رنگ و قوام ادرار، مدفوع، بزاق و محتویات بینی می توانند شما را از سلامت بدن آگاه کنند. این موضوع راجع به جرم (موم) گوش نیز صدق می‌کند.

موم آبکی و دارای رنگ مایل به سبز

اگر زیاد عرق می‌کنید ، ترشحات آبکی گوش احتمالا ناشی از نشت عرق به داخل گوش و مخلوط شدن با ترشحات آن است. اما اگر عرق نکرده‌اید و موم آبکی و مایل به رنگ سبز یا زرد تیره در گوش خود دارید، می توان آن را نشانه‌ای از عفونت گوش دانست.

موم چسبناک یا خشک

ترشحات گوش یکی از این دو حالت را دارد و نوع آن می تواند سرنخی برای فهمیدن اصل و نسب ژنتیکی ما باشدتحقیقات نشان می‌دهد که افراد نژاد آسیایی، جرم گوش خشک دارند. در حالی که افراد نژاد آفریقایی یا اروپایی موم گوش چسبنده یا مرطوب دارند.

این یک اقتباس ژنتیکی است و مربوط به آب و هوایی است که اجداد ما در آن تکامل یافته اند.

موم دارای بوی تند و قوی

بوی بد گوش می تواند مربوط به عفونت و یا آسیب گوش میانی باشد که پزشکان آن را التهاب مزمن گوش میانی (اوتیت مدیا) می دانند. اگر مشکل واقعا از گوش میانی باشد ممکن است فرد مشکلات تعادلی نیز پیدا کند و یا احساس زنگ زدن گوش و یا مسدود شدن آن را نیز داشته باشد.

احساس نشت موم به بیرون

عفونت و یا اشک داخل پرده ی گوش می تواند به رشد غیر طبیعی پوست که "کلستئاتوم" نامیده می‌شود، ختم گردد.

در این حالت، پوست اضافی در گوش میانی رشد می‌کند و یک نوع ساختار کیست مانند ایجاد می‌کند که منجر به بیرون ریختن پوسته های قدیمی به سمت بیرون گوش می‌شود که ممکن است پوسته ها به همراه موم از گوش خارج شوند و شما آن ها را نبینید. فشار و درد گوش نیز نشانه ی کلستئاتوم است.

به نظر می‌رسد گوش هیچ مومی ندارد

اگر به نظر جرمی در گوش تان وجود ندارد، به احتمال خیلی کم شما به یک مشکل نادر و تا حدودی ناشناخته به نام "کراتیت اُبتورنس" مبتلا شده اید.در این بیماری موم به جای خروج از گوش، در داخل گوش می ماند و فرد زمانی متوجه آن می‌شود که به صورت یک توده ی سفت در می‌آید و علائمی مانند درد و پر بودن گوش را تجربه می‌کند.

موم پولک مانند

این مشکل موقتی است و نمی‌توان فرد مبتلا به آن را بیمار دانست. در افراد مسن، موم گوش معمولا حالتی ناپایدار و فلس مانند به خود می‌گیرد. در کل غدد گوش با افزایش سن تمایل به خشک شدن دارند.