کلیه‌ها قهرمانان ناشناخته‌ی بدن هستند و دفع مواد زائد و مایعات اضافی بدن را به بهترین شکل ممکن انجام می‌دهند. علاوه بر این، کلیه‌ها وظایف مهم دیگری نیز دارند که شامل تنظیم سطح نمک، پتاسیم و اسید خون، کنترل فشار خون، تولید ویتامین دی (برای حفظ استخوان ها) و کنترل تولید گلبول‌های قرمز خون می‌باشد. به همین جهت ابتلا به بیماری کلیوی می‌تواند موجب آسیب‌های گسترده ای شود.

بهترین راه برای محافظت از کلیه‌ها، کنترل فشار خون و قند خون است. فشار خون بالا و دیابت دلیل حداقل دو سوم از نارسایی های کلیه هستند. بنابراین آزمایشات سالانه برای همه‌ی افراد به خصوص دیابتی ها و افراد دچار فشار خون بالا لازم است.

نشانه‌های آسیب کلیه بسیار کلی و گاهی ظریف هستند و شاید افراد هرگز آن‌ها را نشانی از بیماری کلیوی تلقی نکنند، تا جایی که از دست رفتن 90 درصد از عملکرد کلیه هم ممکن نشانه‌ی آشکاری نداشته باشد.

ورم و افزایش وزن ناشی از تجمع مایعات

وظیفه‌ی کلیه جمع‌آوری و دفع مواد زائد بدن از طریق ادرار است. اگر کلیه به اندازه‌ی کافی با سرعت کار نکند و یا در انجام وظیفه‌ی خود دچار اختلال شود، مایعات حاوی مواد زائد دفع نمی‌شوند و در بدن تجمع می یابند و این می‌تواند منجر به تورم بافت کلیه شود.

ادرار کمتر از حد طبیعی

در این حالت ادرار بیشتری در کلیه به دام می افتد و میزان کمتری از آن به سمت مثانه جهت تخلیه می رود و این موجب می‌شود شخص کمتر از همیشه، تخلیه ادرار را تجربه کند.

احساس خستگی و خواب آلودگی زیاد

بخشی از عملکرد کلیه‌ها مربوط به تنظیم سطح هموگلوبین افراد می‌شود. بنابراین اگر کلیه‌ها به خوبی کار نکنند، فرد دچار کم خونی و در نتیجه افت انرژی شده و دائما احساس خستگی و خواب آلودگی می‌کند.

کاهش اشتها، حالت تهوع و داشتن مشکلات فکری واضح

این مشکل می‌تواند زمانی رخ دهد که مواد زائد کلیه به بقیه‌ی اندام‌ها مانند معده و مغز برود و آنها را دچار مشکل نماید.

افزایش فشار خون

این یک چرخه‌ی بد است. هنگامی که کلیه‌ها آسیب می‌بینند، نمی‌توانند به طور موثر فشار خون را کنترل کنند. فشار ناشی از جریان خون، به رگ‌ها نیرو وارد کرده و موجب کشیدگی دیواره آن‌ها می‌شود و در راستای این مشکل، عروق کلیه هم دچار زخم و آسیب دیدگی می‌گردند.

تپش قلب

آسیب کلیه‌ها موجب تجمع پتاسیم در بدن می‌شود و این مشکل در نهایت سبب افزایش ضربان قلب می گردد.