ثلث، قدرتمندین خط

بعد از ورود مدرنیته به ایران، همراه با گرایش هنرمندان ایرانی به استفاده از ویژگی های هنر مدرن، جنبشی شکل گرفت که در آن از خط و خطاطی فارسی، در ایجاد تابلوی نقاشی استفاده می شد. این شاخه هنری که همچنان ادامه دارد و هنرمندان بزرگی چون استاد احصایی، زنده رودی و جباری در آن به خلق آثار هنری می پردازند، گویای قابلیت و پتانسیل بالای خطوط فارسی در ظهور فرم های خاص، جذاب و جدید در اثر هنری است.

علیرضا سعادتمند یکی از هنرمندانی عرصه نقاشی خط است. وی متولد سال 1356 و مدت 13 سال است که به صورت حرفه ای به نقاشی و نقاشی خط می پردازد.
علیرضا سعادتمند، بیشتر کارهایش را در آتلیه اش می فروشد و کمتر نمایشگاه می گذارد. وی درباره برپایی نمایشگاه گفت: این روزها کارهایم در آتلیه به فروش می رود و به تعدادی نمی رسد که نمایشگاه بگذارم. نمایشگاه گذاشتن خیلی کار موثری است و هنرمند و کارش دیده می شود اما هم انرژی زیادی از آدم می گیرد و هم اینکه شخصا معتقدم همانقدر که هنرمند باید دیده شود همانقدر هم باید گاهی کم دیده شود.
وی ادامه داد: در حال حاضر برخی هنرمندان را می بینیم که می گویند حتما باید سالی یک نمایشگاه بگذارند یا حتی سالی دو نمایشگاه و به همین دلیل هر چه کار در آتلیه شان دارند و گاه به هم بی ربط هم هستند در نمایشگاه به نمایش در می آروند یا در موسیقی هم این اتفاق می افتد که یک نفر مدام کنسرت می دهد. دیده شدن مهم است اما به نظرم یک هنرمند وقتی حرف جدیدی دارد باید نمایشگاه بگذارد زیرا یک کانسپت، هدف یا اندیشه باید در پشت برپایی یک نمایشگاه باشد.
سعادتمند با اشاره به اینکه در حوزه های مختلف کار هنری کرده است، بیان کرد: من آدمی هستم که کارهای مختلفی انجام دادم و شاید از برخی از آنها کسی خبر نداشته باشد مثلا مینیاتور و سرامیک کار کرده ام ولی نقاشی حرفه اصلی ام است در حالیکه با نقاشی خط هایم شناخته می شوم.
این هنرمند نقاش ادامه داد: من در آموزش هنر سعی کردم مانند هنرستانی های قدیم رفتار کنم که همه هنرها را یاد می گرفتند تا در نهایت کار خودشان را ارائه کنند. همیشه هم مثلا در نقاشی خط هدفم این بوده که انرژی خط را که در کتیبه های بسیاری دیده ام در کارم بیاورم.
سعادتمند با انتقاد از هنرمندانی که ناگهان بی شناخت به سمت هنر مدرن غرب پرتاب می شوند، گفت: ما در کشورمان پاپ آرتیست هایی هم داشته ایم که ایرانی کار کرده اند اما این روزها یکباره هنرمندان می روند سراغ کارهای معاصر غرب که اساسا کانسپتش در آن سوی مرزهاست و بدون توجه به ریشه آن آثار، جریانی از تقلید راه می افتد. شما به وضعیت موسیقی جز در کشورمان نگاه کنید که هر چقدر هم در آن عالی باشیم اما پایه ها و اصول و بینش این موسیقی در آن سوی مرزهاست.