دحوالارض یا گسترش زمین
«نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود»(كافی، ج7، ص400)
دحوالارض یا گسترش زمین
«دَحو» به معنای گسترش است و برخی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده اند. منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند. از سوی دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع پدید آمد. مجموع این گسترده شدن، «دَحو الارض» نام گذاری می شود.
دحوالارض در قرآن
در قرآن کریم به دحوالارض اشاره شده است. خداوند در آیه 30 سوره نازعات می فرماید: «و زمین را پس از آن (آفرینش آسمان و زمین) گسترش داد». بر پایه نظر بیشتر مفسران، منظور از «دَحاها» در این آیه، همان دحوالارض است.
ذیقعده؛ ماه حرام
ماه ذیقعده اولین ماه از ماه های حرام است. ماه های حرام زمان هایی هستند که جنگ در آنها ممنوع بوده و احکام ویژه ای نیز از جهت شرعی و فقهی دارند. اما استفاده اخلاقی و تربیتی که از این حکم می توان كرد، این است که: «اگر جنگ و نزاع میان مردمان در این ماه حرام شده است» حتما منازعه و محاربه با خداوند باید بیشتر مورد نفرت قرار گیرد؛ بنابراین، شایسته است انسان مومن در این ماه ها بیشتر به فکر باشد تا اندیشه و اعضای او با گناه و معصیت، به مخالفت با خداوند برنخیزد.
مناسبت های تاریخی دحو الارض
گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای دیگری نیز در این ایام رخ داده اند که اهمیت آن را دوچندان کرده اند(کافی، ج4، ص148)؛ از جمله:
- میلاد ابوالانبیاء حضرت ابراهیم علی نبینا و آله و علیه السلام
- میلاد حضرت عیسی مسیح علیه السلام.
- خروج رسول اکرم صلی الله علیه و آله از مدینه به همراه هزاران حاجی به سوی مکه، به قصد حجة الوداع. در این سفر وجود مقدس امیرالمؤمنین و حضرت زهرا سلام الله علیهما و نیز همه همسران و بسیاری از اصحاب پیامبر (ص) نیز ایشان را همراهی می کردند.
امام رضا علیه السلام و دحو الارض
حضرت امام رضا علیه السلام در مورد این روز می فرمایند:
بَعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مُحَمَّداً ص رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ فِی سَبْعٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ رَجَبٍ فَمَنْ صَامَ ذَلِكَ الْیَوْمَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صِیَامَ سِتِّینَ شَهْراً وَ فِی خَمْسَةٍ وَ عِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ وُضِعَ الْبَیْتُ وَ هُوَ أَوَّلُ رَحْمَةٍ وُضِعَتْ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ فَجَعَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً فَمَنْ صَامَ ذَلِكَ الْیَوْمَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صِیَامَ سِتِّینَ شَهْراً وَ فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنْ ذِی الْحِجَّةِ وُلِدَ إِبْرَاهِیمُ خَلِیلُ الرَّحْمَنِ ع فَمَنْ صَامَ ذَلِكَ الْیَوْمَ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صِیَامَ سِتِّینَ شَهْراً.
.. در روز 25 ذیقعده خانه خدا(کعبه) بر روی زمین قرار گرفت و این اولین رحمت الهی بر روی زمین بود. خداوند این مکان مقدس را محل رجوع امن و آرامش برای همگان قرار داد. هر کس این روز را روزه بگیرد، خداوند ثواب 60 ماه روزه داری را برای او می نویسد.... (کافی، ج4، ص149)
