تغییرا در کابینه دولت

تغییرات در دولت "تدبیر و امید" به مراتب ، از دولت احمدی نژاد ، از دفعات کمتری برخوردار است بدان معنا که در دولت پیشین شاهد تغییرات وافری در کابینه ، آن هم در فواصل کوتاه بودیم به طوری که تحلیلگران سیاسی ، دولت مذکور را با عزل و نصب 21 وزیر ، "رکوردشکن تغییر در کابینه" معرفی کرده اند . . .

قطار دولت در حال حرکت است که ناگهان برخی از مسافران (اعضای کابینه) خواسته و ناخواسته و حتی گاهی قبل از رسیدن به ایستگاه از آن پیاده می شوند!. موضوع تغییر در کابینه و عزل و نسب های ناگهانی در اکثر دولت ها وجود داشته و امر جدیدی نیست. اما از دولت نهم ، بنا به دلایلی این جریان از حساسیت بیشتری برخوردار شد و به همین خاطر تغییرات اخیر دولت یازدهم نیز با حواشی رسانه ای فراوانی همراه گشت.

انتخابات 96

حدود سه سال از عمر دولت یازدهم (دولت دکتر حسن روحانی) گذشته و تنها چند ماه تا انتخابات دور دوم ریاست جمهوری مانده است و این مدتِ باقی مانده در تمامی ادوار به "زمان طلایی" دولت ها معروف می باشد زیرا بی تردید عملکرد این دوره ی زمانیِ خاصِ دولت ، تاثیر بسزایی در نتیجه انتخابات خواهد داشت. بنابراین دولت باید تمام توان خود را برای رفع ضعف های حکومتی به ویژه مسئله ی اقتصاد و معیشت به کار گیرد تا رضایت اقشار مختلف جامعه را کسب نماید زیرا مسائل معیشتی نقش زیادی در تصمیمات مردم یک جامعه دارند.
علاوه بر این ، دولت باید یک سال منتهی به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری را با آرامش بیشتری طی نماید و از هرگونه تنش و حواشی دوری کند ؛ حال آن که مدتی است که شاهد تغییراتی در کابینه دولت تدبیر و امید هستیم که با حاشیه های فضای سیاسی جامعه روبرو شده و این مهم در چنین برهه زمانی خوشایند نیست. 
البته باید بپذیریم که به ندرت تمامی اعضای یک کابینه تا انتهای کار یک دولت وی را همراهی می کنند و این امر بدیهی و طبیعی است که دولتی بنا به اجرایی نشدن برخی اهداف و یا دلایلی دیگر ؛ تغییراتی را در چیدمان کابینه ی خود اِعمال نماید تا ادامه راه اداره مملکت را بهتر از گذشته طی نماید.

با گذشت چند سال از روی کار آمدن دولت دکتر روحانی ، همچون دولت های گذشته ، کشور با فراز و نشیب های زیادی مواجه بوده و این موضوع امری طبیعی است اما دفاع تمام قدِ دکتر روحانی از وزرا و کابینه اش در تمامی مقاطع گاه با حاشیه هایی روبرو شده ؛ البته رئیس جمهور با استناد به معیارهایی مشخص ، از کابینه خود دفاع کرده و عملکرد آنها را در قیاس با گذشتگان بهترین عملکردها معرفی نموده است. با این وجود ؛ تحلیلگران سیاسی معتقدند که کابینه فعلی ، کابینه صد درصد ایده آل رئیس ‌جمهور نبوده و بر همین مبنا اخیرا شاهد تغییراتی در آن شده ایم اما این تغییرات بدان معنا نیست که شخصی از چرخه ی دولت به طور کامل حذف شده بلکه قرار بر این است که از توان فکری این افراد در بخش‌های دیگر استفاده شود تا  بیش از پیش بازدهی و کارآیی خود را به نمایش بگذارند.
در این میان آنچه که از اهمیت خاصی برخوردار است ؛ نحوه دفاع دولت در برابر هجمه ی احتمالی اذهان عمومی به دلایل تغییرات کابینه می باشد ؛ زیرا در صورت عدم ارائه ی دلایلی مستدل و قانع کننده از سوی دولت ، حواشی و شایعاتی ناخوشایند بر موجِ این جریان سوار می شوند که به سهولت می توانند چهره دولت را خدشه دار و نتیجه انتخابات آتی را تغییر دهند. (متاسفانه همواره افراد مخالف دولت ها ، در کمین حاشیه سازی و شایعه پراکنی در راستای تخریب و تحریف هستند.)

صندلی های لرزان دولت

تغییرات در دولت "تدبیر و امید" به مراتب ، از دولت نهم – به ریاست دکتر محمود احمدی نژاد ، از دفعات کمتری برخوردار است بدان معنا که در دولت پیشین شاهد تغییرات وافری در کابینه ، آن هم در فواصل کوتاه بودیم به طوری که تحلیلگران سیاسی ، دولت مذکور را با عزل و نصب 21 وزیر ، "رکوردشکن تغییر در کابینه" معرفی کرده اند. لیست مهم ترین تغییرات هیئت وزیران در دولت نهم به شرح ذیل است :
1- وزیر رفاه : پرویز کاظمی ----» عبدالرضا مصری
2- وزیر تعاون : ناظمی اردکانی  ----»  محمد عباسی
3- وزیر صنایع : علیرضا طهماسبی  ----» علی ‌اکبر محرابیان 
4- وزیر نفت : کاظم وزیری هامانه  ----»  غلامحسین نوذری
5- وزیر آموزش و پرورش : محمود فرشیدی  ----» علی احمدی
6- وزیر راه : محمد رحمتی  ----» حمید بهبهانی
7- وزیر اقتصاد : داوود دانش‌جعفری  ----» سید شمس‌الدین حسینی
8- وزیر کشور:  مصطفی پورمحمدی  ----»  علی کردان
9- وزیر کشور : علی کردان  ----»  صادق محصولی
10- وزارت اطلاعات : غلامحسین محسنی ‌اژه‌ای  ----»  علوی
11- وزارت فرهنگ و ارشاد  : محمدحسین صفارهرندی  ----»  محمدعلی خواجه پیری 
و اما در دولت دکتر حسن روحانی ؛ که از سال گذشته دچار تغییراتی نسبی در کابینه شد ؛ تغییر سِمَت چند وزیر بیش از همه توجه رسانه ها را به خود جلب کرد. "محمد شریعتمداری" ( معاون اجرایی) ، "علی ربیعی" (وزیر کار و تعاون اجتماعی) ، "محمدرضا نعمت ‌زاده" ( وزیر صنعت، معدن و تجارت) ، "محمود گودرزی" (وزارت ورزش و جوانان) ، "علی اصغر فانی" (وزیر آموزش و پرورش) و "محمود اسلامیان" (رئیس سازمان بازنشستگی) که البته نام برخی استانداران نیز در لیست دولت به چشم می خورد. آخرین تغییرات نیز مربوط به وزارت امور خارجه است که طی آن "حسین امیرعبداللهیان" که پیش از این معاونت عربی آفریقایی وزارت امور خارجه را بر عهده داشت ، با حکم "دکتر محمد جواد ظریف" جای خود را به "حسین جابری انصاری" سخنگوی سابق وزارت امور خارجه داد و خود به عنوان مشاور وزیر امور خارجه منصوب شد.
البته این تغییرات هم ، شایعات و حواشی خاصِ خود را به همراه داشت که با توضیحات و دلایل دولت و وزیر امور خارجه ، هجمه ی شایعات بتدریج فروکش کرد.

نتیجه:

به طور کلی تغییر در اعضای کابینه ی یک دولت امری خارج از عرف سیاسی نیست و گاهی این قبیل تغییرات به بهبود روند سیاسی کشور ، کمک شایانی می کند اما از آنجا که برخی مخالفان همواره سعی برآن دارند تا با سوء استفاده از این قبیل اتفاقات چهره ی دولت را خدشه دار کنند ؛ دولت نیز باید از هرگونه عزل و نسب غیرضروری دوری جسته و در انتخاب های خود حداکثر حساسیت را به خرج دهد تا از خوراک حاشیه سازها کاسته شود.