خاطرات من و سوره حمد 4

یک چیز جالب دیگر هم کشف کردم. حمد با شکر خیلی رابطه دارد. هر وقت در یک ماجرای به ظاهر بد، یک چیز خوب پیدا می کنیم، می گوییم: « خدا را شکر». انگار ستایش زیبایی در هر ماجرا و اتفاق، به خدا ختم می شود.

نویسنده: سمیه افشار- شبکه تخصصی قرآن تبیان

هشتم. قشنگی

چند روز بود از قراری که با خودم گذاشته بودم پشیمان شده و می خواستم قرار مدارم را پس بگیرم. آخر مگر می شد همه چیز زیبا باشد؟ این همه اتفاق های بد کجایش زیبا بود؟ گرفتاری و مشکلات مردم کجایش حمد داشت؟
در همین فکرها بودم که دیروز در خیابان خوردم زمین. آمدم از جوی آب بپرم که پایم لغزید و افتادم. باز خدا را شکر وسطِ جوی نیفتادم.
بلند که شدم دیدم یک سنگ بزرگی که لبه تیزی داشت چند میلی متری سرم بود. یعنی من درست نزدیک آن سنگ فرود آمده بودم. اگر کمی آن طرف تر افتاده بودم، سرم خورده بود به سنگ و معلوم نبود چه پیش می آمد. نشستم لب جوی و شروع کردم به خندیدن.
با خودم گفتم: «خدایا شکرت! خیلی رحم کردی!».
همین یعنی زیبایی. یعنی حمد. یعنی اینکه در این ماجرا که در ابتدا چندان قشنگ هم به نظر نمی آمد توانستم یک چیز قشنگ پیدا کنم. زندگی و سلامتم را...

نهم. حمد و شکر

چند وقت است که به جای دو تا چشم و گوش، چهار تا چشم و گوش پیدا کردم. یعنی شش دانگ حواسم به اطراف و ماجراهای اطرافم است. آخر مطمئن شدم در هر چیزی می شود زیبایی دید و ستایشش کرد. تازه فهمیدم که خیلی از آدم ها هم ندنسته یا دانسته، در موقعیت های مختلف در حال حمد کردن هستند. آخر خیلی ها بعد از اتفاق های بعدی که برایشان می افتد، می گویند: «باز هم جای شکرش باقیست که آنطوری نشد. باز هم خدا را شکر. الحمد لله!».
دیگر هر وقت این جمله ها را می شنوم خنده ام می گیرد. آخر آنها هم حمد می کنند. یعنی در همان اتفاق بد یک زیبایی می بینند و می گویند خدا را شکر.
یک چیز جالب دیگر هم کشف کردم.
حمد با شکر خیلی رابطه دارد. هر وقت در یک ماجرای به ظاهر بد، یک چیز خوب پیدا می کنیم، می گوییم: « خدا را شکر». انگار ستایش زیبایی در هر ماجرا و اتفاق، به خدا ختم می شود.
این من را یاد الف و لام اول حمد می اندازد. همان که باعث شد حمد فقط مخصوص خدا باشد.