شعله های «جنگ تریاک» هلمند را به آتش کشیده

نبردهای خونین هلمند، جنگ برای تصرف قطعه ای زمین یا رقعه ای جغرافیایی نیست، این «جنگ تریاک» است که شعله های آن سرتاسر هلمند را به آتش کشیده است.

قبس زعفرانی - بخش سیاست تبیان

باز محمد احمدی، معاون مبارزه با مواد مخدر وزارت داخله افغانستان تاکید می کند، مافیای مواد مخدر در کنار تروریزم و طالبان و از حامیان آنها است و کشت و قاچاق مواد مخدر از منابع عایداتی اصلی مخالفان مسلح محسوب می شود.
دلیل این مدعا تشدید و گسترش دامنه درگیری ها و ناامنی  در سال جاری به شکلی ویژه در مناطق کشت و قاچاق مواد مخدر است که رابطه مافیای مواد مخدر و مخالفان مسلح را ثابت می  سازد.
قرار معلومات موجود، اکنون 90 درصد کشت مواد مخدر در افغانستان در ساحات ناامن جنوب غرب و جنوب شرقی کشور صورت می گیرد. این تمرکز و وسعت کشت مواد مخدر مبارزه با آن را برای دولت افغانستان سخت می سازد و تلفات آنها را بالا می برد.

در این میان کم شدن کمک های جامعه جهانی در عرصه مبارزه با مواد مخدر عامل مزیدی است تا مافیای مواد مخدر با احساس امنیت بیشتر، کشت و قاچاق این ماده را افزایش دهند. جامعه جهانی هم اکنون بر این باور است که مواد مخدر چالشی برابر و حتی کم اهمیت تر در مقایسه با دو چالش مبارزه با تروریزم و فساد اداری در افغانستان است.
عدم حضور فعال جامعه بین المللی در عرصه مبارزه با مواد مخدر موجب شده، جنگ جاری در کشور افغانستان، ابعاد فوق العاده پیچیده ای به خود بگیرد، به ویژه در حوالی جنوب، شرق و بخش هایی از غرب این کشور که سال هاست، شاهد نوعی رقابت مستمر بر سر کنترل و سلطه طرف های درگیر بر مزارع حاصل خیز تریاک بوده و این حقیقتی است که اکنون کمتر کسی نسبت به آن تردید دارد.

به عنوان نمونه، جنگ سخت و خونینی که هم اکنون در ولایت هلمند جریان دارد، را نمی توان یک نبرد عادی میان تروریست هایی به شمار آورد که در صدد سلطه بر مناطق تحت حاکمیت دولت مرکزی هستند، بلکه متاعی که در هلمند بر سر آن درگیری های خونین جریان دارد، سیطره بر اراضی گسترده و سرزمین های سودآور و منابع درآمد زای مواد مخدر است و در این جنگ بزرگترین و اولین قربانیان بی صدای این پیکار هولناک و خونین نیروهای امنیتی افغانستان و مردم ساکن سرزمین هایی هستند که در آنها جنگ جریان دارد.

ساده لوحی است، اگر این جنگ را در قربانیان آن و تلاش مخالفان مسلح در تصرف این مناطق ملاحظه کنیم، جنگ در این مناطق ابعاد بی شمار و لایه های پنهان، پوشیده و ناشناخته فراوانی دارد.
 یکی از این لایه های مبهم، سکوت و بی تفاوتی نیروهای امریکایی و ناتو در قبال این جنگ ها است که تجسم عینی آن هم اکنون در جنگ خونین هلمند مشاهده می شود، به گونه ای که این نیروها یا اساسا هیچ نقشی در این جنگ به نفع نیروهای امنیتی افغانستان بازی نمی کنند و یا اگر نقشی بر عهده می گیرند، کاملا نمایشی و غیر کاربردی و صرفا به منظور اقناع افکار عمومی منتقد و پرسشگر است و نه فراتر از آن.
این نیروها حتی از ارائه کمک های نظامی و تسلیحاتی به نیروهای مبارز امنیتی در خطوط مقدم نبرد خونین و سنگین هلمند نیز امتناع می کنند و نیروهای امنیتی در بدترین شرایط ممکن و با حد اقل امکانات و تجهیزات در برابر نیروهای مجهز و مسلح تروریستی که تحت حمایت مستقیم و همه جانبه پاکستان قرار دارند، به مبارزه و مقاومت در برابر شورشیان ادامه می دهند.

اینها چیزی نیست که ناتو و نیروهای امریکایی از آن با خبر نباشند، اما در عمل گامی در این راستا برنمی دارند و این یکی از پاسخ های داده شده، در مورد چرایی کاشت و تولید انبوه مواد مخدر افغانستان در مناطق ناامن و جنگ زده این کشور است، موضوعی معاونت مبارزه با مواد مخدر وزارت امور داخله افغانستان به آن اشاره و از کاهش کمک های جهانی در عرصه مبارزه با مواد مخدر در افغانستان انتقاد کرده است.

درحالی که این کاهش کمک ها نیز پرسش برانگیز است. در این میان عواملی مانند فساد در نهادهای مسوول مبارزه با مواد مخدر، آغشتگی مقامات ارشد به سود سرشار حاصل از تولید و ترانزیت مواد مخدر و غیر موثر بودن راهکارها و شیوه های مبارزه با این پدیده، عوامل مزید بر علتی در زمینه کاهش کمک های بین المللی در امر مبارزه با مواد مخدر هستند تا آتش جنگ بر سر مواد مخدر یا به تعبیری رساتر«جنگ تریاک» بیش از پیش در افغانستان شعله ور باشد.
به گفته معاونت مبارزه با مواد مخدر وزارت داخله افغانستان 30 درصد نبردهای خونین جاری در این کشور جنگ تریاک است.