شیعه می سوزد مپرس از او چرا؟
السلام علیکما یا نوری الله فی ظلمات الارض
بیست و سوم ماه محرم، سالروز هتک حرمت به مضجع شریف و حرم مطهر امامین عسگریین حضرت امام هادی و حضرت امام حسن عسگری علیهما السلام است.
این حادثه که تلخی آن هنوز بر کام شیعیان جهان به وضوح احساس می شود، رفتاری در نوع خود بی نظیر و کم سابقه بود.
یکبار دیگر هم در حدود 80 سال قبل، سلفی های افراطی با حمله به حرم مطهر ائمه بقیع قبور و بارگاه نورانی آن پیشوایان مظلوم را با خاک یکسان کردند.
شکی نیست که چنین اقداماتی یا مستقیماً به وسیله ی استکبار جهانی سازماندهی می شود و یا بالواسطه و توسط ایادی آنها انجام می شود.
این حرکات شنیع، موهن و جنایتکارانه از سویی نشان دهنده ی دشمنی هایی است که نشأت گرفته از بد دلی ها و کج فهمی های مفرط و تعصبات آئینی و مذهبی است واز سوی دیگر غربت و مظلومیت ائمه طاهرین علیهم السلام را می نمایاند.
روزی بارگاه چهار امام مظلوم بقیع، زمانی روضه ی منوره ی امام هشتم همزمان با عاشورای حسینی، و این بار حرم پاک امامین عسگریین به عنوان ملک شخصی امام عصر(ع) و منزل آن حضرت مورد تعرض و جسارت کوردلان قرار می گیرد. البته این روزها هم شاهد هتک حرمت و تخریب بخشی از قبله ی نخستین مسلمانان در بیت المقدس هستیم که این هم ادامه ای است از همان برنامه. آنچه واضح و آشکار می باشد وجود سناریوی مشخصی است که نتیجه و نهایت آن ایجاد جنگهای فرقه ای و کینه های قومی خواهد بود.
علما و بزرگان شیعه باید با درایت و حساسیت نسبت به این گونه اقدامات واکنش نشان دهند و نگذارند چنین مسایلی به یک رویه تبدیل شود.
حفظ هوشیاری، دعوت به گفتگو، در پیش گرفتن وحدت و همدلی از بزرگترین کارهایی است که باید مد نظر قرار گیرد.
دشمنان تشیع باید بدانند چنین اقداماتی خون شیعیان را به جوشش در می آورد و نه تنها نمی توانند از این داستانها طرفی ببندند، بلکه خشم و نفرت شیعیان نسبت به این گونه تحرکات و عاملان آن روز به روز افزون خواهد شد.
به امید ظهور منجی عالم ،مهدی موعود (علیه السلام)