تبیان، دستیار زندگی
مراسم تجلیل از خانواده و فرزندان شهدای مدافع در جوار قبور شهدای هشت سال دفاع مقدس و مدافعان حرم برگزار شد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

از اشک و خون تا یک لبخند

مراسم تجلیل از خانواده و فرزندان شهدای مدافع در جوار قبور شهدای هشت سال دفاع مقدس و مدافعان حرم برگزار شد.

بخش فرهنگ پایداری تبیان

فرزندان شهدا


مراسم تجلیل از خانواده و فرزندان شهدای مدافع حرم به همت سازمان بهشت زهرا (س) با حضور اکبر توکلی نژاد، مدیر عامل سازمان بهشت زهرا (س) در سالن اجتماعات بهشت زهرا (س) برگزار شد.
این مراسم میزبان قدم های پاک و کوچکی بود که مدت ها آروزی دیدار پدر بر دل آن ها جوانه زده، آرزویی که از چشمان ملتهب و منتظرشان کاملاً هویدا است، چشم هایی که منتظر تلنگری کوچک هستند تا از دریای احساسشان حکایت بارش سر دهند. دستانی که جز دامان مهربان مادر، پناه دیگری نمی شناسد و شاید در ذهن پاکشان از نبود پدر سوال ها بسازند.
در این مراسم از اقشار و ملیت مختلف خانواده های شهدای مدافع حرم حضور داشتند، از خانواده شهید قاضی خانی و فرزند این شهید، نهال قاضی خانی که به دیدار با رهبر معظم انقلاب مفتخر شده تا خانواده شهید سرور هاشمی که از شهدای غیر ایرانی هستند که با سه فرزند اکنون صاحب خانه هم جوابشان کرده است.
گرچه این مراسم بیشتر برای تجلیل از فرزندان شهدا بود و همسران این شهدای بزرگوار از شادی فرزندانشان خوشحال به نظر می رسیدند، اما چشم ها چیز دیگری می گفتند، در این مراسم چشم ها بود که سخنوری می کرد؛ حرارتِ داغ دل مادران شهدا از التهاب چشمانشان معلوم بود، حرف ها و درددل هایشان از به آغوش کشیدن نوه ها نمایان می شد، همسران شهدا حتی اگر برای دل خوشی فرزندانشان لبخند می زنند، چشمانشان از غوغایی که در دل و ذهن دارند خبر می داد، غوغایی از جنس تنهایی و تنها بودنی که هم به معنای تنهایی در زندگی است و هم به معنای تنها بودن در مشکلات زندگی.

کودکان شادبودند و می خندیدند و مادرانشان همچنان باغم و فکر فردا به تنهایی بار غصه را به دوش می کشیدند و شکسته شدنشان را هر لحظه می شد در چهره و چشمانشان دید، نگاه های اشک آلودی که از شادی فرزندان پاکشان غرق در نگرانی و غم بود از دردهای بزرگ تر از غم از دست دان عزیزشان حکایت می کرد

مراسمی که کودکان شادبودند و می خندیدند و مادرانشان همچنان باغم و فکر فردا به تنهایی بار غصه را به دوش می کشیدند و شکسته شدنشان را هر لحظه می شد در چهره و چشمانشان دید، نگاه های اشک آلودی که از شادی فرزندان پاکشان غرق در نگرانی و غم بود از دردهای بزرگ تر از غم از دست دان عزیزشان حکایت می کرد.
این مراسم نیز مانند همه مراسم های دیگر با اهدای هدایای نقدی و غیر نقدی به پایان رسید اما هنوز هزاران درد و سوال در چشمان این خانواده ها بی پاسخ مانده است.


منبع: ایکنا