانی به مناقشه یمن برای ایجاد صلحی دروغین و روی کاغذ، جلوگیری می نماید.

این علامت صلح کاغذیست
در بالا اشاره شد که بر فرض کسانی از سازمانهای حقوق بشری و سازمان ملل، اگر هم به دنبال صلح و میانجیگیری در یمن، سوریه و ... باشند؛ چون فقط خواستار پایان خشونتها و درگیریها ها بوده و بس، و به ریشه یابی ماجرا نپرداخته و یا نمی خواهند که به این مسئله بپردازند؛ به همین خاطر کار آنها، صلحی بر روی کاغذ است.
می بینیم هر وقت در سوریه، جنگ بر ضد تروریستها در حال شدت است، آن موقع فرستاده سازمان ملل، درخواست صلح و گفتگو و مذاکره می دهد، (صلح برای بدست آوردن منافع) ولی وقتی تروریستها مردم را قتل عام می کنند؛ لام از کام سخن نمی گویند، و یا اگر هم بگویند؛ یک توصیه خشک و خالی و بی ضمانت برای پایان خشونت است و لا غیر (نپرداختن به عوامل و ریشه های جنگ و درگیری)
در جنگ هشت ساله دفاع مقدس، بعد از سالها سکوت مرموز سازمان ملل و سازمانهای حقوق بشری، وقتی که دیدند کار صدام و حامیانش، جز شکست ارمغانی برای آنها ندارد، خواستار صلح شدند، اما صلحی که فقط خواستار پایان جنگ بود و به متجاوز و غیر متجاوز کاری نداشت، که با اصرار ایران، مجبور شدند که صدام را آغازگر جنگ بدانند. بنابراین کشورهای اسلامی باید زیاد دل خود را به اقدامات سازمانهای حقوق بشری و سازمان ملل خوش نکنند، و از تجربه های قدیمی و حال حاضر که در سوریه و یمن در جریان است؛ درس عبرت بگیرند.
بی تردید سازمان مللی که کشور اسراییل را به رسمیت شناخت، و ظلمی تاریخی را در حق مردم فلسطین و مسلمانان روا داشت ؛ نباید تکیه گاه کشورهای اسلامی باشد. از این روست که خدا ما را از تکیه داشتن به ظالمان باز می دارد. «وَ لا تَرْكَنُوا إِلَى الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّكُمُ النَّارُ وَ ما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ أَوْلِیاءَ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ؛[هود/113] (شما مؤمنان) هرگز نباید با ظالمان همدست و دوست و بدانها دلگرم باشید و گر نه آتش (كیفر آنان) در شما هم خواهد گرفت و در آن حال جز خدا هیچ دوستى نخواهید داشت و هرگز كسى یارى شما نخواهد كرد». دلخوش کردن به اقدامات فریبکارانه (صلح کاغذی) ظالمان نقابدار به اسم سازمان ملل و سازمانهای حقوق بشری کار را به جایی رسانده که بعضی از کشورهای اسلامی را همدست با ظالمان و مستکبران جهانی قرار داده است.

سخن آخر
اختلاف کشورهای اسلامی با هم، زمینه مداخله سازمانهای صلح طلب جهانی و سازمان ملل را فراهم کرده است. دلخوش کردن به این سازمانها که همواره در پی نقشه، برای بدست آوردن منافع خود و تخریب مسلمینند، و در حال حاضر برای منطقه خاور میانه صلح های کاغذین می نویسند کمترین دستاورد را برای مسلمین داشته است. قرآن کریم، کشورهای اسلامی را از تکیه کردن بر این ظالمان صلح طلب، منع کرده است.