آیا در حوزه های علمیه یك « چهره ماندگار » هم وجود ندارد !
برگزاری « همایش چهره های ماندگار » به همت سازمان صداو سیمای جمهوری اسلامی در سالهای اخیر قدمی مبارك در جهت تقدیر از ستارگان علم و معرفت در آسمان ایران اسلامی از یك سو , و معرفی الگوهای برجسته به جوانان و نوجوانان و تقویت انگیزه تلاش و مجاهدت و روح خودباوری در آنان بود. بررسی میزان موفقیت این همایش از جنبه های مختلف به فرصتی دیگر نیاز دارد. آنچه در این مختصر یادآوری می شودمیزان توجهی است كه به حوزه های كهن علمیه در این عرصه می شود.
می دانیم كه حوزه های علمیه در این دیار سابقه ای دیرینه دارند. با آنكه در گذشته تنها مركز علمی در همه رشته ها بودند و در سده اخیر مراكز علوم دینی از علوم تجربی جدا شد , در عین حال حوزه های علوم دینی همچنان مهد پرورش دانشمندان و محققان برجسته در علوم مختلف اند. معرفی چهره های ماندگار حوزه در كنار چهره های ماندگار مراكز علمی دیگر یك وظیفه است . هر چند عالمان بسیاری بوده و هستند كه بدون آنكه همایشی در تجلیل از آنان برگزار شود , هماره ماندگارند و نیازی به تجلیل و تقدیر در چنین محافلی ندارند و به فكر « مطرح شدن » نیستند , اما بی توجهی دیگران به حوزه ها به عنوان غنی ترین و ماندگارترین مراكز علمی , به شان و اعتبار چنین همایشی هایی لطمه می زند و آن را از جایگاه شایسته و موقعیت بایسته اش تنزل می دهد. در سال های اخیر كه حوزه مورد كم لطفی این همایش قرار گرفته , این پرسش به ذهن می رسد كه آیا در رشته های متنوع علوم اسلامی یك چهره ماندگار در همه حوزه های علمی شیعه در داخل و خارج وجود ندارد اگر از جمله ملاكهای انتخاب چهره های ماندگار عبارتند از :
تالیفات و آثار ارزشمند علمی
تلاش و خدمت خالصانه در جهت ارتقای علمی دانش پژوهان از طریق تدریس
عرضه شیوه های و روش های جدید تحقیق
مطالعه و تحقیقاتی كه منشا تغییر و تحول علمی باشد
گسترش و احیای فرهنگ ملی و سنتهای اجتماعی ارزشمند
میزان ارجاع مقالات علمی به مقالات استاد مورد نظر
میزان تربیت دانشجویان نخبه
نگارش كتب درسی ـ دانشگاهی با كیفیت علمی مطلوب
تاسیس مراكز پژوهشی و دانشگاهی
اجماع اهل نظر بر استادی شخصیت مورد نظر
مسابقات و شهرت علمی مطلوب
خدمت علمی به جامعه و دارابودن اخلاق اجتماعی مناسب
بگذریم از وجود تعدادی افراد بدسابقه و ناصالح در میان چهره های ماندگار امسال كه سوابق سوئشان ماندگار است , آیا هیچ شخصیتی در تمام حوزه های علمی شیعه با این ویژگی هانمی توان یافت آیا به انعكاس داخلی و خارجی این بی توجهی توجه می شود آیامعرفی یك شخصیت روحانی , آن هم به عنوان استاد حقوق خصوصی , كه بیشتر فعالیتشان نیز در دانشگاههاست , می توان به انتظار به حق « لزوم توجه به حوزه های علمیه » پاسخ داد بی اعتنایی عالمان حوزه به تجلیل و تكریم , وظیفه دیگران را در این زمینه سنگین تر می كند. امید است دست اندركاران اینگونه محافل علمی , كه اختصاصی هم به همایش چهره های ماندگار ندارد , این نقیصه را در كارنامه خود جبران نمایند.
