تبیان، دستیار زندگی
. در اسلام تلاش شده، ذبح حیوان در حالتی باشد که کم ترین عذاب و درد روحی و جسمی به حیوان وارد شود. از این نظر، ذبح حیوانی که دنبال جفت بوده و طبیعتاً در حالت عادی نیست، چندان مناسب نمی باشد. 2. در حالتی که شهوت وجود حیوان را در بر می گیرد، تمام اعضای بدن
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

ذبح حیوان آماده جفت گیری حرام است؟

آیا طبق حدیث زیر ذبح کردن حیوان ماده که تازه ازدواج کرده است حرام است؟ فقها در ذیل این روایت چه می گویند؟ شیخ کلینی می گوید: «رسول خدا(ص) از ذبح کردن حیوانی که حالت آمیزش دارد نهی فرموده است». و یکی از شرایط ذبح حیوان این است که؛ شهوت او قابل کنترل باشد.

بخش احکام اسلامی تبیان

ذبح شرعی، ذبح حیوان

در فقه شیعه در مسئله ذبح حیوان، شرطی تحت عنوان این که شهوت آن قابل کنترل نباشد، وجود ندارد و این شرط در شرائط ذبح حیوان ذکر نشده است. بنابراین، اگر حیوانی که آماده جفت گیری است را ذبح کنند، گوشت آن حرام نخواهد بود اگر چه برخی از اقوال اشاره به کراهت آن دارد که در ادامه خواهد آمد. با این حال، دو روایت در منابع ذکر شده است که در مرحله اول ممکن است از ظاهر آنها خلاف این حکم به دست آید؛ لذا این دو روایت را به صورت مجزا بررسی می کنیم:
الف. روایت اول؛ امام صادق(ع) فرمود: «نَهَى رَسُولُ اللَّهِ عَنْ أَكْلِ لَحْمِ الْفَحْلِ وَقْتَ اغْتِلَامِهِ »؛[2] پیامبر(ص) از خوردن حیوان نر که شهوت آن فوران کرده، نهی کرده است.

الف. روایت اول؛ امام صادق(ع) فرمود: «نَهَى رَسُولُ اللَّهِ عَنْ أَكْلِ لَحْمِ الْفَحْلِ وَقْتَ اغْتِلَامِهِ »؛[2] پیامبر(ص) از خوردن حیوان نر که شهوت آن فوران کرده، نهی کرده است

«اغتلام» به معنای شدّت شهوت و آمادگی برای جفت گیری است. به بیان علامه مجلسی؛ مشهور فقها این روایت را ضعیف دانسته اند و از آن جا که محتوای ظاهری این متن، ضعیف بوده و مشهور بدان عمل نکرده اند؛ لذا برخی از علما نهی در روایت را نهی تنزیهی دانسته و آن را حمل بر کراهت کرده اند. بنابراین، حداکثر مطلبی که می توان از این روایت به دست آورد کراهت ذبح حیوانی است که شهوت آن زیاد شده و آماده جفت گیری است.

برای این حکم به کراهت می توان حکمت هایی را در نظر گرفت:


1. در اسلام تلاش شده، ذبح حیوان در حالتی باشد که کم ترین عذاب و درد روحی و جسمی به حیوان وارد شود. از این  نظر، ذبح حیوانی که دنبال جفت بوده و طبیعتاً در حالت عادی نیست، چندان مناسب نمی باشد.
2. در حالتی که شهوت وجود حیوان را در بر می گیرد، تمام اعضای بدن او، از حالت عادی خارج بوده و ممکن است ترشحات خاصی که در این حالت، در بدن پخش می شوند، گوشت حیوان را از حالت مناسب خارج کنند.
3. این احتمال نیز وجود دارد که به دلیل جلوگیری از کاهش جمعیت حیوانات حلال گوشت، چنین توصیه ای ارائه شده باشد.
به هر حال، ظاهر این توصیه تنها در مورد حیوانات نر است.
ب. روایت دوم؛ امام صادق(ع) می فرماید: «از امیر المؤمنین علی(ع) در مورد چهارپایانی که مورد آمیزش قرار گرفته اند، سؤال شد. ایشان در پاسخ فرمود: گوشت و شیرشان حرام می باشد». اتفاق فقها و محدّثان بر این است که این روایت در مورد حیوانی است که انسان با او نزدیکی کرده است. این حیوان در فرض مذکور حتی اگر در ابتدا حلال گوشت و قابل ذبح باشد، تبدیل به حیوانی حرام گوشت شده و از گوشت و شیر آن نمی توان خورد.این حیوان باید ذبح شود و پس از آن، لاشه آن را نیز باید سوزاند.


منابع:
[1]. برای نمونه ر.ک: بهجت، محمد تقی، جامع المسائل، ج 4، ص 363، دفتر معظم له، قم، چاپ دوم، 1426ق.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 6، ص 260، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق؛ شیخ حرّ عاملی، هدایة الامة إلی أحکام الأئمة (منتخب المسائل)، ج 8، ص 88، مجمع البحوث الإسلامیة، مشهد، چاپ اول، 1412ق.
[3]. فیض کاشانی، محمد محسن، الوافی، ج 19، ص 88، کتابخانه امام أمیر المؤمنین علی(ع)، اصفهان، چاپ اول، 1406ق؛ زمخشرى، محمود بن عمر، الفائق فی غریب الحدیث ، محقق، مصحح، شمس الدین، ابراهیم ، ج 2، ص 443، دارالكتب العلمیة، بیروت، چاپ اول، 1417ق .
[4]. مجلسی، محمد باقر، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، محقق، مصحح، رسولی، سید هاشم، ج 22، ص 55، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1404ق.
[5]. اردبیلی، احمد بن محمد، مجمع الفائدة و البرهان فی شرح إرشاد الأذهان، محقق، مصحح، عراقی، آقا مجتبی، اشتهاردی، علی پناه، یزدی اصفهانی، آقا حسین، ج 11، ص 265، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1403ق.
[6]. «أَنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ سُئِلَ عَنِ الْبَهِیمَةِ الَّتِی تُنْكَحُ قَالَ حَرَامٌ لَحْمُهَا وَ لَبَنُهَا»؛ الكافی، ج 6، ص 259؛ مجلسی، محمد باقر، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، محقق، مصحح، رجائی ، مهدی، ج 14، ص 212، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، قم، چاپ اول، 1406ق.
[7]. شهید ثانی، زین الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، شارح، کلانتر، سید محمد، ج 7، ص 295، کتابفروشی داوری، قم، چاپ اول، 1410ق؛ فاضل هندی، محمد بن حسن، کشف اللثام و الإبهام عن قواعد الأحکام، ج 9، ص 269، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1416ق؛ نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الإسلام، محقق، مصحح، قوچانی، عباس، آخوندی، علی، ج 36، ص 284، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ هفتم، 1404ق.
[8]. امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده، بنی هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج 2، ص 568، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق؛ محقق سبزواری، محمد باقر، کفایة الأحکام، ج 2، ص 606، انتشارات مهدوی، اصفهان، چاپ اول، بی تا.

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.