سرچشمه حمام خون در بحرین
در صورتی که سران ستمگر آل خلیفه تصمیم به افزایش تعدی به شیخ قاسم گرفته باشند، این موضوع حکایت از ریختن خون هایی از تحصن کنندگان در برابر منزل وی خواهد داشت.
ع. امانی - بخش سیاست تبیان
کشور شیعه نشین بحرین از سال 2011 شاهد اعتراضات گسترده مردمی در قبال سیاست های رژیم آل خلیفه بوده است. رژیمی که با دیکتاتوری و سرکوب شیعیان این کشور موجب به وقوع پیوستن "روز خشم" در تاریخ 14 فوریه شد که حاصل آن چند کشته و ده ها تن مجروح بود. البته این اعتراضات به همین جا ختم نمی شود بلکه این روز سرآغازی بود برای قیامی گسترده و فراگیر به طور که می توان روزشمار اعتراضات اولیه مردم بحرین را در سال 2011 چنین برشمرد :
- 14 فوریه 2011 ؛ روز خشم
- 15 فوریه 2011 ؛ عذرخواهی غیرمنتظره پادشاه بحرین
- 15 مارس 2011 ؛ سرکوب مخالفین حکومت بحرین توسط آمریکا، عربستان و امارات
- 16 مارس 2011 ؛ درگیری نیروهای امنیتی بحرین با مردم در میدان اللولو
پس از درگیری های خونین "میدان اللولو" ، اعتراضات مردمی منسجم تر و گسترده تر شد. همچنین در این شرایط نمایندگان جمعیت الوفاق نیز از پارلمان استعفا کردند. در این مرحله گروه های مختلف درخواست رژیم آل خلیفه برای گفت و گو رد کردند و همین موضوع باعث ایجاد دودستگی میان معارضان بحرینی شد زیرا عده ای معتقد بودند با ارائه شروطی خاص باید این درگیری ها پایان یابد و عده دیگر بر سرنگونی کامل آل خلیفه و قطع دخالت کشورهای بیگانه در امور داخلی کشورشان اصرار بودند زیرا با توجه به تجربیات گذشته درباره موضوع اصلاحات ، پیش زمینه مناسبی برای تعامل با آل خلیفه نداشته و این رژیم را فاقد صلاحیت حکومتی می دانستند. این دو دستگی بین معترضان بتدریج آسیب های وافری را بر بدنه ی انقلابیون وارد آورد که غیر قابل جبران بود.
حائز اهمیت آن که رژیم آل خلیفه به جای جامه ی عمل پوشاندن به مطالبات مشروع معترضان ، سیاست سرکوب را در پیش گرفت و به طور ناگهانی "اعطای تابعیت بحرینی به بیگانگان" را که می دانست تبعات وخیمی به دنبال خواهد داشت ، در دستور کار حاکمیت قرار داد.
احزاب و تشکل های شیعه بحرین
- "جمعیه الترعیه" ؛ شاخه ای از حزب الدعوه عراق است و شیخ عیسی قاسم، شیخ سلیمان مدنی و شیخ عبدالامیر الجمبری از بنیان گذاران آن بودند.
- "جبهه اسلامی" ؛ این تشکل ریشه در مبارزات اسلامی دهه 1970 و به ویژه نهاد مذهبی «صندوق الحسین» دارد. در سال 1981 نزدیک به 70 نفر از اعضای این جبهه پس از کسب آموزش های نظامی و تخریبی با قصد سرنگونی دولت وارد عمل شدند؛ ولی در این اقدام، ناکام ماندند و همگی به حبس محکوم شدند.
- "حزب الله بحرین" ؛ از سال 1987 به بعد، دولت بحرین بارها اعلام کرده است که گروهی به نام حزب الله بحرین خواهان سرنگونی حکومت آن کشور شده است. دولت بحرین مدعی است این گروه، سه هزار نفر عضو دارد که همگی نظامی اند و از حزب الله لبنان تغذیه می شوند و مورد حمایت ایران هستند. گروه های مختلف شیعی در بحرین، طی اعلامیه ها و بیانیه هایی، وجود چنین گروهی را رد کرده و اعلام داشته اند این اقدام دولت ، حربه ای برای ساختن دشمن فرضی است تا ناآرامی ها را به خارج منتسب کند.
- "حرکة الخلایا الثوریه" (حرکت هسته های انقلابی)؛ این جنبش از جمله حرکت سری و زیرزمینی شیعی بحرین است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و تحت تأثیر آن در بحرین تشکیل شد.
- "حرکة انصار الشهداء الاسلامیه" (حرکت اسلامی انصار الشهداء)؛ این حرکت مخفی و سری در اوایل دهه 1910 و تحت تأثیر انقلاب اسلامی ایران به وجود آمد. رهبری این تشکل برعهده شیخ جمال علی العصفور بود.
اکنون قریب به 6 سال از نخستین تحرکات اولیه نهضت مردمی در بحرین می گذرد. در طی این سال ها مردم بحرین بارها با برگزاری تظاهرات مسالمت آمیز ؛ توقف اقدامات تبعیض آمیز علیه مردم از سوی رژیم آل خلیفه را خواستار شده اند. اما سردمداران این رژیم تدابیر بسیاری را برای سرکوب و مقابله با مخالفان خود اتخاذ کرده اند که باعث شعله ور شدن آتش خشم مردم شده است.
این فشارها از سوی رژیم آل خلیفه روز به روز در حال افزایش است به طوری که علاوه بر هدف قرار دادن منازل انقلابیئن و بازداشت آنها و شکنجه های مختلف کار به تجاوز جنسی و ... نیز رسیده است. اما بزرگ ترین سیاستی که این رژیم در طول این چند سال اتخاذ کرده است و با واکنش های جهانی نیز مواجه شده ؛ "سلب تابعیت بحرینی ها" بالاخص رهبر شیعیان ، "شیخ عیسی قاسم" می باشد.
شیخ عیسی قاسم
رژیم آل خلیفه با اتخاذ سیاست های اشتباه و دیکتاتور منشانه ، به حملات امنیتی و بی حد و مرز و بازداشت رهبران سیاسی و دینی این کشور نموده تا به گمان خود جلوی اعتراضات مردمی را بگیرد. غافل از این که با این روند ملت خود را خشمگین تر می نماید. آیت الله حاج شیخ "عیسی احمد قاسم الدرازی البحرانی" از برجسته ترین علما و رهبران سیاسی بحرین است که تلاش سران بحرینی برای "سلب تابعیت" از وی مسأله خطرناکی بود که صورت پذیرفت و این جریان از سرکوب خونینی حکایت دارد که آغاز شده اما پایانش مشخص نیست. در صورتی که سران ستمگر آل خلیفه تصمیم به افزایش تعدی به شیخ قاسم گرفته باشند، این موضوع حکایت از ریختن خون هایی از تحصن کنندگان در برابر منزل وی خواهد داشت. در سال 1996 دولت بحرین وی را متهم به نقش داشتن در کودتا و همکاری با حزب الله بحرین محکوم کرد.
به هر حال آنچه که از اهمیت بالایی برخوردار است ادامه سرکوب شیعیان بحرین است که نشان از سیاست اشتباه رژیم آل خلیفه دارد ، با تبعات و پیامدهای منفی و زیان باری بر ابعاد مختلف سیاسی ، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی این کشور همراه گشته است و اگر سردمداران بحرین با اتخاذ سیاستی نوین و کارآمد مطابق خواست مشروع مردم عمل نکنند به زودی باید شاهد سقوط کامل این رژیم باشیم.
